Bulgaar in Wassenaar - Michael Eenhoorn.pdf - Overspoor

Waren dat echte fooien of waren het de vruchten van de betaalde liefde? Op een middag belde hij
op en zei dat hij een tijdje ergens ging logeren.
‘Logeren? Waar?’
‘Een kennis van me gaat op vakantie en ik mag op zijn flat passen, dat is alles.’
‘Een kennis? En ik dan?’
‘Er is niks aan de hand, heus. Het leek me alleen wel goed om eens een tijdje niet zo op elkaars lip
te zitten. Je bent zo nerveus geworden. Volgens mij zit je de hele dag op me te wachten. Daar
moet je maar eens mee ophouden.’
‘Dus je gaat bij me weg?’
‘Nee, ik ga op de flat van een kennis passen.’
‘Een kennis of een minnaar?’
‘Kennis.’
‘En al je kleren liggen nog hier!’
‘Ik kom vanavond wel wat ophalen.’
‘Kom alles maar ophalen!’ riep ik woedend, voordat ik de hoorn op de haak smeet.
Om een confrontatie met Lars uit de weg te gaan besloot ik al vroeg de nichtenkroegen in te
duiken. Niet dat ik me erg op mijn gemak voelde tussen al die naar elkaar loerende types, maar die
weerzin viel in het niet bij de aandrift om coute que coute een jongen te versieren. Ik wist immers
zeker dat Lars me maar wat op de mouw had gespeld. Kennis! Het was natuurlijk weer zo’n nicht
met een luxe flat!
Tot mijn eigen verbazing lukte het me inderdaad een appetijtelijke ober het hof te maken. Toen we
diep in de nacht in mijn bed lagen was ik helaas te dronken om nog iets met hem te beginnen en ‘s
ochtends sprong hij, mijn chaos overziend, uit bed en maakte zich snel uit de voeten.
Ik liet me door die ene teleurstelling evenwel niet van de wijs brengen en bedacht een handige
route, die mij ‘s avonds langs de nichtenkroegen voerde en me met een nachtelijke bocht voor de
deur van Tante Riekje bracht, waar het morgenleven een aanvang kon nemen.
Toen Lars na een week nog geen enkel teken van leven had gegeven, stelde ik vast dat het uit was
tussen ons en besloot in mijn route ook de flikkersauna’s op te nemen, waar ik, stommelend door
de donkere, glibberige gangen met aan weerszijden hokjes waaruit klaaglijk gekreun en zo af en
toe een gil opsteeg, compensatie trachtte te vinden voor zijn verraad. Op een middag belde hij
toch op. Of ik het weekend kwam logeren.
‘Hoe bedoel je?’
‘Precies wat ik zeg! Kom je logeren?’
‘En die jongen dan?’
‘Die is toch op vakantie!’
‘Jaja! Waarom heb je me dan niet eerder gebeld?’
‘Dat heb ik gedaan, maar je bent nooit thuis. Of je moet in bed liggen met een kater.’
Daar had hij niet helemaal ongelijk in, moest ik erkennen en het idee om met Lars in iemand anders
bed te slapen trok me wel aan.
‘Goed dan. Ik kom zaterdagmiddag bij je langs.’
Hij gaf me het adres. Voor hij kon ophangen vroeg ik hem of hij nog van me hield. Hij antwoordde
bevestigend, zij het op ongeduldige toon.
‘Tot dan dan.’
‘Ja. Tot dan.’