Bulgaar in Wassenaar - Michael Eenhoorn.pdf - Overspoor

Een tijd lang lieten we ons onbekommerd voortdrijven op de vrolijk schuimende golven van
alcohol en liefde. Toen was Lars’ geld op en waren de laatste rozen verwelkt. Aangezien we van
mijn bankkredietjes niet konden rondkomen, besloten we mijn grote collectie klassieke platen
beetje bij beetje te verkopen. Nadat we ook L’histoire du Soldat, met Jean Cocteau als verteller,
naar een tweedehands platenzaak hadden gebracht, raakten we in muzikaal opzicht afhankelijk van
Lars’ onverkoopbare chansons, en in financieel opzicht van mijn wel verkoopbare verzameling
gebonden boeken, die ik aan mijn werk bij de boekenimporteur had overgehouden. Mijn liefde
voor Lars werd er echter niet minder om. Liefde moest ook in armoede kunnen gedijen, vond ik.
Onze liefde werd nu getest en, wie weet, ging grootmoeder Cartier binnenkort wel dood.
Lars had echter een minder zonnige kijk op het leven en werd geleidelijk aan steeds onrustiger: Op
een ochtend was ik hem ineens kwijt. Ik stond op de Nieuwmarkt met Tante Riekje’s schril
natrillende afscheidswens, ‘neuk ze, ruk ze, pijp ze maar, geile!’ nog in mijn tuitende oren. Ik
moest maar naar de Gelaghkamer gaan, besloot ik, om daar, al doordrinkend, op Lars te wachten.
Twee dagen later kwam mij het binnen het circuit circulerend bericht ter ore dat Lars zijn intrek
had genomen bij een zekere Jens, een dikke domme jongen, die ter compensatie een luxe flat in de
aanbieding had. Door het vrijwel ononderbroken innemen van sterke drank was ik inmiddels in een
paroxisme van woede en smart geraakt, dat, gecombineerd met de doordringende zure lucht die ik
uitwasemde, zelfs mijn beste vrienden op een afstand hield. Toen ik diezelfde dag van mijn twee
ontdane bankvriendinnetjes te horen kreeg dat ik me onmiddellijk bij het hoofdkantoor moest
vervoegen, omdat ik een schuld had van meer dan drieduizend gulden, en me bovendien door
Bennie van de Gelaghkamer te verstaan werd gegeven dat mijn pof was afgelopen, daar mijn
rekening schrikbarend hoog was opgelopen, besloot ik mijn moeder op te bellen om haar naar
Amsterdam te ontbieden. Zij was immers de enige die mij, via mijn stiefvader, van de financiële
ondergang kon redden, en bovendien leek me dit ook het geschikte moment om het geheim van
mijn homoseksualiteit aan haar prijs te geven.
Over die schuld hoefde ik me niet ongerust te maken, zei mijn moeder over de telefoon, maar
moest ze echt naar Amsterdam komen. Ik wist toch dat ze slecht ter been was?
‘Ja, het moet! Het gaat om iets heel belangrijks! Ik kan het je niet zo maar uitleggen!’
‘Nou, dan zal ik tante Nel opbellen of ik daar kan logeren. Ik vind het wel lastig hoor!’
Enigszins opgepoetst haalde ik haar een paar dagen later van het station. In de taxi luisterde ze
naar mijn biecht, verklaarde dat het tegenwoordig niet meer uitmaakte welke erotische voorkeur je
er op nahield, als je maar gelukkig was, en informeerde vervolgens waar we eigenlijk naar toe
gingen.
‘Naar een café. Ik heb wat vrienden uitgenodigd.’
Toen we bij de Gelaghkamer aankwamen, zag ik Lars schielijk door een zijdeur naar buiten
glippen. Ik parkeerde mijn moeder naast Camelia aan de grote tafel en begon in het wilde weg
vrienden en vriendinnen te omhelzen. Na een half uur kondigde mijn moeder aan dat ze naar tante
Nel wilde.
‘Je doet maar wat je doet, maar ik kan hier niet goed tegen.’
Ze vertrok met een taxi en ik bleef achter met een briefje van honderd en een slechts met zeer veel
drank te blussen schaamtegevoel.
Die nacht droomde ik van surrealistisch gekleurde monstertjes die op een helder verlichte plek in
een midzomernachtelijk woud de raarste buitelingen maakten. Ik schrok wakker, nam een slok
verschraald bier en viel zwetend weer in slaap. De volgende middag belde ik tante Nel. Mijn