Bulgaar in Wassenaar - Michael Eenhoorn.pdf - Overspoor

Hij wees naar de bank.
‘That’s a double bed. You’ll sleep there too.’
Het leek me geen al te prettig vooruitzicht om naast mijn vader te slapen, maar een alternatief, zo
besefte ik, was er niet.
Na een echte Bulgaarse maaltijd, bestaande uit worstjes, rode pepers, yoghurt en donker brood,
nestelden we ons op de bank, tegenover de televisie. Ik pakte mijn op de boot tegen gereduceerde
prijs aangeschafte Dunhill Nr. 2 uit mijn zak en begon hem te stoppen met de eveneens op de boot
verkregen Engelse pijptabak.
‘Guys of your age should smoke cigarettes,’ zei mijn vader.
‘My friends at home smoke pipes too,’ protesteerde ik, terwijl ik een dikke, geurige rookwolk
uitblies.
‘Ridiculous,’ vond mijn vader.
Halverwege de avond kwam er een fles whisky op tafel, met twee blikjes bier. Ik kreeg ook
ingeschonken, zonder vermanend te worden toegesproken.
‘That’s how I spend the night,’ zei mijn vader, behaaglijk achterover leunend, ‘that’s how I’ve
spent most of the nights, for the past twenty years.’
‘Isn’t it lonesome?’ vroeg ik.
‘You get used to it,’ zei hij.
Eenmaal in bed rolde ik zo ver mogelijk van mijn vader af. Als ik hier ging studeren zou ik in ieder
geval mijn eigen kamer hebben, dacht ik nog, maar dan moest ik wel eerst al die omnibussen aan
de man brengen.
De volgende ochtend maakte de telefoon me wakker.
‘Take it!’ hoorde ik mijn vader uit de badkamer roepen.
Ik stond op en nam de hoorn van de haak.
‘Smikerov?’ zei ik aarzelend.
‘Mircho?’
‘Just a moment.’
Ik wilde mijn vader roepen, maar hij stond al met een handdoekje om achter me, nam de hoorn van
me over en voerde een lang, onduidelijk gesprek. Later aan het ontbijt zei hij dat hij mij misschien
zou kunnen echten als ik in New York kwam studeren. Maar dan zou ik wel mijn toekomstige
achternaam goed moeten kunnen uitspreken.
‘It’s Smrikarov,’ zei hij, ‘with an r in it. It ends with a v or with ff, as you like.’
‘Smrikerov,’ probeerde ik.
‘Smrikárov,’ zei hij, ‘with an accent on the a.’
‘Smrikairov,’ zei ik.
‘Smrikárov,’ herhaalde hij. ‘The a is very deep. SMRIKAROFF!’
‘SMRIKAAIIROFF!’
‘No! SMRIKAAAROFF!’
‘SMRIKAAAIROFF!’ brulde ik.
‘That’s better,’ zei mijn vader, ‘you should practise it.’
Een week en een lange rij New Yorkse bezienswaardigheden later meende ik mijn nieuwbakken
achternaam onder de knie te hebben.
‘Smrikároff!’ riep ik ineens onder het eten.
‘Very good,’ zei mijn vader en deelde me tevens mee dat hij een week vakantie had opgenomen en
het komende lange weekend in een nudistenclub in Washington zou doorbrengen.