22.09.2013 Views

Bekijk alvast één hoofdstuk in preview (pdf - 1 - Inverde

Bekijk alvast één hoofdstuk in preview (pdf - 1 - Inverde

Bekijk alvast één hoofdstuk in preview (pdf - 1 - Inverde

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Rozalie Dekeyrel, gefotografeerd voor<br />

haar huisje op het gehucht de Rhille<br />

<strong>in</strong> Woumen, circa 1880, op 94­jarige<br />

leeftijd. Rozalie is de oudste kooier van<br />

de eendenkooi van Merkem die we<br />

konden traceren.<br />

René Decap (?) met zijn kooihondje<br />

bij de <strong>in</strong> wilgenhouten gemaakte<br />

vangpijpen.<br />

<strong>in</strong> Vlaanderen, was kraanman en <strong>in</strong> bijberoep jachtwachter<br />

voor alle eigendommen van de familie de Con<strong>in</strong>ck de Merckem<br />

<strong>in</strong> Merkem.<br />

In tegenstell<strong>in</strong>g tot <strong>in</strong> Woumen, kooiden de Van Peperstraetes<br />

altijd alleen. De eigenaars hielden nauwelijks controle en<br />

hielpen zeker niet kooien zoals <strong>in</strong> de Blankaart wél regelmatig<br />

gebeurde.<br />

Een tiental staleenden, <strong>in</strong> Merkem roepers genoemd, kregen<br />

meestal geplette haver. Die had het voordeel ten opzichte van<br />

andere granen dat ze bleef drijven op het water. Het uitstrooien<br />

van de haver gebeurde net voor het kooien. Er werd ook<br />

wel bijgevoerd met gerst, gras, eendenkroos of hennepzaad.<br />

De roepers waren afgericht met een fluitje dat de kooiman liet<br />

horen bij het beg<strong>in</strong> van het vangen. Ivan Desot bewaart het<br />

fluitje van de kooi van Merkem nog altijd. Het hangt aan een<br />

koordje, samen met de sleutel van het hek van het kooibos, de<br />

enige toegang over land. Het verdere verloop van de vangst<br />

volgde het klassieke, hierboven beschreven patroon. Ook hier<br />

werd een ros hondje gebruikt. Het ras was niet belangrijk; de<br />

kleur wél. In de geschikte periode werd er dagelijks gekooid.<br />

Dat gebeurde <strong>één</strong> keer <strong>in</strong> de vroege voormiddag. Weekend en<br />

zondag waren toen nog niet <strong>in</strong> de mode als rustdag, dit blijkbaar<br />

<strong>in</strong> tegenstell<strong>in</strong>g tot de Blankaart, waar op zondag niet<br />

werd gekooid.<br />

De laatste eigenares, Monique de Con<strong>in</strong>ck de Merckem erfde<br />

de kooi voornamelijk omdat haar man, Roger van Caloen, ge<strong>in</strong>teresseerd<br />

was <strong>in</strong> het r<strong>in</strong>gen van vogels en de kooi daarvoor<br />

wou gebruiken. Na haar huwelijk <strong>in</strong> 1946 verhuisde ze naar<br />

Brugge, waarna ze ten hoogste nog <strong>één</strong> keer per jaar de kooi<br />

bezocht. Wél vroegen de eigenaars aan de landbouwers die<br />

hooiweiden hadden rond de kooi dit buiten het hooiseizoen<br />

niet te betreden, zodat de rust <strong>in</strong> de kooi bewaard bleef.<br />

190 191<br />

Uit een oud fotoalbum van omstreeks<br />

1900 diept de barones van Merkem<br />

drie foto’s op waarop de oude eendenkooi<br />

van Merkem nog te bewonderen<br />

valt. Op de eerste foto staat vermoedelijk<br />

kooier René Decap samen met een<br />

onbekende dame en het kooihondje<br />

voor <strong>één</strong> van de rietvlaken van de kooi.<br />

De foto’s zijn niet exact gedateerd,<br />

maar <strong>in</strong> het album zitten gedateerde<br />

foto’s van 1890 tot 1907. Mogelijk is<br />

deze foto nog veel ouder.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!