Thema 9 'Beestenboel' - Plantyn

88
88
1. Lees je deel van het verhaal eerst stil.
Meneer Jans en de tijgers
A Meneer Jans was een rustige oude heer. Hij hield niet van lawaai. Maar in
de stad waar hij woonde was altijd lawaai. Er waren altijd auto’s. Er waren
altijd mensen om hem heen. Die schreeuwden en telefoneerden. Daarom
hield hij het niet langer uit. Op een mooie dag ging hij weg. Hij ging
meteen maar heel ver weg, naar Azië. Hij ging er midden in het oerwoud
zitten. Daar was het rustig. Hij bouwde een hutje van dikke takken, met een
dak van bladeren. Hij kookte boven een vuurtje en was heel tevreden.
Er woonden in dat oerwoud ook een heleboel beesten. Er waren olifanten.
Er waren apen. Er waren tijgers. Met de olifanten en de apen ging het best.
Daar was meneer Jans meteen goede maatjes mee.
B Maar de tijgers, die waren niet zo vriendelijk. Ze kwamen allemaal om het
hutje heen staan. Ze begonnen vreselijk te grommen. Ze zeiden tegen
elkaar: “Dat wezen op twee benen ruikt lekker. We gaan hem opeten.”
Toen meneer Jans dit hoorde, kwam hij naar buiten. Hij zei: “Lieve tijgers.
Ik begrijp dat het jullie aard en gewoonte is om iedereen op te eten die
lekker ruikt. Maar luister nu eens even. Ik ben niet zo lekker als ik ruik.
Bovendien, als je me opeet, kunnen we geen goede vrienden meer zijn.
En dat is toch heel erg jammer. Laat me leven. Dan zal ik jullie altijd helpen
als je in moeilijkheden komt.” “Afgesproken”, zeiden de tijgers. Want ze
waren helemaal ontroerd door deze toespraak. En sindsdien waren meneer
Jans en de tijgers heel goede vrienden.
© Wolters Plantyn – TotemTaal – Thema 9: BEESTENBOEL
Plantyn - TotemTaal - Thema 9: BeesTenBoel