Nummer 147

Van de redactie
Voor u ligt De Darde Klokke nr. 147.
Dit nummer is geheel gewijd aan twee boekjes die Jan van der Veen uit Witharen heeft
uitgebracht over Witharen.
Onder de titel “Licht en Hoop” heeft hij geheel in eigen beheer de geschiedenis over
de pioniers van Witharen, “Van woeste grond naar groene weiden” beschreven. Daarnaast
is er nog een boekje van hem, dat voor een groot deel over de Tweede Wereldoorlog en de
bevrijding gaat.
We hebben met name de meer algemene verhalen over Witharen en zijn bewoners overgenomen.
Dank aan de heer Jan van der Veen en met name ook de werkgroep boerderij en veldnamen
bedanken voor al het speurwerk dat gedaan is.
Omslagfoto: Martend van der Veen (1859-1942) en Jennigje Beniers (1859-1941) tijdens
hun 50-jarig huwelijk op 25 april 1935.
1

Licht en Hoop
Van woeste grond naar groene weiden,
De pioniers van Witharen
Witharen ligt op een hoge zandrug, het omvat ongeveer de volgende gebieden:
van de Woeste of Wuuste inclusief het vroegere Varsenerveld, dat in 1923 met Witharen
is samen gevoegd, tot de Vinkenbuurt.
De Ommerwoeste of Ommerveld of Biestenland, (dit is het gebied van de huidige Stenenbrug)
en ten Oosten daarvan.
Zuidelijk het Ommerveld tot aan de Onderhaarse leiding, dit is de grens Witharen-
Emsland.
Op een mooie gave kaart van Overijssel, van enkele eeuwen oud, ligt tussen Ommen en
Balkbrug, (ongeveer waar thans de christelijke school staat), een verhoogde zandrug met
de
naam “Struykhult” .Hult betekent bult, dus een grote zandbult, waar lage struiken en
gedeeltelijk heide op zal hebben gestaan.
Op een andere kaart staat "Witte haren"; dit zou kunnen betekenen een zandrug met bunt-
gras, wat een overblijvend gras in dichte zoden is, ook wel bentgras of
2

pijpestrootje geheten.
Dit buntgras groeide over het algemeen op dorre
open zandgrond, maar ook wel op lagere
gebieden tegen de zandrug aan.
Deze buntepollen waren vaak wit door mistdruppels
of opvriezing van mistdruppels. De
zogenaamde “Witte wieven" werden hiermede
in verband gebracht.
Op een andere kaart kom je de naam "De Withaar"
tegen; haar is zand dus "Witzand".
"Wijtharen"
Wijtharen – wijd is ver, en haar betekent zand of
een hoge zandrug.
Wijtharen zou dus kunnen betekenen: het verre
zand, vanuit Ommen gezien.
Het duitse woord “weit” is vergelijkbaar met het
Nederlandse woord wijd: dit betekent ook ver.
Een verre reis is: Eine weite reise.
Alles wijst er op dat Witharen is gerelateerd aan
een hoge zandrug, waar geregeld zandverstuivingen
plaats vonden van wit zand. Witharen lag
te midden van een groot moerasgebied.
In de Geschiedenis van Ommen door G. Steen
en W. Veldsink wordt op blz. 89 vermeld:
Tussen de marke van Ommen en Varsen was
eeuwen lang als scheitsteken een "Crueskuele"
geweest.
Maar in 1553 rijzen er moeilijkheden over de
grensscheiding, want de Crueskuele was onder
gestoven.
Reeds in 1418 werd er ook getwist over de plaats van de "Crueskuele. De Bisschop
van Utrecht moest er zelfs aan te pas komen.
Johan van Keppel moest toen met drie afgevaardigden van Ommen en Varsen de scheiding
voorgoed vast stellen.
In 1419 schrijft Bisschop Frederik van Blankenheim,
dat de landmeter Hendrick Baldekens zoon de scheiding heeft “afgebaecket en gekrueskuelt",
zodat nu de beide partijen op straffe van 500 olden schilden boete, gehouden zijn deze
"Scheijt" te holden.
In 1553 is alles weer onder gestoven.
In 1555 getuigen Jan Willems uit
Varsen en Jan ten Sande, dat zij met
een eed "aver Godt en de heilien
zweren dat er 40 jaar geleden een
"Krueskule" was op Wijtharen die de
gewone man voor een Marckenscheijt
hield.
Uit de Ommerschans door Dick van
Vliet :
Ir. Jan van Alberdinghs lanceerde in
1681 een plan om leijdijken aan te
leggen. Het principe hiervan was om
de moerassen waarin ook Witharen
lag, zowel aan de noordzijde als aan
de zuidzijde af te sluiten door leijdijken,
(zie kaart van 1681 naar J. van
Alberdingh. )
3

