Bulgaar in Wassenaar - Michael Eenhoorn.pdf - Overspoor

verkeerde ogenblikken stellen van pijnlijke vragen, onder andere over mijn homoleven in
Amsterdam, waar ik hem nooit iets verheffends over kon vertellen. Zijn ouders waren niet thuis
dus besloten we, na een glaasje sherry, meteen naar het Rijnlands te rijden, in de auto van
Gijsbrecht, want die was de grootste.
Op de Backershagenlaan was de stoet automobielen nog dichter geworden, maar gelukkig vonden
we een parkeerplaatsje op de Schout bij Nacht Doormanlaan, vlak voor mijn oude huis. De tuin
was gazonnerig geworden, zag ik. Onwillekeurig keek ik naar het zolderkamertje.
Als een normale man van achtendertig na twintig jaar weer geconfronteerd wordt met het
zolderkamertje waar hij het grootste deel van zijn jeugd en adolescentie heeft doorgebracht, zal hij
er ongetwijfeld meewarig naar refereren als naar dat ‘ruk- of trekkamertje’. In mijn geval was zo’n
verwijzing totaal misplaatst. Ik had mij in die cruciale periode van seksuele ontluiking nimmer
afgetrokken. Wel had ik natte dromen, midden in de nacht, met als middelpunt een op een rots
over de zee uitkijkende naakte jongen, die ik vergeefs probeerde te vervangen door een naakt
meisje, totdat ik me erbij neerlegde, in de overtuiging dat alles wel goed zou komen als ik ouder
was en vrij. Ik schaamde me voor die dromen en boende altijd vlug mijn pyjama schoon als er
weer wat van dat onverklaarbare spul aan plakte.
Natuurlijk had ik het aftrekken op school moeten leren, zoals alle andere Hollandse jongens, maar
Rijnlandse jongens waren nu eenmaal een slag apart. Er werd niet eens over gefluisterd. Gore
grappen over meisjes, dat was alles.
Ik had het een en ander ook wel kunnen oppikken uit de romans van Romain Rolland en Jean
Cocteau, die toch zeer erotisch getint waren. Cocteaus beschrijving van zijn schoolklas maakte
echter geen indruk op me. ‘Daar ontwaakten de zinnen van de jongens ongecontroleerd en
bloeiden op als onkruid. In elke broekzak zat een gat, elke zakdoek plakte. Soms gaf een ironische
leraar de beurt aan een jongen die op het punt stond klaar te komen. De leerling stond op met
gloeiende wangen en mompelde wat hem op dat moment maar te binnen schoot, terwijl hij zijn
woordenboek als vijgenblad probeerde te gebruiken. Ons gelach bracht hem nog meer van streek.
Het schoollokaal rook naar gas, krijt en sperma.’
In de schoollokalen van het Rijnlands Lyceum rook het voornamelijk naar eerlijk hockeyzweet.
Hoewel we tijdens de onzegbaar vervelende lessen in Livius en Homerus, ons voorgeschoteld door
voor zich uit murmelende, bijziende dametjes en heertjes, toch ruimschoots de tijd hadden voor
allerlei erotische experimenten, beperkten we ons tot schier eindeloos uit het hoofd schaken, met
om de tien zetten keurige diagrammen, en onderzeebootje, ook met diagrammen. Toch zag ik, als
we het eerste uur gym hadden, bij het opstaan het zachtwitte onderbroekje van Leonard al voor
me, een jongen die er bovendien een handje van had na gym te douchen, waarna hij, als wij al lang
weer aangekleed waren, naakt en nat de kleedkamer binnensloop, want douchen was verboden.
Op die dagen was ik bij het aankleden gedwongen mijn permanente erectie in te binden met een
soort wit elastiek dat ik thuis in de naaidoos had gevonden. Tijdens het na het buiten sporten wel
geoorloofde douchen was ik alleen maar in staat mijn erectie te onderdrukken door de vreselijkste
ziektes voor mijn moeder te bedenken. Op een avond liet zij Het seksuele leven van de jonge mens
op tafel slingeren. Na heimelijke lezing van dat boek was ik slechts tot de slotsom gekomen dat
homoseksualiteit een (volgens de auteurs voorlopig) niet te genezen geestesstoornis was, hetgeen
ik altijd al vermoed had, en dat je veilig kon neuken als je rekening hield met de periodieke
onthoudingstabellen van, bron van vermaak onder vrienden, Ogino-Knaus.