Bulgaar in Wassenaar - Michael Eenhoorn.pdf - Overspoor

More documents

Recommendations

Info

Ik pakte een handvol grint van het dak en smeet dat naar het verlichte raam van de overburen. ‘Lafaard! Lul!’ Ik bleef met grint gooien, ook toen er een politieauto de hoek omkwam en voor de deur stilhield. Er stapten twee agenten uit die bij de buren werden binnengelaten en kort daarop in gezelschap van Lars en de buurman weer naar buiten kwamen. Inmiddels had ik een grote stok gepakt die ik woest boven mijn hoofd liet rondslingeren. ‘Kunt u misschien even opendoen?’ vroeg een van de agenten beleefd. ‘Heeft u een huiszoekingsbevel?’ schreeuwde ik. ‘Nee, maar uw vriend mag toch wel een paar kleren komen ophalen?’ ‘Mijn vriend? Die lul daar?’ gilde ik. ‘Wat is er toch aan de hand?’ riep Gijs bezorgd van beneden. ‘Niks! Politie! Ze willen dat ik die klootzak binnenlaat!’ ‘Doe nou maar even open, man, met die lui moet je geen gedonder krijgen!’ Ik kwam enigszins tot bezinning en klauterde de ladder weer af. Mamie sprong uitzinnig blaffend tegen me op. ‘Ik kan haar bijna niet meer houden!’ riep Gijs. ‘Dat zal toch nog even moeten!’ snauwde ik hem toe. ‘Oké man! Prima! Rustig nou maar!’ Ik deed de voordeur open en Lars werd onder politiebegeleiding binnengebracht. Hij graaide wat kleren bij elkaar en verdween schielijk weer naar buiten, zonder me aan te kijken. ‘Zo, gaat u nou maar lekker slapen,’ zei een van de voorkomende agenten. ‘Ja man, dat lijkt mij ook het beste,’ zei Gijs, ‘hier is de hond.’ Mamie wilde naar buiten glippen, Lars achterna, maar ik wist haar nog net tegen te houden. ‘Goed,’ zei ik, ‘dank u wel, dank je wel Gijs, dank je wel.’ Ik liet ze uit, sloot de deur en plofte neer op bed. De volgende ochtend zette ik Lars’ groene bureautje, dat hij speciaal uit Eindhoven had laten overkomen, buiten. Twee enthousiaste jongetjes haalden het, na mijn toestemming te hebben gekregen, meteen weg. ‘s Avonds kwam Lars de rest van zijn spullen ophalen. Toen hij zag dat zijn bureautje weg was sprongen de tranen hem in de ogen. ‘Dat had je niet mogen doen. Het was het enige dat ik nog had van vroeger.’ ‘Ik heb helemaal niks meer,’ zei ik. Hij deed zijn platen en kleren in een koffer en een tas. ‘Mijn boeken kunnen er niet meer in, dat komt later wel.’ ‘Ja.’ ‘Nou, dan ga ik maar.’ ‘Ja.’ Bij de voordeur bood hij aan om voor Mamie te zorgen, maar ik hield haar stevig vast. ‘Wil je haar ook nog afpakken? Geen sprake van! Mamie blijft in Amsterdam!’ Ik keek hem nog een tijdje na. Hij kon een paar dagen bij een vriendin logeren. En dan vertrok hij naar Nice. Ik sloot de deur, gaf Mamie een aai, ging op het bed zitten en overdacht mijn leven. Ineens zag ik in een flits hoe ik aan mijn schrijversaspiraties gestalte kon geven. Ik moest gaan vertalen. Het talent zat in de familie. Mijn moeder had in Brussel ook veel vertaald en mijn vader had Dashiell Hammett in het Bulgaars omgezet. Bovendien meende ik me te herinneren dat mijnheer Huygens mij op school eens verteld had dat Spinoza of Erasmus, een van de twee, ook zo was begonnen. Eerst tien jaar vertalen en daarna tien jaar schrijven. Jammer was wel dat