Het tolhuis, Balkerweg 60
In tijden van oorlog of oorlogsdreiging zou men bij Coevorden het water van de rivieren
de Vecht en de Reest in het veen laten lopen, de veengronden zouden drassig en nat worden.
Het hele gebied en ook de omgeving van Witharen, zou een groot moeras gebied worden.
De plannen van Ir. Alberdinghs zijn nooit uitgevoerd. In 1740 of kort daarna werd het 60
jaar oude plan van Van Alberdinghs echter weer uit de kast gehaald.
Aan de orde was de renovatie van de Ommerschans. De commissie achtte het noodzakelijk
om leijdijken aan te leggen, ten einde de Noord-Overijsselse verdedigingslinie te
versterken.
In Ommen zijn nog enkele overblijfselen van de leijdijken, die in de jaren 1740 zijn aangelegd.
Dit zijn: de Schapendijk, de Dwarsweg in Arriërveld en de Dwarsdijk in Emsland.
Deze leijdijken worden ook wel "Vriezendijk” genoemd, omdat het logisch is te veronderstellen
dat deze dijken zijn aangelegd door Friese veenarbeiders.
Witharen is dus een forse verhoging van meer dan 8 meter boven N.A.P. in een groot uitgestrekt
veengebied en laag gelegen gronden van ongeveer 4,5 tot 5,5 meter boven N.A.P.
Wanneer precies de eerste bewoners op Witharen zijn neergestreken is moeilijk te zeggen.
Wel is bekend dat in 1809 de stad Ommen tolheffing invoerde op Witharen. Op een kaart
van rond I859 staan twee boerderijen vermeld:
Balkerweg 60 (het tolhuis), thans bewoond door mevrouw Mina Nijenhuis en
Balkerweg 61, thans bewoond door Willem van Lenthe. Volgens Willem van Lenthe zijn
deze twee boerderijen omstreeks 1850 ongeveer tegelijk gebouwd.
Van Jannes van Lenthe, geboren ongeveer 1874, de vader van Willem van Lenthe weten
we (uit zijn militaire boekje) dat hij 9 maart 1894 in militaire dienst ging, hij was scherpschutter.
Als hij na verlof weer terug ging naar de kazerne, moest hij eerst lopend naar
Dalfsen, want Ommen had nog geen spoorwegverbinding met Zwolle; die werd pas geopend
op 15 januari 1903.
Jannes van Lenthe was actief op het opvoedingsgesticht te Balkbrug. Hij leerde daar de
jongens gras te maaien.
Aan de Balkerweg 60 te Witharen woonde vroeger mevrouw G. Nijenhuis-Steen. Zij is
overleden op 8 maart 1996. Zij is jaren lang tolhoudster geweest voor de gemeente Stad
Ommen.
Aan de voorkant van de boerderij, staande in de kamer, kan men door de zijramen het
verkeer zien aankomen. Vooral op de bissingdagen was het behoorlijk druk bij het tolhuis.
De familie Nijenhuis kocht de boerderij op 1 december 1922. Daarvoor woonde er de familie
Boezelman.
Op Witharen moest men voor paard en wagen 15 cent tol betalen en voor een motorfiets 7
cent. De tol is opgeheven in 1926. Of het tolhuis altijd op het adres Balkerweg 60 heeft
gestaan is niet met zekerheid te zeggen. In 2005 spraken wij met mevrouw Mina Nijenhuis
de dochter van mevrouw G. Nijenhuis-Steen. Zij is de huidige bewoonster. Zij vertelde
ons dat het tolhuis mogelijk eerst aan de overkant van de weg heeft gestaan.
Het tolgeld werd door de stad Ommen vastgesteld en mevrouw Nijenhuis-Steen ontving
een kleine vergoeding. Het inkomen van de bewoners
zal rond 1900 naar onze begrippen laag zijn geweest.
Het leven op Witharen en in het algemeen op
het platteland was zwaar.
4
In 1888 kwam een wekelijkse botermarkt tot stand in
Ommen. In 1890 werd de Coöperatieve zuivelfabriek
opgericht in Ommen. In 1930 vond op Witharen de
elektrificatie plaats, maar dat wil niet zeggen dat elke
bewoner daar ook gebruik van kon maken.
Aan de noordkant van Witharen kreeg men pas in
1953 elektriciteit en wel door toedoen van de ruilverkaveling
Nieuwleusen 2. In de jaren zestig werd daar
de waterleiding aangesloten.

In 1953 moest men voor de aansluiting van elektra extra betalen, zie het contract hier
onder met de ruilverkaveling.
De ondergetekende Jan Hendrik van der Veen voor zichzelf en als mondeling gemachtigde
van: ......................... rechthebbende in de ruilverkaveling genaamd Nieuwleusen 2,
verklaart er mede akkoord te gaan dat zijn aandeel in de ruilverkavelingkosten wordt verhoogd
met een bedrag van fl. 1150.- wegens bijdrage in de aansluitkosten aan het elektrisch
net.
Te boeken ten laste van kavel 1865 A,B; 1953.
Wij gaan terug naar de jaren 1900. Hoe hoog waren de inkomens? “Ommen rond de 19e
eeuw" door G. Steen geeft ons hiervan een indruk.
De gemeente Stad Ommen telde in 1902 1.595 zielen.
Voor het noodzakelijk levensonderhoud had men per jaar fl. l. 250,= nodig. Beneden dit
inkomen kreeg men dan ook geen belastingaanslag. Van de 1.595 zielen in de gemeente
Stad Ommen kregen er 266 een gemeentelijke belastingaanslag.
Aantal aanslagen Jaarinkomen Aanslag
21 fl. 251--fl. 300 fl. 0,25
56 fl. 301--fl. 350 fl. 0,75
19 fl. 351--fl. 400 fl. 1,25
36 fl. 401-- fl. 500 fl. 2,00
44 fl. 501--fl. 600 fl. 3,00
26 fl. 601--fl. 750 fl. 4,25
16 fl. 751--fl. 950 fl. 6,00
15 fl. 951--fl. 1250 fl. 8,50
9 fl. 1291--fl. 1550 fl. 11,50
6 fl. 1551--fl. 1850 fl. 14,50
8 fl. 1851--fl. 2150 fl. 17,50
2 fl. 2151--fl. 2550 fl. 21,00
5 fl. 2551--fl. 2950 fl. 25,00
0 fl. 2951--fl. 3450 fl. 29,50
1 fl. 3451--fl. 4050 fl. 35,00
1 fl. 405l--fl. 5050 fl. 43,00
1 fl. 5051--fl. 6550 fl. 55,50
Er waren dus 266 aanslagen, hiervan had:
50% een inkomen beneden de fl. 500;
37,5% een inkomen tussen fl. 500,= en fl. 1.250;
12,5% een inkomen boven de fl. 1.250.
Het inkomen van de bewoners van Ambt Ommen zal zeker niet hoger geweest zijn.
Het was geen wonder dat de eerste bewoners
van Witharen woonden op de hoge zandrug,
thans bekend als Witharenweg, Haarsweg en
Balkerweg. Deze hoge langgerekte zandrug
had geen overlast van water.
Ook de Rondweg was vrij hoog gelegen, de huizen
zijn daar gebouwd rond 1920.
Het huis van Jan van der Linde (thans nertsenfokkerij)
stamt ongeveer uit 1919, Dat van Steven
van der Veen van ongeveer 1916.
Steven was getrouwd met Aaltje van der Linde
en is rond 1928 gestorven.
B. Kamphof heeft de boerderij enkele jaren gehuurd,
5
Stouwesloot aan de Leiding

