Dr Mieke De Bie - Europa Ziekenhuizen

DOSSIER
ESTHETIC IN HEALTH
De faciale veroudering :
analyse en aanpak
Klinische aspecten
van de veroudering
Het ouder worden is een fenomeen dat op identieke wijze
voorkomt bij elk individu, doch geen lineair verloop kent in de
tijd. De zichtbare weerslag op faciaal vlak is variabel van persoon
tot persoon en van streek tot streek op eenzelfde individu.
Veelvuldige factoren zijn verantwoordelijk voor het involutief
proces. Zij kunnen instrinsiek zijn (erfelijk geprogrammeerd
en weinig beïnvloedbaar) ofwel extrinsiek (voeding, toxines...)
en onderhevig aan wijzigingen.
De huid
De eerste tekenen van faciale veroudering worden zichtbaar
ter hoogte van de huid. Er vormen zich kleine en grote rimpels,
lentigo’s, vasculaire letsels (couperose, teleangiëctasieën), alsook
huidplooien. Men onderscheidt over het algemeen de intrinsieke
of chronologische veroudering van de extrinsieke of heliodermische
veroudering.
De histologische wijzigingen verschillen volgens het type van
veroudering (chronologisch of heliodermisch).
Klinisch is het echter moeilijk een verschil waar te nemen
omdat de veroudering meestal gemengd is ; vandaar het belang
om de dominante vorm te bepalen.
14 | nr 2 april 2003
Dr Daniel Meunier
Plastische, Esthetische en Reconstructieve heelkunde
Sites 2 Alice – St-Michiel
Het fysiologisch fenomeen " veroudering " is onvermijdelijk, onomkeerbaar, en tast geleidelijk het volledige
organisme aan. Deze natuurlijke evolutie, volop in de belangstelling van de media, heeft tot gevolg dat er in
onze samenleving een groeiende vraag is naar correctie.
De faciale veroudering tast het geheel van de faciale structuren aan, hetgeen een grondige analyse noodzakelijk maakt. Deze
analyse zal een gepersonaliseerde therapeutische strategie toelaten met objectieven die zowel realistisch zijn voor de patiënt als
haalbaar voor de chirurg. De vraag en de motivatie van de patiënt spelen hierbij een belangrijke rol.
Tegenwoordig kan de " verouderings "chirurgie aan elk geval aangepast worden. Er jonger uitzien is niet langer een synoniem voor
een mager en uitgestreken gelaat. De alsmaar beter wordende kennis van de fysiologische mechanismen van het ouder worden
werkt de ontwikkeling en de verfijning van verschillende verjongingstechnieken in de hand. Deze technieken die, als het ware, " à la
carte " kunnen worden uitgevoerd, maken een " lifting op maat " mogelijk, aangepast aan elke patiënt(e).
Vele factoren spelen een rol : tabagisme, blootstelling aan de
zon en hormonale tekorten bij de vrouw.
Deze veroudering is verantwoordelijk voor dehydratatie van
het derma en voor haar kwaliteitsverlies ivm elasticiteit en
contractibiliteit. De zichtbare vertaling van deze veranderingen
hangt eveneens af van de verhoudingen welke de huid heeft ten
opzichte van de onderliggende structuren. Men heeft namelijk
fibreuze banden teruggevonden ter hoogte van de onderzijde
van het derma.
We onderscheiden :
- Rimpels in de frontale-, peri-orbitale- en peribuccale streek : de
zogenaamde expressierimpels.
- Veranderingen ter hoogte van het oppervlak met progressieve
vorming van een rhomboïdale huid (wangen).
- Een versterking van de plooien, o.a. nasogeniaal.
Het vetweefsel
Vetweefsel is bij het kind bijzonder homogeen aanwezig over
de gehele facies. Bij volwassenen daarentegen is deze variabel
naargelang de leeftijd toeneemt. Hoewel het vetweefsel geen
veranderingen ondergaat, draagt het toch bij tot ouderdomsverschijnselen
door wijziging in volume en localisatie. Men vindt dit
terug ter hoogte van de wangen en de mediane cervicale streek,
en deze varieert bij elk individu. Zij ondergaat de invloed van de
zwaartekracht en trekt de structuren mee waarmee ze verbonden
is. Deze ptose brengt het verstoren mee van de harmonieuze
vormen en verscherpt de lijnen in het aangezicht.