Klik hier voor de tijdslijn. - Manu Helwegen

Slot
Het maken van deze tijdlijn die gevangen is in dit boekje heeft mij geleerd hoe moeilijk het is om kunst te zien, te beoordelen en te snappen. Hoe kunst in zijn tijd past en het te koppelen aan een artistieke
uitwerking van die persoon, een individu met zijn eigen belevingswereld, achtergrond en kunde. Opdrachtgevers, de rijken, de religie, cultuur, het onbeduidende, de waarde die het had, alle kunst heeft een
bepaalde context waarin het voortgebracht is en het nog steeds weerspiegelt.
Als je begint met de prehistorie, hoe weinig er nog van over is, hoeveel giswerk je moet doen doordat we er niets over weten en kunst het enige is wat we nog terugvinden, dan al snap je het belang van
kunst. Het is zo’n drijfveer in de mens en de mensheid om iets achter te laten dat onszelf weerspiegeld dat we juist dat terugvinden. En toch is er ook zoveel verloren gegaan, door de controverse ervan, de
nauwe relatie met ego’s, de onbeduidendheid en nog zoveel meer.
Kunst gaat en komt, wordt gezien of niet, speelt een rol of niet, laat je iets zien of het gaat aan je voorbij, het raakt je of niet, het zit in je of niet. Kunst is een emotie, iets universeels en iets totaal persoonlijks.
Het is moeilijk te bevatten, zelfs als je het in een context plaatst zoals deze tijdlijn met alle informatie die wel tot onze beschikking staat. En toch, als je met een potlood ergens gaat zitten en je gaat
tekenen, je schildert of boetseert iets of maakt of creëert iets van jezelf, dan weet je door dit boekje dat er iemand was honderd jaar geleden, duizend en nog veel langer, die dit ook deed. Iemand die iets
voelde, waarnam of wilde weergeven wat belangrijk voor hem was, dat hem dreef, uit zijn ogen kijkend, zijn handen liet doen wat hem ingegeven werd...