Dr Mieke De Bie - Europa Ziekenhuizen

DOSSIER
ESTHETIC IN HEALTH
Esthetische chirurgie
van de borsten
Dr Gaëtan Willemart
Plastische, Esthetische en Reconstructieve heelkunde
Sites St.-Elisabeth – 2 Alice
De borsten zijn het symbool bij uitstek van vrouwelijkheid. De esthetische chirurgie van de borsten is bijgevolg
een veel gevraagde ingreep bij onze patiënten.
De klassieke grieven zijn drievoudig, met name een te kleine buste,
een verzakking (ptose) of een te grote buste. Deze grieven gaan
soms gepaard met belangrijke psychologische problemen.
De vergroting
van het borstvolume
Historiek en polemiek :
De enige oplossing om een aplasie of een mammaire hypotrofie
te verbeteren is het plaatsen van implantaten.
In 1895 heeft Czerny een ruglipoma, met succes, kunnen
transplanteren in een borstklier. Sedertdien hebben chirurgen
geëxperimenteerd met verschillende materialen met wisselend
resultaat. In 1962 werd de eerste prothese, gevuld met siliconegel,
geplaatst door Cronin en Gerow. Dit type van prothese werd met
succes gebruikt tot in de jaren ’90. Deze silicone-implantaten voor
esthetische doeleinden werden evenwel verboden door de FDA in
’92 na rapportering van enkele siliconegemedieerde auto-immune
aandoeningen.
Andere landen zoals Frankrijk legden eveneens een verbod op.
België niet, waardoor sommige franse chirurgen zelfs bij ons
kwamen om hun patiënten te opereren… . Sindsdien hebben
grootschalige studies geen verband kunnen leggen tussen het
gebruik van de prothesen in silicone en de auto-immune pathologieën.
Hierop werd het verbod ingetrokken in Frankrijk sedert
januari ‘01.
De huidige implantaten :
De patiënten hebben klassiek de keuze tussen prothesen
gevuld met fysiologisch serum of met silicone, beiden met hun
voor- en nadelen en waarbij de techniek verschilt.
Het fysiologisch serum biedt het ontegensprekelijk voordeel
18 | nr 2 april 2003
1a “geprofileerde” of
“anatomische” prothese
2a klassieke prothese
1a 2a
volledig onschadelijk te zijn, zelfs in geval van een continue
lekkage. De prothese wordt in de holte geplaatst via een kleine
toegangsweg, wat slechts minimale littekens nalaat. Nadien kan
dan peroperatief het volume worden aangepast, in symmetrie
met de contralaterale zijde. De levensduur is beperkt tot
gemiddeld 12 jaar en dit omwille van lekkage. Deze lekkage
vertaalt zich na verloop van jaren in volumevermindering en
voelbare plooivorming. Bovendien is het globale gevoel bij
palpatie minder natuurlijk.
Siliconeprothesen bieden het voordeel van een langere
levensduur van gemiddeld 20 jaar. Hun consistentie is bovendien
natuurlijker. Deze is nog meer uitgesproken bij de vaste variant,
die eveneens een bijkomende garantie biedt tegen lekken.
Nadelen zijn ondermeer de plaatsing, dewelke een bredere
toegangsweg noodzaakt met meer zichtbare littekens tot gevolg.
Een tweede nadeel is dat bij vaststellen van lekkage onverwijld de
prothese dient verwijderd te worden, om potentiële ontsteking te
voorkomen en over te gaan tot een systematische vervanging van
de prothese bij de minste twijfel.
Eén van de meest recente ontwikkelingen zijn de prothesen
dewelke een zogenaamd anatomisch profiel hebben. Hun
zogenaamde “druppel” vorm lijkt meer op de natuurlijke
welving van de borst dan de traditionele implantaten. Wat
betreft het gegeven volume beschikken we over 3 hoogten en
3 verschillende projecties. Op deze manier komen we tot