Heraut #44 - Ismus

More documents

Recommendations

Info

Door Laurens Reumers Revolutie is het centrale thema waaromheen het lustrum van ismus deze keer gebouwd is. Naar mijn weten ging het bij het vieren van een lustrum eigenlijk altijd om het feit dat je institutie alweer vijf jaar heeft overleefd en om bij het vieren hiervan te zorgen dat het alcoholpercentage in het bloed van de leden niet onder een bepaald minimum mag komen, maar ik heb bij het delen van deze visie reeds tegenstand ondervonden. Vandaar dat ik me aanpas en zo komt het dat ook het onderwerp van dit stukje barpraat ‘revolutie’ is. Laat ik beginnen met de onmisbare tegenstelling die het vieren van een lustrum met als thema ‘revolutie’ met zich meebrengt. Van Dale definieert de term als een “plotselinge verandering in de bestaande toestand; algehele ommekeer”, oftewel: alles gaat op de schop. Is dit misschien een teken dat ismus zichzelf gaat opheffen, of het hoofddoel van de organisatie gaat veranderen in het nastreven van zoveel mogelijk nettowinst? Niet per se, want ik moet toegeven dat Van Dale als alternatieve betekenis voor revolutie “gewelddadige ommekeer in de politieke toestand” geeft. Dit maakt het niet veel beter. Het feestje van ismus zou, deze redenering volgend, dan de volgende gedachte moeten bevatten: ‘hoezee, we bestaan tien jaar en nu gaan we het kabinet gijzelen’. Het begrip revolutie even vastgesteld hebbend – en daarbij kritisch gekeken te hebben naar de boodschap die de ismusextremisten onder ons met het lustrum willen uitdragen – lijkt het me toch wel weer tijd om dit stukje lectuur serieus voort te zetten. Revolutie is immers geen gek iets om politicologisch over na te denken, vooral nu er momenteel veel landen zijn waarin revolutie aanstaande is of iets van het recente verleden is. Mubarak en Ben Ali moesten concluderen dat ze niet meer zo populair waren en gooiden de handdoek in de ring, Gaddafi was hier vanwege een volledige staatsgreep van zijn ego op zijn persoonlijkheid niet toe in staat, Syrië heeft ook rustigere dagen gekend en wat betreft Noord-Korea hebben we ook nog niet het laatste gehoord. En een simpele blik op Wikipedia toont dat er veel meer protest en revolutie is geweest de afgelopen jaren. Nou zal ik niet degene zijn die revolutie gaat verheerlijken, want in de meeste gevallen zijn de details ervan niet iets waar je graag over wilt horen terwijl je je avondeten naar binnen schuift. De drijfveer achter de mensen die de revolutie op gang brengen is echter wel iets bijzonders. Zij staan ergens voor en willen er oprecht voor vechten. Wekenlang een plein bezetten met honderden tenten, om dan niet zoals de occupybewegingen een brandspuit of een nachtje cel als ergste scenario te hebben, maar een flink pak slaag of de dood te riskeren. Die echte gedrevenheid, om als een gek met een vlag boven je hoofd een onbegrijpelijke taal (soms vermoed ik dat ze het ter plekke bedenken) in het NOS Journaal te schreeuwen, die zie je alleen als het echt ergens om gaat. Bij demonstraties in Nederland lijken de onderwerpen waar de demonstranten boos over zijn, ons als volk simpelweg te weinig te interesseren. Natuurlijk worden er nog wel dingen georganiseerd, maar door een kleine protestactie tegen bezuinigingen van de regering zal Mark Rutte echt geen minuut slaap verliezen. Wij snappen dat we het eigenlijk best wel oké hebben, we zijn niet echt wanhopig – niet zoals de mensen die geen geld hebben en geen idee hebben hoe ze hun twaalf scharminkels van kinderen een avondmaal moeten bezorgen. En niet zo wanhopig als de mensen die opgepakt worden omdat ze een afwijkende huidskleur, godsdienst, politieke overtuiging, seksuele geaardheid of muzieksmaak hebben. In sommige landen kun je werkelijk in de problemen komen door het luisteren naar een plaat van Led Zeppelin of The Who, terwijl het eigenlijk voor ieder normaal persoon als vanzelfsprekend moet zijn om het tegenovergestelde te propageren. Het Nederlandse volk ziet wel punten waarop ruimte voor verbeteringen is, maar er is door een gebrek aan wanhoop geen bereidheid om hier voor te vechten. Gelukkig heb ik wellicht de oplossing voor het geval Nederland. We moeten er eerst voor zorgen dat we het oprecht slecht hebben voordat we kunnen gaan denken aan een oplossing. De zorg is flut, zegt u? U heeft helemaal gelijk, laten we als oplossing de lonen van al het personeel in de medische sector met 50% verhogen en verzekeraars de mogelijkheid geven om mensen een basisverzekering te weigeren op grond van leeftijd, leefwijze en erfelijke factoren. Het hoger onderwijs kan ook beter: vanaf nu wordt de OV-studentenjaarkaart afgeschaft, het collegegeld verdubbeld (we moeten toch echt bezuinigen hè) en als je langer dan vier jaar over je studie doet, moet je verplicht gaan werken in de kassen in Rotterdam.
