Dr Mieke De Bie - Europa Ziekenhuizen
Dr Mieke De Bie - Europa Ziekenhuizen Dr Mieke De Bie - Europa Ziekenhuizen
DE MEMOIRES VAN EUMENEGUYL Mijnheer, Mevrouw, 40 | nr 2 april 2003 Aan de Hoofdredacteurs – Euroscoop Europa Ziekenhuizen 7 januari van het jaar Onzes Heren 2203 Misschien bent u geïnteresseerd door de publicatie van mijn memoires, waarvan zich een groot deel heeft afgespeeld binnen de muren (of beter gezegd in de kelders) van uw instelling. Ik ben zo vrij deze tekst op uw Drempel te leggen. Hier volgt de inleiding van een lang verhaal. Eumeneguyl von Beenknaagster, ziekenhuisrat. De Memoires van Eumeneguyl von Beenknaagster, ziekenhuisrat. Moet je luisteren, ik was werkelijk het lievelingetje van alle ziekenhuisratten. Mijn vertrekken bevonden zich in een zeer chique kliniek in het zuiden van Brussel. Ik ben heus geen snob, maar ik vond dat het patiënteel, voorzien van ronkende namen met een kleine letter, goed bij mijn reputatie van "aristoc-rat" paste. Tijdens mijn nachtelijke uitstappen door de ziekenhuisgangen genoot ik van de verrukkelijke geuren van geneesmiddelen en ether die de chirurgen achterlieten op de muren van de operatiekamers. Hoewel de hygiënemedewerksters slechts zelden een brokje appendix of placenta achterlieten, bood de keuken in die vervlogen tijden heerlijke hapjes. Elke dag vond ik er lekkere hapjes, waar de andere ratten geen kaas van lustten. Op een dag besloot de grote architect tot een prestigieuze renovatie. De graafmachines vernielden zonder blikken of blozen mijn nestje, en ook zonder het te weten de fundamenten van het metselwerk, want echt waar, het was een catastrofe. Al gauw was het ziekenhuis niet meer dan een gatenkaas. Neerslachtig door het werkelijk afschuwelijke klimaat besloot ik het zinkende schip te verlaten voor het schipbreuk zou lijden, ook al werden pogingen ondernomen om het vlot te trekken. Tegen huig en maag pakte ik mijn boeltje en liet have en goed achter. Daar liep ik op straat, met op zak slechts enkele droge broodkorstjes die ik ternauwernood had gevonden, want de geprivilegieerde bewoners hadden zich niets gelegen laten liggen en waren met zeer gunstige wind vertrokken. Wanhopig was ik, maar ook vastberaden om in alle vrijheid te onderzoeken welke kelderverblijven in de Ukkelse driehoek mij de meeste gastvrijheid boden. In een helder moment herinnerde ik me dat ik, hoewel niet altijd in positieve zin, had horen spreken van een Roomse nieuwkomer, de "Europa Klinieken", waarvan het hoofdkantoor slechts enkele palen van mijn voormalige woonst was gelegen. "Het doel heiligt de middelen," dacht ik bij mezelf. Zo trok ik op avontuur, van de tempel naar de kerk.
Tijdschrift van de europa ziekenhuizen Al dolend door het netwerk van riooldarmen botste ik op een nacht plotseling op de ruïnes van een religieuze orde. Wat een verrassing! Daar werd ik opgevangen door een menigte van mijn soortgenoten. Groot en klein buitelde dartel door de jungle naast de gebouwen in abominabele staat. Hoe kon zo'n grote hoeveelheid ratten overleven in deze residentiële buurt, waar de bewoners hun onophoudelijk het leven zuur maakten? A propos, was het voor mijn welgevulde confraters geen monnikenwerk om hun kostje bij elkaar te scharrelen in deze tijden van ziektekostenbesparingen, waarin alles wordt gewikt en gewogen, van de terugbetaling van de verzorging tot de inhoud van de borden? Was het wellicht waar wat ik had gehoord, dat sommigen van hen "papenvreters" waren? Niettemin werd ik als een koningin door de bouwvallige ruimten geleid, waar ik tot mijn grote verbazing vernam dat deze verlaten kliniek door daklozen werd in beslag genomen en door de politie als schietterrein gebruikt werd. Op onze tocht door het gangendoolhof stuitten we op kogelgaten en moesten we waden door de drugsspuiten, uiteindelijk kwamen we terecht in een banketzaal met gebroken ruiten, vies en vochtig, met een mild parfum van schimmel en uitwerpselen. Tijdens het eetfestijn dat ter mijner glorie werd aangeboden, vernam ik uiteindelijk de ware geschiedenis van deze rattengemeenschap, de reden van hun blakende gezondheid en de oorzaak van hun explosieve demografie. Na een vrijdenkend onderzoek van de situatie gingen uiteindelijk mijn ogen open. Opeens moest ik denken aan de spreuk waarmee sommigen geheel ten onrechte de draak steken: "Buiten de kerk geen heil”, (drie) punt(jes) aan de lijn. (wordt vervolgd) Eumeneguyl. nr 2 april 2003 | 41
