Uit de Zwolse Courant - Mijn Stad Mijn Dorp

13-12-1890
Rechtbankverslag
Ingewikkelde zaak rond 2 koeien en een paard. Om ze uit een faillissement te houden waren
ze quasi verkocht, maar later teruggebracht, met acties bij nacht en ontij, beloning met een
fles genever enz. Maar als ze terug gehaald waren, terwijl ze verkocht waren, is dat dan geen
diefstal? Zelfs het horen van 8 getuigen maakt het niet veel helderder
25-12-1890
Rechtbankverslag
Staat terecht wegens verduistering de kleermaker J.G. uit Zwolle.
“Beklaagde zegt dat hij in de gevangenis een boekje heeft gelezen getiteld “In de wieg gelegd
om gehangen te worden”. Dit is, zegt hij, om hem toepasselijk- alles loopt hem tegen”.
In het vervolgverslag (krant 29-12-1890 ): “beklaagde gelooft dat de officier van justitie
wordt opgehitst doorf de politie. Niet hij is anti-politiegezind, maar de politie is ant- G.
gezind” Er volgt een heel betoog van de verdediger over de wederrechtelijkheid van de
verduistering, het al of niet opzettelijke daarvan en komt tot de conclusie dat van de
dagvaarding niets klopt. De officier verzucht dat hij toch echt goed geluisterd heeft naar de
verdediger, maar dat hij er echt niks van snapt.
1900
5-1-1900
Rechtbankveslag
Staat terecht een Duitser, O.H.B. wegens een dodelijke steekpartij te Harderwijk. Het
slachtoffer blijkt niet te zijn overleden door de steekwond zelf, maar door een latere infectie
van de wond. In de krant 6-1-1900 een verslag van de verdediging (noodweer). Vonnis:
vrijspraak.
5-1-1900
Kantonrechter
P.B., arbeider te Blokzijl, had schapen laten lopen op andermans terrein (de dijk). Opvallend:
boete f.0,50 per schaap.
Dr. C.L.V., geneesheer, veroordeeld tot een boete van f.1,- wegens het niet voeren van een
fietslamp
12-1-1900
Rechtbankverslag
Een opgeroepen medische getuige in een mishandelingszaak is niet verschenen, zodat de zaak
wordt uitgesteld. Kennelijk kunnen dan de kosten van de verdaging in rekening worden
gebracht bij de niet-verschenen getuige.
“Een flink, stevig, 17 jarig boerinnetje, E.J.H. te Gerner, Dalfsen, nam vervolgens pllats op de
bank der penitentie”. Van catechedatie komend had ze ruzie gekregen om een “kefferije” bij
een bruiloft, over een jongen.. “Als beklaagde tegenover getuigen wordt geconfronteerd, komt
er haar soms een vinnig, vastberaden uitdrukking om den mond”. Als de president opmerkt
dat meisjes toch geen mes dragen en daarin niet jongens moeten nadoen geeft beklaagde aan
altijd een mes te dragen. Na de eis van 3 mnd te hebben gehoord: “Ik neem het niet aan”, zegt
beklaagde schreiend,”want ik ben glad onschuldig. Ik ben onschuldig geslagen”
36