Mod1 : mensenrechten&kinderrechten (5,14 MB) - De Kracht van je ...

Film: “In the name of the father” (blz. 24)
De koppeling van de mensenrechten aan verantwoordelijkheden van de overheid komen aan bod in de basisinformatie.
De film “In the name of the father” is hiervoor een mogelijke start, ook de andere voorgestelde films zijn
relevant voor de rol van de overheid. Een technische steekkaart van de films en een nog ruimer aanbod vindt u op
www. bevrijdingsfilms.be
Technische steekkaart In the name of the father
regie: Jim Sheridan
scenario: Jim Sheridan en Terry George, naar “Proved Innoncent” van Gerry Conlon
fotografie: Beter Biziou, kleur
muziek: Trever Jones
songs: Bono, Bob Dylan, the Kinks, Sinead O’Connor, e.a.
productie: Jim Sheridan voor Universal
acteurs: Daniel Day­Lewis (Geery Conlon), Pete Postlewaite (Giuseppe), Emma Thompson (Gareth Peirce),
John Lynch (Paul Hill)
USA-EI-GB, 1993, 133 minuten
distributie: UIP
Samenvatting
Op de avond van 5 oktober 1974 ontploften er in Guildford, een stadje even buiten Londen, in twee pubs die door
Britse soldaten gefrequenteerd werden, namelijk “The Horse and Groom” en “The Seven Stars”, een bom. Deze aanslag,
waarbij vijf mensen om het leven kwamen en verschillende gewonden vielen, waren de aanzet van een nieuwe bommencampagne
van het IRA op het Britse vasteland. De politieke autoriteiten kwamen zeer zwaar onder druk van de
publieke opinie om snel wat aan die toestand te doen. Onder deze druk werd op 28 november 1974 een nieuwe
wet, de Prevention of Terrorism act, goedgekeurd. Door deze wet kreeg de politie de mogelijkheid én het recht om
verdachten van terreurdaden zeven dagen lang op te sluiten en te ondervragen zonder dat ze enige vorm van rechtsbijstand
krijgen.
Onder deze nieuwe wet werd de Ier Paul Hill gearresteerd als verdachte van de aanslag in Guildford. Na dagenlange
isolatie en brutale ondervragingen ging hij over tot overduidelijk valse bekentenissen. Hij was ervan overtuigd dat de
grove onwaarschijnlijkheden en het gebrek aan materiële bewijzen voldoende zouden zijn om deze“bekentenissen”
in elk gerechtshof te doen weglachen.
In zijn bekentenis noemde hij zijn vriend Gerry Conlon als medeplichtige. Gerry Conlon, een werkloze twintigjarige
jongeman, die op dat moment bij zijn ouders in Belfast verbleef, werd in Ierland gearresteerd, naar Engeland overgebracht
en dagenlang ondervraagd voor hij in staat van beschuldiging werd gesteld. Hij tekende naar eigen zeggen,
na dagenlange brutale ondervraging, waarin zelfs dreigementen aan zijn familie werden uitgesproken, een voorbereide
bekentenis waarin hij op zijn beurt Paddy Armstrong en het hippiemeisje Carole Richardson bij de zaak
betrok. Dit viertal werd officieel van de bomaanslag in Guildford beschuldigd en kreeg al gouw bekendheid als
The Guildford Four.
De politie begon dan een echte jacht op medeplichtigen. Gerry Conlons tante Annie Maguire
(de zuster van zijn moeder Sarah Maguire) en haar familie werden samen met Gerry’s vader Giuseppe Conlon als
bommenmakers (een wetenschappelijk sterk betwist onderzoek zou onduidelijke sporen van nitroglycerine bij de
familie Maguire hebben aangetoond), koeriers en medesamenzweerders opgepakt. Zij kregen bekendheid als de
Maguire Seven.
Hoewel er geen harde bewijzen waren en zij hun bekentenissen herriepen omdat ze onder zware druk
Mensenrechten en kinderrechten
1module
19