Jan Noordegraaf (geb.
1870) en zijn vrouw
Hendrika Petronella
6
Aaltje van der Linde is hertrouwd met Ter Burg, zij kregen
vier kinderen. D.J. de Lange, Witharenweg 1, woonde
voor 1920 al op Witharen.
In het algemeen waren op Witharen kleinschalige gemengde
bedrijven, maar Frederik en Hendrik Schuttert
hadden relatief veel grond (van de Vinkenbuurt tot over
de Onderhaarse Leiding). De vader van de gebroeders
Schuttert is vrij jong gestorven, hun moeder is hertrouwd
met Snijder (Snieder). Ook de vrouw van Frederik is vrij
jong overleden. Zij hadden één dochter die eind jaren 30,
op eveneens jonge leeftijd, is overleden. Hendrik Schuttert
is nooit getrouwd geweest.
De familie L. Noordegraaf, Woestendijk 2, had ongeveer 30 ha. grond. Deze familie komt
van oorsprong uit de omgeving van Woerden. Zij verhuisden van Woerden naar Tubbergen,
vervolgens naar Vroomshoop, aan de Tonnendijk, en omstreeks 1929-1930 naar Witharen.
De familie Noordegraaf kwam met ongeveer 20 koeien lopend van Vroomshoop,
via Den Ham, naar Witharen. Op hun huis op Witharen stond "EBEN-HAEZER”.
Voor zover bekend , was de familie Noordegraaf de enige boer op Witharen, die begin
1930 kaas maakten op hun boerderij.
De eerste bewoners van Witharen:
Wed. G.H. Nijenhuis
Omstreeks
1850
Jannes van Lenthe 1850
M. Praas 1854
J. van Lenthe 1857
H. Schuttert 1857
G. Borger onbekend
B.J. Hierink (huurboer)* onbekend
* de familie Hierink huurde het van de familie Timmerman. B.J. Hierink zou daar op 1
maart 1894 zijn geboren.
Bewoners van voor 1915:
Martend van der Veen 1912
E. Lups (1e eigenaar) 1925
A. Ruiterkamp, huurboer van Lups 1929
B.J. Hierink, gekocht van Lups 1908
Wed. B. Timmerman
J. Schuttert
B.G. van Lenthe
J. van Leussen 1904
G.J. Volkerink
Wed. W. Takman
H.J.J. Slijkhuis
J. Willems
H. Brinkhuis
De bewoners van De Leiding
D. Veldman 1924
J.H. van der Veen 1925
A. Ruiterkamp 1929
A. Marsman 1929
L. Noordegraaf Woestendijk 2 1925
H.J. Paarhuis Woestendijk 5 1930
H.J. Paarhuis (De Leiding)
School in Witharen
De eerste groep ouders bij de opening van de school te Witharen in 1927. Insiders herkennen
de meeste vaders en moeders nog wel, sommige met enige twijfel. De gegevens zijn
afkomstig uit het boekje “60 Jaar Christelijk Onderwijs te Witharen”.

Staand van links naar rechts:
Jannes van Lenthe, de heer Munneke, Jan van Lenthe, mevrouw Van Lenthe-Van der Linde,
de heer Van der Linde, mevrouw Van der Linde-Breukelman, de heer Willems, mevrouw
Stolte-Hetebrij (?), de heer Kamphuis, mevrouw Kamphuis-Knotter, de heer Ho-
genkamp, de heer Schuttert, mevrouw Seinen-Schuttert, (bekend als “kamer-uiltie”) en
mevrouw Timmerman-Baarslag.
Zittend:
Onbekend, mevrouw Nijenhuis-Steen, mevrouw Van Lenthe-Hierink, mevrouw Schuttert
(?), mevrouw Willems-Winters en mevrouw Hogenkamp-Winters.
Voor 31 oktober 1927 was er op Witharen geen school. Er waren vijf alternatieven.
1. Openbare school Stad-Ommen sinds 1776
2. Gereformeerde school Stad-Ommen sinds 1850
3. Openbare school Ommerschans sinds 1901
4. Openbare school Varsenerveld (Vinkenbuurt)sinds 1907
5. Openbare school Arriërveld sinds 1917
En zo kon het gebeuren dat van de gezinnen, die rond 1920 op Witharen vaak maar enkele
honderden meters van elkaar woonden, het ene kind naar de Ommerschans
naar school ging, het andere kind naar Varsenerveld (Vinkenbuurt) en weer
anderen helemaal naar Ommen.
Deze kinderen, van 6 tot 12 jaar, gingen allemaal lopend, op de klompen, naar school over
modderige wegen, door sneeuw en regen, door storm en met ijzel.
Het was dan ook een grote vooruitgang dat op 31 oktober 1927 de gereformeerde school
op Witharen werd geopend. Deze school was een school voor alle gezindten, de naam van
deze school was “School met de bijbel". Voor 1945 woonden er geen rooms-katholieken
op Witharen.
Deze school is van grote betekenis geweest voor Witharen. Vanaf het begin had het hoofd
van deze school ook een landbouwakte, zodat hij dus bevoegd was om een landbouwcursus
te geven. Deze cursus werd in de wintermaanden gegeven.
Er waren drie diploma’s: Met vrucht, met veel vrucht en met héél veel vrucht.
Het bestuur van de school met de bijbel op Witharen bestond in het begin van de school
uit de volgende personen: G. Wicherson, J.H. Dunnewind W.G. z’n , J .Timmerman H z'n
G. Timmerman, H.J. Moddejonge, G.H. Nijenhuis, J. Timmerman, H. ten Tooren, G.J.
7

Opening gebouw “Irene” in
1950
O.a op deze foto: Ds. Van
der Linde, Jan van der
Linde, G.H. Hogenkamp, F.
Breukelkamp
Volkerink.
Voordat het verenigingsgebouw “Irene” werd gebouwd in 1951, werd de school veelvuldig
gebruikt door het verenigingsleven. Dat waren o.a. de zangvereniging, knapenvereniging,
catechisatie, antirevolutionaire kiesvereniging, meisjesvereniging, Oranjevereniging,
christelijke boeren- en tuindersbond.
Hoofden der school op Witharen:
H. Dijkstra 1927-1932
R.Roukema 1932-1936
J.W. Groeneveld 1936-1953
C.J.C. Koppe 1953-1956.
8