vertalen het op de maatschappelijke ladder allerlaagst aangeslagen beroep was. Enfin, ik zou het bericht dat ik vertaler was geworden binnen het vriendencircuit laten circuleren. En verder nam ik me voor de eerste tien jaar geen vriendje meer te nemen, want ik wenste niet nog een keer voor een ander te worden ingeruild. Twee weken later stonden twee, in sombere zwarte pakken geklede heren voor mijn deur. Ze kwamen met mijn eerste opdracht. De Satansbijbel, uit het Amerikaans. Mijn tweede opdracht was ook uit het Amerikaans en deed in troosteloosheid niet voor de eerste onder. Het was een reusachtig dik boek vol rechtse prietpraat. Mijn vader had het me vroeger eens cadeau gegeven. That’s life, had hij erbij gezegd, maar na een paar hoofdstukken had ik het vol walging dichtgeslagen: Atlas Shrugged van Ayn Rand. Het was pikdonker geworden om me heen. Mamie jammerde al een tijd lang dat ze haar plas niet meer kon ophouden. Ik scharrelde mijn bed uit en ontstak het licht.
Page 1 and 2: Michael Eenhoorn Bulgaar in Wassena
Page 3 and 4: I Naar het Rijnlands De tegen het s
Page 5 and 6: ‘Hugo, heb je een moment, ik moet
Page 7 and 8: verkeerde ogenblikken stellen van p
Page 9 and 10: die me had verhinderd het betoog va
Page 11 and 12: onveranderd waren gebleven. Mevrouw
Page 13 and 14: aristocratische kunst van het leide
Page 15 and 16: 2 Don Juan De in mijn bed sijpelend
Page 17 and 18: emoeiende kandidaat-notaris. Elvira
Page 19 and 20: deerlijk misrekend in mijn Franse p
Page 21 and 22: Ik zou haar een prachtige brief sch
Page 23 and 24: ‘God ja, waarom niet,’ zei ik.
Page 25 and 26: ‘Twee,’ antwoordde ze zachtjes,
Page 27 and 28: Toen onze verhouding een half jaar
Page 29 and 30: Even later reed ik op de fiets acht
Page 31 and 32: me te wurmen. Tussen het geroezemoe
Page 33 and 34: ‘Was ik ook, maar dat wordt nu ee
Page 35 and 36: eledigd en gekrenkt. Valentijn fasc
Page 37 and 38: ‘Hou nou es op, zeikerd!’ riep
Page 39 and 40: Ik nam een flinke lik en een paar s
Page 41 and 42: Een tijd lang lieten we ons onbekom
Page 43 and 44: Waren dat echte fooien of waren het
Page 45 and 46: Aan het eind van de avond stond ik
Page 47: krabbend te verstaan dat een gezond
Page 51 and 52: Ik keek toe hoe ze lachend in de ac
Page 53 and 54: ‘I must warn you not to drink too
Page 55 and 56: ‘Still, he was a great man,’ sp
Page 57 and 58: Toen ik voor de tiende keer Washing
Page 59 and 60: ‘Care to come along?’ ‘No, no
Page 61 and 62: arretje waar je voor niet veel geld
Page 63 and 64: stil, maar juist de afwezigheid van
Page 65 and 66: ‘And the Jews?’ vroeg ik. ‘Th
Page 67 and 68: ‘s Nachts in bed dacht ik nog een
Page 69 and 70: Ik dacht aan de Israëlisch-Arabisc
Page 71 and 72: Mei 1987 Mijn brief wordt als onbes
Page 73 and 74: ‘Gaat ie lekker?’ vroeg een nij
Page 75 and 76: iets van jezelf achter te laten. Ma
Page 77 and 78: Ik rende naar boven, langs de koeko
Page 79: nog net te verlengen tot het verlos

Bulgaar in Wassenaar - Michael Eenhoorn.pdf - Overspoor

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?