Bulgaar in Wassenaar - Michael Eenhoorn.pdf - Overspoor

Door dat onbevredigende gesprek werd ik meteen met mijn neus op de onaangename aspecten van
mijn plotseling omgeslagen seksuele voorkeur gedrukt. Hoe moest ik het aan mijn moeder
vertellen? Het was algemeen bekend dat ook liberaal denkende moeders een schok kregen te
verwerken als ze geconfronteerd werden met de homoseksualiteit van hun eigen zoon. Die schok
zou voor mijn moeder dubbel hard aankomen aangezien ik tegenover haar ten aanzien van mijn
seksuele geaardheid nooit de minste twijfel had laten bestaan. Ik had Elvira’s schoonheid in alle
toonaarden bezongen en Anna had ik zelfs een weekend meegenomen. Mijn moeder had het enig
gevonden weer eens een vrouw over de vloer te hebben en had ons tijdens de borrel quasi serieus
voorgehouden dat ze niet van plan was net zoals al die andere arme grootmoeders voor de
kleinkinderen op te draaien als wij later, liefst zonder lastige peuters, dure Italiaanse reizen wilden
maken. Lacherig hadden we haar verzekerd dat er van kinderen voorlopig geen sprake zou zijn.
Hoe moest ik haar nu duidelijk maken dat er van kinderen nimmer sprake zou zijn en dat er ook
geen vrouw meer over de vloer zou komen, maar vermoedelijk een jongen met slechte manieren?
Nee, voorlopig zou ik haar niet belasten met mijn gênante geheim. Later misschien, als mijn
vriendje meeviel en mijn leven wat geregelder was geworden. Mijn linkse vriendjes moest ik
natuurlijk wel op de hoogte stellen. Naar hun reacties kon ik slechts gissen. Ik had ergens gelezen
dat Fidel Castro homo’s voor lange tijd achter slot en grendel zette. Renegaten waren het. Enfin,
ik zou wel zien. Het zag er in elk geval naar uit dat ik in tegenstelling tot verreweg de meeste
mannen een tweede puberteit zou moeten ondergaan, aangezien ik van de eerste niet veel wijzer
was geworden. De rest van de vakantie bleef ik over mijn nieuwe probleem tobben. Alleen als ik
even samen was met John, op de wc, of wandelend in het bos, viel die last van me af. En als hij me
zoende trilde mijn lichaam van plezier.
Terug in Amsterdam werd het in mijn ogen explosieve nieuws door de jongens van de
pocketafdeling met in mijn ogen teleurstellende lauwheid ontvangen. Tijdens mijn afwezigheid was
de revolutionaire Zuid-Amerikaanse letterkunde plotseling in de mode geraakt en uiteraard telde
dat meer dan zoiets banaals als homoseksualiteit. De enige die heftig reageerde was Karel.
‘Jij homoseksueel? Ach kom nou! Je houdt me voor de gek!’
‘Ik weet het zeker Karel, absoluut zeker. En trouwens, jij bent het ook.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Nou, toen je bij Arthur bent binnengeklommen. Dat was niet voor niets hoor. Je hebt zelf gezegd
dat je verliefd op hem was.’
‘Maar volgens jou kwam dat door die dure vriendinnen.’
‘Ach wat een onzin. Vrouwen zijn vrouwen en mannen zijn mannen, dat lijkt me nogal duidelijk.
En jij valt op mannen.’
‘Ik ben anders een heel leuk meisje tegengekomen toen jij weg was. Marjolein. Helemaal niet sjiek
en erg sexy.’
‘Ben je met haar naar bed geweest?’
‘Nog niet helemaal, maar we hebben wel lekker gevreeën.’
‘Dus je hebt niet met haar geneukt.’
‘Jezus, dat hoeft toch niet meteen?’
‘Nee Karel, maar ik weet zeker dat het nooit zal gebeuren, en als het gebeurt doe je het tegen je
zin. Op het laatst vond ik het met Anna ook niet leuk meer. Ik kon alleen maar lekker klaarkomen
als ik aan naakte jongens dacht.’
‘Jezus. En je was vroeger zo’n Don Juan!’