W.T. Gaasbeek 1956-1959
J.H. Douma 1959-1965
Daarna de heer Bootsma enzovoort.
De school op Witharen had in de beginjaren een bescheiden bibliotheek en leende dus ook
boeken uit.
Laten we hopen dat deze toen opgerichte school met de bijbel, die zo veel voor Witharen
heeft betekend, ook in de toekomst mag bijdragen tot een goed en degelijk onderwijs op
Witharen.
De eerste schoolfoto
Hierboven ziet u de eerste groep kinderen van de "School met de Bijbel" te
Witharen.
Linksboven het eerste hoofd der school, meester Dijkstra. Daarnaast v.l.n.r.:
Willem Scholten, Jan Scholten, Derk Hogenkamp, Jan Hendrik Schuttert, Egbert van der
Linde, Roelof Volkerink, Johannes de Lange, Gerrit Jan Kosters, Roelof van Lenthe, Martend
Praas en Arend Hogenkamp (van hem zijn de herinneringen in dit boek.ie).
Tweede rij: Hermina van Lenthe, Johanna Veldmen, Hermine de Lange, Hendrik ten
Klooster, Lucas Buit, Derk Jan Horsman, Frederik Kosters, Herman Willems, Arend Volkerink,
Jan Hendrik Westerhuis, Hendrik Horsman, Frederik van Beesten, Jakob Zwiers,
Willem Zwiers en juffrouw (Johanna) Calkhoven.
Derde rij (te beginnen onder): D.J.Horsman, Arend Nijhuis, Berend Jan van Lenthe, Marten
van der Veen, Klaas de Boer Hzn., Jan van Leussen, Tietje Dijkstra, Wijtske Dijkstca,
Johava Kamphuis, Hendrikje Praas en Mina Westerhuis.
Onderste rij: Berendina Horsman; Hendrik Bouwman, Gerrit van Beesten, Harm Buit,
Lucas Buit Dzn., Frederik Winters, Arend Winters, Alberdina Bouwman, Hendrikje van
der Linde, Aaltje Hogenkamp, Klazina de Boer, Geertje Buit, Egberdina Volkerink en
Hendrikje Volkerink.
Het eerste hoofd, de heer R. Dijkstra, gaf, met assistentie van juf Calkhoven, les aan maar
liefst 52 kinderen, in één lokaal!!
De school werd vanaf de eerste dag schoongehouden door mevrouw Noeverman, die naar
dit baantje had gesolliciteerd. (Maar liefst 37 lange jaren zou ze de school schoon houden!)
Meester Groeneveld
9

Meester Groeneveld
H.J. Paarhuis en A. Sluijer
(1921)
Praten we over "een begrip op Witharen", dan staat juffrouw Mulder natuurlijk op eenzame
hoogte. Een goede tweede echter is "meister" Groeneveld. In 1936 volgde deze uit
Aalten afkomstige onderwijzer de heer Roukema op als schoolhoofd te Witharen. Dat zou
Groeneveld blijven tot 1953. Toen vertrok hij naar Arnhem. Twee records bezit meester
Groeneveld in ieder geval: geen schoolhoofd kwam op zo'n jonge leeftijd naar Witharen
als hij (hij was toen nog maar 26) en verder is geen hoofdmeester hier zolang geweest als
de genoemde meester. Meester Groeneveld was in Witharen meer dan alleen schoolhoofd.
Om maar enkele nevenactiviteiten van hem te noemen: voorzitter van de Gereformeerde
mannenvereniging, voorzitter van de Oranjevereniging, voorzitter van de Anti-
Revolutionaire kiesvereniging, voorzitter van de plaatselijke C.B.T.B. Verder was Groeneveld
de eerste voorzitter van (en nu komt er een mondvol) "De vereniging tot Stichting
en Instandhouding van een Vergaderlokaliteit te Witharen" (beter bekend als "Irene").
Waar was meester Groeneveld eigenlijk niet bij betrokken? Over het gezin van de meester:
zeven van de acht kinderen van het echtpaar Groeneveld-Visscher werden in Witharen
geboren. Enkele van die kinderen kunt u aantreffen op de schoolfoto's in dit boekje
Hoogste klassen in 1951
Staand, v.l.n.r.: Johan Veldman, Gerrit Jan Emmink, Leen Noordegraaf, Evert Breukelman,
Alie Kroon, meester Groeneveld, Riek Ramerman en Jan Harm Slotman.
Tweede rij: Alie van der Zwaag, Geertje Kuipers, Jennie ten Cate, Lummie Eshuis, Hennie
Volkerink, Alie Groeneveld, Hermien Dunnewind en Gerrie van Lenthe.
Onderste rij: Berend Jan Bremmer, Jan Runherd, Wim Petter, Steven van der Veen, Frits
Breukelman en Gerrit Jan Brink.
Enkele families
Familie H.J. Paarhuis is getrouwd aan de Sluijerweg, waar zij een korte tijd hebben gewoond.
Daarna woonden zij aan de Balkerweg 33. Midden jaren 1920 hebben zij een boerderij
gebouwd aan de Woestendijk 5. In 1930 heeft de familie Paarhuis een nieuwe boerderij
gebouwd aan De Leiding 18.
In de jaren midden 1950 heeft hij zijn boerderij over gedaan aan zijn zoon. De familie
Paarhuis ging toen wonen aan de Plasweg 3, daarna zijn ze in Ommen gaan wonen aan de
Markt.
Familie Borger, Witharenweg 24
Gerrit, geboren 15 januari 1874, zoon van Hilligje Snijder (geboren 20 juli 1845), ongehuwd.
Zij trouwt op 20 februari 1875 met Gerrit Borger.
De zoon van Hilligje Snijder wordt op 20-2-1875 zowel door Gerrit Borger als door Hilligje
Snijder als wettig kind erkend.
10

Gerrit Borger (1874) trouwt op 20 juli 1898 te Ambt-Ommen met Aaltje van Lenthe
(geboren op 15 september 1878). Gerrit hoefde niet in militaire dienst uit hoofde van gebreken.
Kinderen geboren uit dit huwelijk:
Gerrit Borger, geboren 24-11-1898
Hendrik Borger, geboren 29-3-1905
Berend Jan Borger, geboren 13-3-1908
Dine Borger, getrouwd met Jan Klein, zij hadden één zoon (is overleden)
Herman Borger, geboren 6-8-1914.
Emigratie naar Canada
Na de oorlog ging bijna een derde van Witharen emigreren naar Canada. Hier volgen enkele
namen van personen en families die gingen:
Van Lenthe, de Breukelman, Kamphof, Makkinga, Van der. Linde, Tempelman, Ten
Klooster, Verburg, Ter Burg, Noordegraaf en Brink.
Het inkomen van de Nederlanders in Canada was redelijk te noemen.
Toen ik in Kampen werkte heb ik eens informatie opgevraagd over de mogelijkheden in
Canada. Ik kreeg de hieronder afgedrukte aanbieding.
Bewoners Witharen voor 1930
Oud nummer Nieuw nummer Bewoner
Ommen
Geachte heer Van der Veen,
A247 T1 J. Beniers
A248 T2 D.J. de Lange
A248a T3 H. Noeverman
A246a T4 A. Nijhuis
A249 T5 B. Kamphof
A250 T6 J. van der Linde
A252a T7 G.H. van Lenthe
A252b T8 G.J. Veldman
A252 T9 J. Willems
A251 T10 J. van Lenthe
Varsenerveld
P1 T11 M. Praas
P2 T12 H. Schuttert
11
Trenton, jan. 4 1957
In antwoord op Uw schrijven van 24 Dec. &eer ik U mede, dat er letterlijk honderden
boeren in Canada zijn, die U gaarne zouden willen huren en U een goed loon willen
betalen.
Een van de beste plaatsen is hier dicht bij Trenton bij een jonge Canadese boer, die
sinds 1948 nooit anders dan Hollanders in zijn dienst heeft gehad. Hij wil US $110,00
per maand betalen plus vrij huis, melk, brandstof, aardappelen en elektrisch licht. De
naam van de boer is Harold Morgan en zijn
adres is: Hilton, Ontario.
Deze boerderij is ongeveer 6 mijl buiten Trenton. Het is een vrij groot bedrijf voor
deze streek en ongeveer 300 acres (120 ha.) groot. De heer Morgan houdt uitstekend
vee en is een goede boer. Hij is ook iemand van goed karakter, die uitstekend met zijn
personeel kan omgaan.
Het klimaat is uitstekend. De zomers zijn warm , de winters niet al te koud. De regenval
is normaal.
……………….
Immigration Service

