Dr Mieke De Bie - Europa Ziekenhuizen

Tijdschrift van de europa ziekenhuizen
Al dolend door het netwerk van riooldarmen botste ik op een nacht plotseling op de ruïnes van een religieuze orde.
Wat een verrassing!
Daar werd ik opgevangen door een menigte van mijn soortgenoten. Groot en klein buitelde dartel door de jungle naast
de gebouwen in abominabele staat.
Hoe kon zo'n grote hoeveelheid ratten overleven in deze residentiële buurt, waar de bewoners hun onophoudelijk het
leven zuur maakten?
A propos, was het voor mijn welgevulde confraters geen monnikenwerk om hun kostje bij elkaar te scharrelen in deze
tijden van ziektekostenbesparingen, waarin alles wordt gewikt en gewogen, van de terugbetaling van de verzorging tot
de inhoud van de borden? Was het wellicht waar wat ik had gehoord, dat sommigen van hen "papenvreters" waren?
Niettemin werd ik als een koningin door de bouwvallige ruimten geleid, waar ik tot mijn grote verbazing vernam dat
deze verlaten kliniek door daklozen werd in beslag genomen en door de politie als schietterrein gebruikt werd.
Op onze tocht door het gangendoolhof stuitten we op kogelgaten en moesten we waden door de drugsspuiten,
uiteindelijk kwamen we terecht in een banketzaal met gebroken ruiten, vies en vochtig, met een mild parfum van schimmel
en uitwerpselen.
Tijdens het eetfestijn dat ter mijner glorie werd aangeboden, vernam ik uiteindelijk de ware geschiedenis van deze
rattengemeenschap, de reden van hun blakende gezondheid en de oorzaak van hun explosieve demografie.
Na een vrijdenkend onderzoek van de situatie gingen uiteindelijk mijn ogen open. Opeens moest ik denken aan de
spreuk waarmee sommigen geheel ten onrechte de draak steken: "Buiten de kerk geen heil”, (drie) punt(jes) aan de lijn.
(wordt vervolgd)
Eumeneguyl.
nr 2 april 2003 | 41