Verder wordt het progressief belastingstelsel afgeschaft (iedereen betaalt voortaan 70%), moeten ouderen verpleeghuizen volledig uit eigen zak betalen en krijgen politieagenten bonussen als ze iedereen die ze recht aan durft te kijken aanspreken met ‘teringhond’ en met een gummiknuppel een bemoedigende tik tegen het achterhoofd geven. Misschien krijgen we op deze manier nog wel een keer het echte revolutiegevoel terug in Nederland. Lekker met z’n allen kamperen op het Buitenhof, om vervolgens Maxime Verhagen in het kanaal te gooien, kijken hoe goed hij kan zwemmen in zijn stijve pak. En dan, als we eindelijk weer de macht terug bij het volk hebben, kunnen we alles weer in orde maken. Dan maken we het zelfs beter dan dat het nu is, want daar was het allemaal om te doen. Helaas zal de uitkomst van dit gedachte-experiment nooit werkelijkheid kunnen worden. Ergens tussen het punt dat de mensen geïrriteerd zijn en dat het zo ver is dat men er echt schoon genoeg van heeft, zal er immers al een meneer met geblondeerd haar in het torentje onder het genot van een peuk zichzelf de vraag stellen of het Catshuis niet veel mooier zou staan in Venlo. ismus is natuurlijk een studievereniging voor de studenten, maar zonder wat hulp van de docenten zouden ze niet ver komen! De afgelopen tien jaar hebben de docenten van Politicologie menig ismuslezing en filmavond-inleiding verzorgt. Daarnaast zijn verschillende docenten zelfs mee geweest op de ismusreizen. Maar wat vinden de docenten eigenlijk van ismus? En hebben ze nog goede wensen op tips voor de volgende tien jaar? Niels Spierings: “Wat een vraag: met 10 jaar ismus zijn de herinneringen, als student, bestuurslid en docent, ontelbaar – en hebben vaak een hoog ‘je had er bij moeten zijn’-gehalte. Met de docentpet op moet ik wel zeggen dat de studiereizen er uit springen. Vijf heb ik er mogen ‘begeleiden’ en elke keer liet het weer zien dat politicologie geweldig geïnteresseerde en sociale studenten kent, en hoe ontzettend goed jullie staat zijn om grootse dingen te organiseren. Dat is ook het moment waarop wij eens echt met jullie kunnen praten (in Gerry’s woorden: “de persoonlijk pastorale gesprekken”) en sommige studenten (RB) de vrijheid nemen om ons voor rotte vis uit te maken als ze het kaartspel verliezen. Als oud-bestuurslid denk ik overigens vooral aan het moment dat ik voor het eerst –ik was toen tweedejaarsstudent- op bezoek moest bij Bob Lieshout. Nota bene om geld te gaan vragen. Dat verhaal komt wel met een volgend lustrum.” Bert-Jan Verbeek: “Ik heb de afgelopen jaren met heel veel plezier inleidingen op filmavonden verzorgt in kleine, rokerige ruimtes. De beste organisatoren zitten bij ismus. Het is alleen jammer dat er altijd zo lang wordt gedaan over de bestuurswissel. De wisseling van de wacht lijkt bij ismus op lame ducks! ismus is wel echt een vereniging met een gezamenlijke identiteit, die er elk jaar weer in slaagt om een groot aantal nieuwe leden te trekken. Ik hoop dat dit altijd zo blijft!” Marcel Wissenburg: “Tja, alleen de slechte dingen blijven je bij, dus ik heb eigenlijk geen herinneringen aan ismus. En dat is maar goed ook dus! Voor de toekomst wens ik dat ismus blijfmus mag worden.”
Page 1 and 2: De Heraut Het lijfblad van de polit
Page 3 and 4: mber is helaas voorbij en het is we
Page 5 and 6: Edelachtbare, Wie vandaag de dag no
Page 7 and 8: 6 Necker had namelijk gezegd dat hi
Page 9 and 10: Bij het bestuur 2006-2007, het eers
Page 11: Er moet ook worden erkend dat bepaa
Page 15 and 16: Beste Joost, Door Dorien Venema Het
Page 17: Ook zijn eigen onderzoeksgebied is
Page 21 and 22: Zolang er geacteerd wordt is politi
Page 23 and 24: Terwijl de tentamens voor de deur s

Heraut #44 - Ismus

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?