P2a T13 H.J. Westerhuis
P2b T14 J. Benning
P4 T15 A. Spijkers
P4a T16 F. Breukelman
P5 T17 B.J. Hierink
P6 T18 G. Borger
P7 T19 G. Timmerman
P8 T20 J. Schuttert
P8b T21 W. Bakker
P8c T22 L. Noordegraaf
P8a T23 H.J. Paarhuis
Nieuwe woning T24 H.J. Paarhuis
P3d T25 A. Marsman
P3c T26 A. Ruiterkamp
P3a T27 D. Veldman
P3 T28 M. van der Veen
P3b T29 J.H. van der Veen
253 T30 B.J. van Lenthe
Ommen
A257 T34 Wed. W. Takman
A259 T35 H.J.J. Slijkhuis
A266a T36 F.J. de Boer
A267 T37 D.J. Runhard
A265 T38 Joh. Holterman
A263 T39 F.J. van Lenthe
A264 T40 Jannes van Lenthe
A258 T41 Wed. G.H. Nijenhuis
A264a T42 school
A264b T43 R. Dijkstra
Nieuw T44 H.J. ten Kate
A264a T45 H. van de Beld
T46 Transformator
A247a T47 G.J. Timmerman
A247b T48 J. Horsman
A247c T49 G.H. Hogenkamp
A247g T50 Wed. G.J. Martens
A247d T51 Wed. G. Hogenkamp
A247e T52 H.J. Schuttert
T53 M. van Beesten
A247f T54 H. Winkels
T55 A. Winters
Olde Venneweg M. Makkinga
Olde Venneweg G.J. Volkerink
A259i S1 H. Bakker
A259f S2 ged. W. Westerhuis
S2 ged. Wed. J. Snippe
A259III S3 R. Prins
A259III S4 J. Harens
A259II S5 L. Buit
A259a S6 L. Kreulen
A259a S7 E. Broek
A259b S8 K. ten Klooster
A259g S9 J. Pot
A259c S10 D.H. Buit
A259d S11 M. Buit
S12 H.J.C. Lammerts
A259e S13 C. Cornello
A259g S14 B. Vonder
Ommerschans P129 S15 A. Wittenberg
Ommen A261a S16 J. Hengeveld
A261 S17 H. Gort
12

A261b S18 J. Rijkeboer
A261c S19 L. van Veen
A260 S20 H. van Lenthe
A260a S21 K. Waanders
A263a S22 A. Pelleboer
A263dI S23 A. Veldhuis
A263d S24 E. Veldhuis
A263c S25 R. Hein
A263b S26 J. Kampman
A263f S27 H. de Boer
A263h S28 J. Prins
A263a S29 K. Bouwman
S30 J. Bouwman
Wie waren toch die mannen en vrouwen die Witharen tot vruchtbare akkers en weiden
maakten.
Het was hun drang naar vrijheid, zelf baas willen zijn, niet onderhorig zijn.
Het was hun liefde voor hun werk, hun vee, voor hun omgeving, de boer en de boerin zij
hadden alles over voor hun vee, hun land en hun gezin.
Laten wij afsluiten met twee gedichten, die misschien een benadering kunnen geven, van
hun inzet, hun moeite en hun zorgen, hun wel en wee en hun bekroning van hun werk.
De Landman
Hij was een eerlijk en een rustig man.
Hij werkte op het land, bij zon en maan.
Met zijn gebogen rug, hij werkte lang.
Er was geen tijd voor rustig slapen gaan.
Hij molk de koeien, ploegde't land.
Hij hooide't gras en maaide't graan.
hij peinsde naar de lucht, hij staarde naar het zand.
Naar recht getrokken voren, bij het schemer van de maan.
Zijn doordringende ogen,
Keken waar de zicht door 't graan zou gaan.
Met zijn welhaak en zijn rug gebogen.
Welde hij de garven van het graan.
Zijn vee, zijn land, het was zijn leven.
Zijn eigen ik, kwam nergens voor.
Voor de zijnen is hu steeds gebleven.
Een vader door en door.
De laatste dagen van zijn leven.
Waren helder als een zuivere bron.
Zijn leven is ons steeds gebleven.
Zijn wijde blik tot aan de horizon.
Boerin en Moeder
Moeder ik ken Uw leven.
Uw werken, dag en nacht.
Maar gaarne zou ik weten.
Wat U, van ons verwacht.
Bij het ouder worden.
En in Uw grijze dagen.
Toen dacht ik er niet aan.
Om het U te vragen.
Ik zal het niet meer kunnen vragen.
Geen stem, die opstijgt uit Uw graf.
13
Frederik Jan van Lenthe

