Bulgaar in Wassenaar - Michael Eenhoorn.pdf - Overspoor

deerlijk misrekend in mijn Franse plannetje en het feest begon me nu danig tegen te staan. Toch
duurde het nog een tijd voor ik haar uit het opdringerige kluwen kon losweken.
‘On va souper!’ riep ik, mijn feestelijke geheimpje prijsgevend, in haar oor.
Dat lokte haar kennelijk wel aan. Ze stond langzaam op, nam van iedereen in het Frans afscheid en
liep achter me aan naar de Doormanlaan.
Thuis installeerde ik haar in de stoel van mijn moeder, stak de overal in de kamer opgestelde
kaarsen aan, zette de zevende symfonie van Bruckner op en toverde op rekening van de
huishoudkas aangeschafte huzarensla en witte wijn te voorschijn.
‘Kan die muziek niet af?’ vroeg Elvira na een paar hapjes.
‘Vind je het niet mooi?’
‘Ik vind het nogal hard. Trop fort! Heb je geen Franse chansons?’
‘Nee. Maar ik heb wel een plaat van Marianne Faithfull, daar is mijn moeder zo dol op.’
‘Zet die dan maar op.’
Zwijgend luisterden we naar de muziek. Elvira bladerde in House and Garden en ik staarde in het
kaarslicht. Was dit nu de sprakeloze liefde waarover ik zoveel had gelezen, of verwachtte ze dat ik
haar in de stoel van mijn moeder zou bespringen? Na een tijdje legde ze het blad weg en rekte zich
gapend uit.
‘Ik heb slaap. Waar had je me gedacht?’
‘In de logeerkamer.’
‘Vooruit dan.’
Ik ging haar voor de trap op, langs de koekoeksklok. Voor de deur van haar kamer gaf ik haar een
zoen, waar ze niet op reageerde. ‘C’est tout?’ vroeg ze slechts, voordat zij de deur achter zich
dicht trok. Ik liep naar beneden om de kaarsen uit te blazen, terwijl ik me radeloos afvroeg waar ik
dit echec aan te danken had.
Na een week noeste arbeid had ik zoveel citaten en stukjes vertaalde poëzie bijeen gesprokkeld dat
ik het aandurfde een lange brief vol melancholie, twijfel en verlangen naar Rotterdam te sturen.
Elvira’s antwoord viel me rauw op de maag. Ze liet zich in cynische bewoordingen uit over Keats
en Yeats en maakte nauwelijks bedekte toespelingen op Zweedse pillen, die nu al in de handel
waren. Welke consequenties die pillen konden hebben wist ik niet precies, maar ze leken me
griezelig en bovendien voelde ik me gekwetst door haar harteloze commentaar op mijn toch met
zoveel zorg opgestelde literaire gevoelsbrief. Ik besloot haar niet terug te schrijven en klaagde
mijn nood bij Marius, die eveneens veel te stellen had met zijn aan de Vecht wonende vriendin.
Lange avonden lang spraken we over vrouwen en liefde. Het waren heerlijk intieme sessies, vooral
als Marius de vrijages met zijn vriendin beschreef. Ik zag hem voor me: naakt in bed, naakt in de
tuin bij de voortkabbelende rivier, en wilde hem het liefst omhelzen, een aanvechting die ik
gelukkig tijdig kon onderdrukken.
Midden in de zomer kreeg ik plotseling weer een brief van Elvira. Ik opende hem met trillende
handen. Het was een vrolijke, gezellige brief, alsof er niets gebeurd was, eindigend met mille
baisers. Mijn hart sprong open en meteen vormde zich een plan in mijn hoofd: ik zou haar
uitnodigen voor een uitstapje naar een romantisch bos om daar, in navolging van Marius en zijn
vriendin, midden in de natuur met elkaar te vrijen. Ik pakte de kaart van Nederland om een
geschikte plek te vinden. Wassenaar was natuurlijk uitgesloten en het Kralingse Bos leek me niet
romantisch genoeg. Het moest ook een beetje in de buurt blijven. Uiteindelijk prikte ik Bussum.
Daar was veel groen op de kaart en bovendien was die plaats makkelijk met de trein bereikbaar. Ik
schreef haar een voor mijn doen korte, zakelijke brief: