Bulgaar in Wassenaar - Michael Eenhoorn.pdf - Overspoor

Het schoot me te binnen dat mijn vader een vriend had die in de oorlog in Berlijn gedetacheerd
was geweest. Misschien had Victors vader hem wel gekend. Sara Leander had immers ook in
Berlijn gezeten.
‘Was you father in Berlin during the war?’ vroeg ik.
‘You know, Michael,’ zei hij, mijn vraag negerend, ‘in New York it’s very exceptional to take a
stranger to your apartment.’
‘O yes?’, zei ik.
‘Yes. And now I have to change.’
Voor me staande begon hij zich te ontkleden. Ik staarde hem schaapachtig aan, maar toen hij niet
naliet ook zijn slipje uit te trekken, pakte ik haastig een geïllustreerd tijdschrift van de vloer en
begon erin te bladeren, terwijl ik mijn plotseling opgekomen erectie trachtte te onderdrukken.
Victor verdween in het badkamertje waaruit hij tien minuten later weer te voorschijn kwam,
gekleed in een lichtblauwe spijkerbroek, een lichtroze overhemden een blauwe blazer met
goud borduursel op het vestzakje. Hij rook heerlijk en ik schaamde me een beetje voor het
verschraalde zweet onder mijn opgerolde hemdsmouwen en de zwarte subwaystrepen op mijn
witte broek.
‘I know a nice bar, let’s go there,’ zei Victor.
Ik pakte Debussy en de gidsjes weer op en volgde hem de trap af en opnieuw Central Park door,
naar Fifth Avenue, waar we een steegje insloegen.
The Dutch heette het café waar we naar binnen gingen, en inderdaad had het interieur in de verte
wel iets weg van een bruine kroeg, alleen was alles hier veel sjieker en waren de prijzen veel hoger
merkte ik toen ik Victor een drankje had aangeboden. Er liepen hier veel op Victor gelijkende
jongens, zag ik, allemaal even goed gekleed en beschaafd. Vrouwen waren er niet. Na korte tijd
begon ik me ongemakkelijk te voelen in mijn zweterige kleren en met die tasjes in mijn handen.
Zitten kon je hier niet, en Victors vrienden keken me geamuseerd aan.
‘I think I’ll go now,’ zei ik tegen Victor.
‘When do we see each other again?’ vroeg hij.
Morgen werd de eerste party gegeven van een lange reeks en zondag had ik als rustdag
gereserveerd.
‘Monday,’ zei ik, ‘in the afternoon.’
We spraken af op Lincoln Centre en opgetogen reisde ik terug naar Long Island City. Ik hield niet
alleen van New York, maar had nu ook een heuse New Yorkse vriend. En wat voor een! Een
aristocraat die tijdelijk even aan de grond zat, maar die na de Israëlische-Egyptische oorlog
ongetwijfeld weer snel miljonair zou zijn, want zo ging dat in dit deel van de wereld!
Omdat de door de twee meisjes georganiseerde party in een appartement in Greenwich Village zou
worden gehouden, bedacht ik de volgende dag, dat ik het feest best zou kunnen combineren met
een optreden van Thelonious Monk. Ik toog de stad ik, kocht een kaartje en dook een gezellig
ogend kroegje in waar ik, denkend aan mijn vader, whisky met bier bestelde. In een paar andere
kroegen deed ik hetzelfde en raakte, ondanks het feit dat niemand enige notitie van me nam,
allengs in een opperbeste stemming. In een goedkoop zelfbedieningsrestaurant op Broadway, waar
ik ook al eens met mijn vader was geweest, omdat je volgens hem voor zo weinig geld nergens zo
lekker kon eten, at ik een grote portie goulash met glazige aardappels en dronk er twee grote
glazen bier bij, waarop ik welgemoed terugkeerde naar Washington Square.
De Village Gate bleek inderdaad het intieme zaaltje te zijn dat ik me had voorgesteld, met een met
camera’s en microfoons bedekt plafond, een klein toneeltje waarop een eenvoudige piano, en een