Er heerst hier volmaakte stilte.
Uw leven was het, dat mij antwoord gaf.
Uw leven ging aan mij voorbij.
Een leven vol van vreugde en zorgen.
U stond altijd klaar voor ons.
Bij dag en nacht en vroege morgen.
U stond klaar voor mens en dier.
Voor ieder leven.
U die nooit iets nam.
't Was altijd geven.
Toen ik peinsde bij Uw graf.
Ging aan mij voorbij Uw leven.
Het antwoord wat ik zag.
Was :LOUTER GEVEN.
Maatschappij van weldadigheid in de Ommerschans
Dick van Vliet beschrijft deze maatschappij uitvoerig in zijn scriptie " De Ommerschans".
Deze scriptie is dan ook de bron van dit verhaal.
Traditioneel was de armenzorg een kerkelijke aangelegenheid, maar ook in de achttiende
eeuw was er onvrede over de kerkelijke armenzorg.
Genieofficier Johannes van den Bosch, vertrouwensman van Koning Willem 1, zette zich
in voor de armenzorg. Voor Van den Bosch lag de oplossing voor het armoedeprobleem
in de werkverschaffing in de landbouw. De hoeveelheid verkrijgbare levensmiddelen
werd bepaald door de hoeveelheid arbeid die verricht wordt. Lonen moeten betaald worden
uit de opbrengst van geproduceerde goederen, armenzorg wordt uit deze zelfde pot
betaald. Dit veroorzaakt lagere lonen, met verarming als gevolg. De stelregel werd dan
ook: De Maatschappij van Weldadigheid zal u voeden en kleden voor den arbeid die gij
verricht.
Van den Bosch vond de "Ommerschans" een uitstekende plaats voor het stichten van
een dwangkolonie. Vanaf 1819 had de Maatschappij de Ommerschans in vruchtgebruik en
vanaf 1820 konden er bedelaars gehuisvest worden. Er verrees een groot gebouw waar
ongeveer 1000 bedelaars geplaatst konden worden, mannen, vrouwen en kinderen.
In 1826 werden 178 legerveteranen met hun gezinnen gehuisvest in de Ommerschans en
in Veenhuizen. In 1827 werd de Ommerschans een officiële bedelaars-werkinrichting; een
dwang- of strafkolonie. Bij Koninklijk Besluit van 18 augustus 1827 werden de Rijksbedelaarsinrichtingen
te Hoorn en Veere opgeheven.
De Maatschappij van Weldadigheid te Ommerschans en Veenhuizen, werden daarmee de
officiële bedelaarswerkinrichtingen van het Koninkrijk.
Veel bewoners van deze bedelaarskolonie verrichten arbeid op Witharen. De mensen van
de strafkolonie brachten in Ambt Ommen 180 ha in cultuur en in Stad Ommen zelfs 450
ha land.
Zo moest er een kanaal worden gegraven dat van Balkbrug via Witharen een verbinding
met de Vecht in
Ommen moest maken.
Dit nooit voltooide
kanaal, de
Nieuwe vaart, liep
dood op de hoge
zandrug van Witharen.
In de geschiedenis
van "OMMEN
1831 / 1940" door
Dr. M.A. Vente
staat het volgende
14

over de "Nieuwe Vaart" ( het Vaertie):
“Hoewel de Dedemsvaart slechts langs de grenzen van Stad en Ambt-Ommen loopt, was
zij toch belangrijk voor deze gemeenten. Reeds vroeg zag de Raad van Stad-Ommen in,
dat voor de exploitatie van de op haar domein liggende gronden, een verbinding tussen de
Dedemsvaart en de Vecht nodig was.
Zo kwam de raad in Juni 1825 tot een overeenkomst met de Maatschappij van Weldadigheid,
waarbij de laatste partij zich, in ruil voor de door Stad-Ommen afgestane terreinen,
verplichtte een kanaal te graven: Van uit de Dedemswijk tot bij de Stad-Ommen en hetzelve
te doen voltooien voor 1827. Stad-Ommen zou de gronden kosteloos afstaan, en daarboven
een subsidie van f 3000.-- geven.
Deze "Nieuwe Vaart” is niet verder gekomen dan Witharen: Hij liep dood op de zandrug
van Witharen! Het was ook onlogisch om een kanaal door zo’n hoge zandrug te willen
graven. Deze zandrug lag bijna 4 meter hoger dan zijn omgeving.
De Maatschappij van Weldadigheid heeft voor zijn nalatigheid om dit kanaal niet af te
maken, volgens afspraak de Stad-Ommen f 9000.-betaald. Met deze f 9000,- moest de
Stad-Ommen een kunstweg (grintweg) aanleggen van Ommen via Witharen, Ommerschans
naar Balkbrug toe.
Dick van Vliet geeft de volgende cijfers over de Ommerschans:
Veel bedelaars kwamen geheel verzwakt en afgetakeld in de Ommerschans aan, ziekte en
sterfte waren dan ook orde van de dag.
Honderden bedelaars, mannen vrouwen en (veelal) jonge kinderen, hebben in de
15
Plattegrond van Veldzicht
in de vorige eeuw

Weg van Balkbrug naar
Ommen ter hoogte van
Veldzicht
Ommerschans hun laatste uren doorgebracht en het tijdige met het eeuwige verwisseld.
In het archief van de Maatschappij van Weldadigheid bevindt zich een namenlijst
van allen die in de Ommerschans zijn begraven.
Er zijn in de Ommerschans 4118 mannen en 1348 vrouwen begraven; in totaal 5466,
waaronder ongeveer 500 kinderen. Op het informatie bord van het kerkhof in de Ommerschans
wordt een getal van 5448 genoemd.
Hoewel men niet kan spreken van een concentratiekamp, was het wel een oord van verschrikking,
het was wel een dwangkolonie.
De bedelaars kwamen uit geheel Nederland inclusief België (in 1830 scheidde België zich
van Nederland af, dit werd in 1839 definitief).
Ook werden mensen ten onrechte als bedelaars op gepakt:
Een jongetje van 7 jaar uit Rotterdam, zou iets gevraagd hebben, vervolgens door dienders
zijn opgepakt en na 8 weken in de gevangenis te hebben gezeten, door gestuurd zijn naar
de Ommerschans.
Een vrouw van ruim 70 jaar die bij haar dochter een zak aardappelen haalde en naar huis
bracht, werd door een veldwachter opgepakt en naar de Ommerschans gezonden.
Een arbeider uit Brugge, die onderweg naar huis, werd overvallen door geeuwhonger,
werd bijgestaan door een vrouw, maar de marechaussee zag hem voor een landloper aan
en stuurde hem buiten medeweten van zijn vrouw en kinderen, naar de Ommerschans.
Drie veenarbeiders, die lichtelijk aangeschoten waren door drank, werden door een veldwachter
van Avereest voor bedelaars aangezien en naar de Ommerschans gestuurd.
Op 15 oktober 1889 werd op hoeve No.11 (Eerste Schansweg), de 13-jarige Zientje
Hoogenberk, dochter van de hoevenaar, aangerand door een kolonist en om het leven gebracht
met een mes. Zientje Hoogenberk ligt begraven op het kerkhof van de Ommerschans.
Haar graf is als één van de weinigen gemarkeerd met een grafsteen.
De criminaliteit in de Ommerschans beperkte zich meestal tot kleine diefstallen, moord
zoals hierboven beschreven, waren uitzonderingen.
Tweede Wereldoorlog
De familie Nijenhuis (No. S 12, thans Woestenweg 7) kwam uit Koekange. Zij hadden 4
dochters ( Annie, Tinie, Els en Ina ).
In de tweede wereldoorlog hebben zij twee Joodse kinderen tijdelijk onderdak gegeven.
Ook werd er een zoon van een dominee ondergebracht als onderduiker.
16

In 1944 werd 's avonds zo rond 10 uur of hevig op de deur gebonsd en tot hun schrik was
de boerderij omsingeld door Duitsers of Duitsgezinden.
De heer Nijenhuis stond te trillen in de huiskamer. Bij de huiszoeking werd de onderduiker
al vrij spoedig gevonden en mee genomen naar Dedemsvaart.
Dochter Annie, thans mevrouw Epema, bracht de onderduiker de volgende dag nog een
pakje in Dedemsvaart.
Zij ondervond daar geen moeilijkheden. Wel zag ze dat de onderduiker was mishandeld.
De onderduiker werd van Dedemsvaart naar het strafkamp Erika in Ommen gebracht.
Daar is hij redelijk goed behandeld. Hij werd aangesteld als schaapherder. Annie heeft
hem ook daar nog eens een pakje gebracht. Hij was toen in de buurt van het Laar.
De onderduiker overleefde de oorlog en is beroepsmilitair geworden.
De laatste weken van de oorlog werden overdag bij de familie Nijenhuis verplicht Duitse
soldaten ondergebracht, in de nacht trokken ze dan verder noordwaarts. De hele familie
Nijenhuis overleefde de oorlog. Hun huis werd niet in brand geschoten en hun vee bleef
ongedeerd.
Toen de oorlog zijn einde naderde, verschenen begin april, in Balkbrug Canadese stoottroepen
met pantserwagens. Ze kwamen vanuit de richting Dedemsvaart. Voor het donker
werd trokken ze weer terug.
Witharen, inclusief het Ommerveld, lag in een niemandsland, een levensgevaarlijke situatie.
Op 10 april 1945 stond er een Canadese
pantserwagen bij de familie Vonder op
het erf. Op het erf aan de overkant van
de Balkerweg, tegenover de familie
Vonder, stond ook een pantserwagen.
Verder waren daar mitrailleurs opgesteld
en waren er meerdere pantserwagens
in de buurt. Het ging er gemoedelijk
aan toe, soldaten bakten eieren in de
keuken en ook de buren stonden
nieuwsgierig te kijken. Alles leek vredig,
maar ….
Vanaf Ommen naderden ongeveer zestien
Duitse soldaten, gewapend met geweren
en pantservuisten. Toen ze de
Canadezen tot op ongeveer 500 meter
genaderd waren, kwam een jonge
vrouw vanuit richting Ommen op de
fiets naar de Canadezen en waarschuwde
hen voor de Duitsers.
Volgens de heer Vonder deed de jonge
vrouw op het erf een oranje hoofddoek
om voor ze naar de Canadezen ging.
Deze jonge vrouw was Annie Nijenhuis,
thans mevrouw Epema.
Zij ging 10 april brood halen bij kruidenier
en bakker Klaas Waanders aan de
Balkerweg 64, (tegenover A. Pelleboer
Maatschappijwijk 2). Zij kwam langs de
familie Vonder, waar de Canadezen
vrolijk bezig waren om eten te bereiden.
Een pantserwagen van de Canadezen
stond daar vredig op het erf.
Annie toen 18 à 19 jaar oud, werd
vriendelijk staande gehouden, de Canadezen
maakten grapjes en opmerkingen.
Zij pakten haar oranjestrik of speld en
17
Algemeen beeld tijdens de
bevrijding

Duitse militair, gewapend
met een Panzerfaust
Staghoundverkenningswagen
van
de Manitoba Dragoons
deden die op hun eigen
uniform. Annie
vond het langzamerhand
welletjes en
fietste verder.
Toen ze bij Klaas
Waanders aan kwam,
stond er plotseling
een Duitse soldaat,
met geweer in de aanslag,
tegenover haar.
Annie moest uitleggen
wat ze kwam
doen en nadat ze het
meerdere keren had
uitgelegd, mocht ze
gaan.
Direct daarop brak een gevecht uit, Annie vluchtte richting Maatschappijwijk, langs de
boerderij van de familie Pelleboer. Volgens Lena Pelleboer, (thans mevrouw Hurink) was
het daar ook niet veilig.
Het huis werd door meerdere kogels getroffen, maar vloog niet in brand, de bewoners
vluchtten richting Maatschappijwijk.
Annie vond onderdak bij de familie Scholten aan de Maatschappijwijk. Ze bleef daar tot
het gevecht voorbij was en ging toen naar huis.
Net na de bevrijding landde een klein vliegtuigje in de omgeving van de familie Petter op
het weiland, voor zover mij bekend haalde het vliegtuigje post op van de Canadezen.
Annie, maar ook Ina Nijenhuis, thans mevrouw Brand, konden zich dat nog goed herinneren.
Ina was toen nog een klein kind. De Canadezen hadden veel aandacht voor zo’n klein
meisje en ongetwijfeld ook voor haar grotere zussen.
Klaas Waanders, thans Balkerweg 64, was kruidenier en bakker te Witharen.
Hij ging 10 april 1945 niets vermoedend naar de Woestenweg, waar een Canadese pantserwagen
bij Vonder op het erf stond. Dat was een normaal verschijnsel in die dagen.
Witharen lag in een niemandsland. Het waren spannende dagen. Toen het gevecht begon
met de Duitsers zocht iedereen dekking.
Mevrouw Waanders, die alleen thuis was zocht dekking in de kelder, ze had puur geluk
dat ze het gevecht overleefde.
De Canadezen schoten de deurkruk uit de deur van de kelder zo dat ze opgesloten zat in
de kelder. Gelukkig is het huis, dat wel in de vuurlinie lag, niet in brand geschoten, want
dan was ze levend verbrand.
Een Duitser met een Panzerfaust probeerde dicht bij een pantserwagen te komen, om deze
te vernietigen. Hij kroop door een sloot, maar het lukte niet om dicht genoeg bij de pantserwagen
te komen.
Aannemelijk is dat Klaas Waanders direct na het gevecht naar huis is gegaan en zijn
vrouw heeft bevrijd uit de kelder.
Aan de Bakkersweg 1
plaatsten de Duitsers
vlak voor het einde
van de oorlog luchtdoelgeschut
op het
erf.
Om veiligheidsreden
werd hun ongeveer 7jarige
dochter Hennie
en haar broer ondergebracht
bij hun
grootouders in de
Vinkenbuurt.
18

