Bulgaar in Wassenaar - Michael Eenhoorn.pdf - Overspoor

‘And the Jews?’ vroeg ik.
‘The Jews were a problem,’ zei hij zonder veel enthousiasme, ‘but they are a problem in New
York too,’ voegde hij er met iets meer geestdrift aan toe.
‘How do you mean?’
‘The three biggest television networks and all the good newspapers are in Jewish hands,’ zei hij.
'’he Jews rule the media, so they rule New York as well, and an important part of the rest of the
country. Isn’t that true, Mircho?’ vroeg hij aan mijn vader die bij ons was komen staan.
‘True,’ zei mijn vader, ‘the Jews all over the place with their liberal claptrap.’
Ik wist hoe mijn vader over liberalen dacht, dus moest claptrap een ongunstige betekenis hebben
en aangezien ik het feestje leuk wilde houden besloot ik niet verder op het onderwerp in te gaan.
Ik liet de twee vrienden alleen en ging op zoek naar nog een drankje om daarna een van de
Amerikaanse meiden uit te nodigen op de tussen de bank en de televisie ontstane dansvloer.
In de loop van de avond werd de stemming steeds uitbundiger. Mijn aanvankelijke vrees dat mijn
vrienden zouden neerkijken op de schamele buurt waar mijn vader woonde bleek gelukkig geheel
ongegrond, en nu iedereen met iedereen danste ontpopte hij zich als danseur/charmeur eersteklas,
die de charmes van zijn zoon geheel deed verbleken.
Toen tegen twaalf uur de meeste gasten begonnen op te stappen, groepeerde zich in de keuken een
kringetje overblijvers rond zakenman Tony. Er waren twee Leidse economiestudenten bij, die zich
met rode oren de principes van American Business lieten uitleggen. Ik schoof aan en omdat ik
geen belangstelling had voor economie en overmoedig was geworden door de vele glazen whisky
en bier, bracht ik plotseling een heel ander onderwerp ter tafel.
‘What about the negro problem?’ vroeg ik.
‘The problem of the blacks is their own problem,’ antwoordde Tony, ‘and that’s mainly an
economic problem.’
‘How do you mean?’
‘When you want to build a house,’ zei Tony, ‘and you can choose between a white mason and a
black one, you’ll choose the white mason.’
‘Because he works twice as fast. Blacks are lazy. They can’t help it, it’s in their nature.’
Nadat alle gasten waren vertrokken liet mijn vader zich op de grond zakken, met zijn rug tegen het
in een buffet omgetoverde bureau. Ik ging naast hem zitten en overzag de chaos om ons heen.
‘I’ll clean up,’ zei ik.
‘Tomorrow,’ zei mijn vader.
‘I’ll do it now. I don’t mind.’
‘Don’t, Michael.’
‘Of course I’ll do it!’ riep ik vrolijk en ik wilde meteen al opstaan.
‘Don’t!’ riep mijn vader en voor ik het wist had ik een knallende oorvijg te pakken.
Beduusd bleef ik zitten. Zo’n klap had ik nog nooit gehad, maar ik vond het niet erg. Integendeel.
Het was een echte vader-zoon klap en hij bezegelde, zo kwam het me voor, de band die tussen ons
was gegroeid tijdens mijn verblijf in New York, een verblijf dat snel ten einde liep, maar dat later
gecontinueerd zou worden als ik hier kwam wonen, boeken zou gaan verkopen en me zou
inschrijven aan de Columbia universiteit.
Op de dag voor mijn vertrek belde ik de Duitse rederij om te informeren of de SS Rijndam
inderdaad op de afgesproken tijd zou vertrekken. Ik kreeg te horen dat de SS Rijndam helemaal
niet zou vertrekken aangezien het schip in de Rotterdamse haven was gezonken. Ik zou nu met