Bulgaar in Wassenaar - Michael Eenhoorn.pdf - Overspoor

‘Ik weet het niet. Arthur bracht me in de war. Weet je, het gaat niet meer zo goed tussen Cato en
mij.’
‘Dat verbaast me niets Karel, maar je hoeft ook niet meteen te denken dat je nu ineens homo bent
geworden. Ik heb het je al zo vaak gezegd: je moet je niet zo laten inpalmen door al die dure
vriendinnen van je. Ze rennen allemaal achter je aan omdat jij ook van goeie familie bent,
bovendien zijn ze allemaal hetzelfde, ze dragen allemaal dezelfde ruitjesrokken en dezelfde zijden
sjaals en zijn allemaal op dezelfde manier onaantrekkelijk, Cato incluis. Weet je, zo is het
tussen Anna en mij ook misgelopen. Ik ben nog steeds dol op haar, maar op de een of andere
manier was ze gewoon niet aantrekkelijk genoeg. Een vrouw moet iets hoerigs hebben vind ik,
vind je niet? Ze moet zowel slim als wulps zijn. Ik weet zeker dat jij nooit zo’n vrouw in je armen
hebt gehad. Ik wel. Vroeger op school. Elvira. Dat was me er eentje! Daar heb ik echt lekker mee
geneukt, veel lekkerder dan met Anna. Maar ja, Elvira had weer een onmogelijk karakter. Ze was
vreselijk vals, zoals alleen vrouwen dat kunnen zijn. Weet je wat? Ik kom de laatste tijd veel in de
Pieter en de Pool. Ga nou eens mee. Daar komen echte vrouwen, dat kan ik je verzekeren. Als je
die ziet ben je op slag alle jongens vergeten, heus waar!’
Karel ging inderdaad een keer met me mee en hij was zo onder de indruk dat hij Cato de bons gaf.
Verder veranderde er echter weinig. We bleven regelmatig bij elkaar komen om nieuwe ideeën
over homoseksualiteit en aanverwante zaken uit te wisselen, waarbij ik meestal het hoogste woord
voerde, aangezien ik al twee volwassen verhoudingen achter de rug had en Karel noch met Cato
noch met enig ander meisje ooit het bed had gedeeld.
Omdat ik er, door mijn drukke extra-universitaire activiteiten, nog niet toe gekomen was ernstig
over een andere studie na te denken en omdat het lichte studieprogramma me in staat stelde met
enig geluk de voor de verschillende vakken vereiste zesjes binnen te halen, viel mij, ook al
beschikte ik nog steeds niet over een wetboek, op een goede dag het kandidaatsexamen in de
rechten ten deel. Om het heuglijke feit te vieren dat hij tot nu toe niet voor niets mijn studie
financierde, stelde mijn stiefvader voor dat ik mijn moeder zou vergezellen op een vakantiereis
naar Engeland.
Even buiten Londen namen we onze intrek in een landelijk gelegen hotel dat over drie bars
beschikte, een cocktailbar voor de hotelgasten, een countrybar voor de hotelgasten en de nette
bezoekers van buiten, en een slechts buitenom bereikbare bar waar door de lagere standen darts
werd gespeeld. De achter de tapkasten in elkaar overlopende bars werden bemand door slechts
één, zich steeds aan de verschillende omstandigheden aanpassende barkeeper, John, een
aantrekkelijke blonde Ier. Omdat mijn moeder zich elke avond met een boek in haar kamer
terugtrok kreeg ik ruimschoots de gelegenheid de drie bars op hun merites te beoordelen. Al gauw
bleek de countrybar de leukste, want daar liet de jeunesse dorée uit deze rijkelijk van landhuizen
voorziene streek de champagnekurken knallen. Gelukkig hoefde ik dank zij de gulheid van mijn
stiefvader niet al te erg achter te blijven bij het aanbieden van rondjes en daar het me uitstekend
lukte mijn linkse ideeën voorlopig ondergeschikt te maken aan mijn Wassenaarse manieren, raakte
ik al gauw getapt bij de sjieke jongeren. Op een zaterdagavond werd ik dan ook uitgenodigd voor
een champagnefeest in The Green Dragon, een paar dorpen verderop. Men duwde me in een
sportwagentje en in gezelschap van nog een paar andere sportwagentjes stoven we er met een
voor die onverlichte landweggetjes suïcidaal tempo naar toe.
In The Green Dragon zat of stond iedereen dicht op elkaar gepakt. Ik wist een plaatsje op een
bank te veroveren en John, die tot mijn verrassing ook was uitgenodigd, wist zich nog net naast