Op 10 april 1945 waren mevrouw Bakker en oma Bakker thuis aan de Bakkersweg 1.
Bakker zelf was bij Lute Bakker achter aan de Bakkersweg. Plotseling zag mevrouw Bakker
van uit de richting Ommen Duitsers aan komen. Het waren er ongeveer 16 en voor ze
het wist waren ze al op het erf. Ze zag direct het gevaar en zei: “De kelder in.”
Maar toen ze in de kelder waren, zag ze een Duitser aan de buitenkant in het keldergat
zitten. Ze verzocht de Duitser het keldergat onmiddellijk te verlaten. In de kelder was het
inmiddels ook niet veilig meer, ze pakte nog gauw de spaarpotten van de kinderen en probeerde
door een droge sloot in veiligheid te komen. Oma Bakker kon het tempo niet bijhouden
en kroop in een duiker, maar daar zat inmiddels ook al een Duitser in.
Mevrouw Bakker kroop door een droge sloot richting De Leiding. Opeens hoorde ze haar
buurman Slijkhuis zeggen: “Ik dacht dat ik mijn nieuwe klompen aan had, maar nu zie ik
dat ik mijn oude klompen aan heb.”.. De boerderij van de heer Slijkhuis, met zijn nieuwe
klompen, ging in vlammen op.
Mevrouw Bakker kroop onder door De Leiding, richting Stenenbrug. Naast De Leiding
lag daar toen ook een lage wal. Het was levensgevaarlijk om je hoofd daar boven uit te
steken, want je was gelijk een doelwit. Enkele minuten daar voor ontplofte dicht bij mevrouw
Bakker nog een granaat.
Bakker zelf, die bij zijn broer Lute Bakker aan de Bakkersweg was, kroop ook richting De
Leiding. Bakker werd getroffen door een granaatscherf in het gezicht. Zijn hele gezicht zat
onder het bloed. Ook gingen twee kogels door zijn jas. Zij vielen bij De Leiding in elkaars
armen. Zij hadden het overleefd. Welwas de boerderij van de familie Bakker in vlammen
opgegaan. De varkens en de stier kwamen in de vlammenzee om. Mevrouw Prins aan de
Bakkersweg werd door het been geschoten.
De Duitsers trokken zich terug; zij konden de Canadezen niet terug dringen. Het is onbekend
of de Duitsers ook verliezen hebben geleden.
Tegen de avond kwam een Duits motorzijspan, met een mitrailleur er op, terug en is de
Woestenweg bij de Familie Vonder in gereden. Zij kwamen de zaak nog even bekijken.
Waar de motor met zijspan naar toe is gegaan is onbekend. De familie Vonder was bang
voor represailles van de Duitsers. Dat ze bijvoorbeeld hun boerderij in brand zouden steken,
omdat de Canadese pantserwagen (Staghound) op hun erf stond en ook omdat de Canadese
soldaten in hun boerderij aanwezig waren en van daaruit de Duitsers hadden beschoten.
Maar gelukkig lieten de Duitsers de familie Vonder ongemoeid.
Ik herinner mij nog, dat ik met enkele broers dekking zocht achter de hooiberg, (thans
adres De Leiding 7). Wij hoorden een granaat voor ons huis langs komen en ontploffen in
een weiland, ongeveer 100 meter verder. We zagen zand en grond opspatten.
19
BMW met zijspan en infanteristen

Jan Hendrik van der Veen -
1920
Jan Hendrik van der Veen
en Johanna Timmer
Zoals eerder
reeds vermeld
werd Jan Hendrik
van der Veen
geboren op 6 september
1895. Zijn
broer was Harm,
die bij zijn ouders
inwoonde, het
brave jongetje
waar geen kwaad
in zat. Jan Hendrik
was anders,
zelfstandiger, had
kwajongensstreken
en was voor
niemand bang.
Hij hield van de
bossen en de heidevelden en net zo als zijn vader Martend, had hij al voor zijn trouwen
een jachtgeweer. Niet dat hij een stroper was, maar menig haasje is voor de loop van zijn
jachtgeweer gesneuveld.
Zijn jachtgeweer moest hij tijdens de Tweede Wereldoorlog inleveren. Omstreeks 1953
kreeg hij een ander jachtgeweer. Hij kreeg van de gemeente Ommen een machtiging om
schadelijke vogels af te schieten, zoals kraaien, eksters, houtduiven, roeken, kauwen en
Vlaamse gaaien. In zijn jeugd werkte hij als boerenknecht in Hessum (Dalfsen).
Begin 1920 kwam hij in dienst bij Teunis Jansen in de Vinkenbuurt. Teunis Jansen had
een bakkerij en tevens een gemengd boerenbedrijf. Hier had hij het bijzonder naar de
zin.’s Morgens helpen in de bakkerij en ‘s middags met de bakkerskar afgeladen met
brood en kruidenierswaren, getrokken door een of twee paarden de boer op.
Van uit de Vinkenbuurt ging hij richting Witharen via de Balkerweg, dan de Olde Venneweg
in, langs het vaertie (het nooit voltooide kanaal Balkbrug - Ommen) richting Witharenweg.
Zo kwam hij uit bij Jan Schuttert achter op Witharen, vandaar de naam Jan van 't
eind. Dit was het einde van de bewoning in Witharen.
Dan ging het langs de Woestendijk. In de winter één grote modderpoel en dan weer terug
naar Teunis Jansen in de Vinkenbuurt.
Bij Teunis Jansen leerde hij zijn vrouw Johanna Timmer kennen. Zij was daar bij Teunis
Jansen in dienst als hulp in de huishouding. Zij was afkomstig uit Balkbrug. Ze was uit
een geslacht van vrachtschippers en scheepsjagers, die turf vervoerden van Klazinaveen
tot aan Hasselt toe. Zelfs vaak de Zuiderzee over, naar Amsterdam.
Jan Hendrik ven der Veen trouwde met Johanna Timmer op 22 mei 1925.
20