- Page 1 and 2: nr 2 - April 2003 E-mail : info@eur
- Page 3 and 4: Site St.-Elisabeth De Frélaan 206
- Page 5 and 6: België beschikt over één van de
- Page 7 and 8: Nieuwe medewerkers Vasculaire heelk
- Page 9 and 10: te integreren in de noden van de an
- Page 11 and 12: COGNITIEF BILAN : een multidiscipli
- Page 13 and 14: DOSSIER ESTHETIC IN HEALTH Deze een
- Page 15 and 16: De spieren De veroudering van de sp
- Page 17 and 18: aangewezen om resorbeerbare produkt
- Page 19 and 20: 9combinaties die ons de mogelijkhei
- Page 21 and 22: vóór na Historiek : Lipo-aspirati
- Page 23 and 24: Endermologie® is een techniek bij
- Page 25 and 26: We proberen onderhuids zo weinig mo
- Page 27 and 28: DISCUSSIE De anamnese is bewust zee
- Page 29 and 30: Waarvoor dient deze trukkendoos? Dr
- Page 31 and 32: 3. DE BEHARING Ontharing heeft een
- Page 33 and 34: WORKSHOP CARDIOLOGIE De cardiologen
- Page 35 and 36: Bottransplantatie Implantologie Ook
- Page 37 and 38: Bleaching De vraag naar een wittere
- Page 39: Herfst Symposium 2002 Huisarts, gen
- Page 43 and 44: Tot eind Mei 2003 :
DE MEMOIRES<br />
VAN EUMENEGUYL<br />
Mijnheer, Mevrouw,<br />
40 | nr 2 april 2003<br />
Aan de Hoofdredacteurs – Euroscoop<br />
<strong>Europa</strong> <strong>Ziekenhuizen</strong><br />
7 januari van het jaar Onzes Heren 2203<br />
Misschien bent u geïnteresseerd door de publicatie van mijn memoires, waarvan zich een groot deel heeft<br />
afgespeeld binnen de muren (of beter gezegd in de kelders) van uw instelling. Ik ben zo vrij deze tekst op uw<br />
<strong>Dr</strong>empel te leggen.<br />
Hier volgt de inleiding van een lang verhaal.<br />
Eumeneguyl von Beenknaagster, ziekenhuisrat.<br />
<strong>De</strong> Memoires van Eumeneguyl von Beenknaagster, ziekenhuisrat.<br />
Moet je luisteren, ik was werkelijk het lievelingetje van alle ziekenhuisratten. Mijn vertrekken bevonden zich in een zeer<br />
chique kliniek in het zuiden van Brussel.<br />
Ik ben heus geen snob, maar ik vond dat het patiënteel, voorzien van ronkende namen met een kleine letter, goed bij<br />
mijn reputatie van "aristoc-rat" paste.<br />
Tijdens mijn nachtelijke uitstappen door de ziekenhuisgangen genoot ik van de verrukkelijke geuren van<br />
geneesmiddelen en ether die de chirurgen achterlieten op de muren van de operatiekamers.<br />
Hoewel de hygiënemedewerksters slechts zelden een brokje appendix of placenta achterlieten, bood de keuken in die<br />
vervlogen tijden heerlijke hapjes. Elke dag vond ik er lekkere hapjes, waar de andere ratten geen kaas van lustten.<br />
Op een dag besloot de grote architect tot een prestigieuze renovatie.<br />
<strong>De</strong> graafmachines vernielden zonder blikken of blozen mijn nestje, en ook zonder het te weten de fundamenten van het<br />
metselwerk, want echt waar, het was een catastrofe. Al gauw was het ziekenhuis niet meer dan een gatenkaas.<br />
Neerslachtig door het werkelijk afschuwelijke klimaat besloot ik het zinkende schip te verlaten voor het schipbreuk zou<br />
lijden, ook al werden pogingen ondernomen om het vlot te trekken. Tegen huig en maag pakte ik mijn boeltje en liet have<br />
en goed achter. Daar liep ik op straat, met op zak slechts enkele droge broodkorstjes die ik ternauwernood had gevonden,<br />
want de geprivilegieerde bewoners hadden zich niets gelegen laten liggen en waren met zeer gunstige wind vertrokken.<br />
Wanhopig was ik, maar ook vastberaden om in alle vrijheid te onderzoeken welke kelderverblijven in de Ukkelse<br />
driehoek mij de meeste gastvrijheid boden.<br />
In een helder moment herinnerde ik me dat ik, hoewel niet altijd in positieve zin, had horen spreken van een Roomse<br />
nieuwkomer, de "<strong>Europa</strong> Klinieken", waarvan het hoofdkantoor slechts enkele palen van mijn voormalige woonst was<br />
gelegen.<br />
"Het doel heiligt de middelen," dacht ik bij mezelf. Zo trok ik op avontuur, van de tempel naar de kerk.
Change language