De handleiding tegen sihr bezetenheid en het boze oog

En toch zijn er een aantal gluiperds die zich voordoen als raaqi, maar in
werkelijkheid zijn het kwakzalvers en soortgelijke van hen. Zij reciteren de
Koran en werken samen met de Djinn, ze doen geen Sihr bij mensen, maar
zogenaamd beweren ze mensen te genezen en hierbij gebruiken zij de hulp
van de Djinn, en deze Djinn zit meestal in hun eigen lichaam, dus ze zijn
zelf bezeten. Als je dit gespuis erop aanspreekt dat zullen zij zeggen dat ze
samenwerken met een moslim Djinn en ze schuilen zich achter op een
uitspraak van Shaych Al-Islam Ibn Taymiyyah(moge ALLAH hem
genadig zijn), maar beide argumenten zijn waardeloos.
Het eerste argument is dat zij met een moslim Djinn samenwerken, hierop
kunnen wij zeggen, geef je bewijs dat deze Djinn moslim is, hoe weet jij
dit, heb je hem zien bidden in de moskee? De Djinn is onzichtbaar voor
ons, en het is bekend dat de meeste van hen veel liegen, en ookal zou de
Djinn moslim zijn, dan nog is het niet toegestaan om het te gebruiken in dit
soort zaken.
Het 2 de argument is eigenlijk nog erger, want hiermee beweren zij dat
Shaych Ibn Taymiyyah Shirk(isti’anah bi ‘airillah) zou toestaan, ze citeren
een stuk van deze Shaych en laten een heel deel weg en geven er een eigen
draai aan, we zullen hieronder in het kort zetten wat Ibn Taymiyyah
hierover heeft gezegd.
Allereerst verdeelt Ibn Taymiyyah het gebruiken van de Djinn in 4 delen.
1: Hierin zegt ibn Taymiyyah dat iemand die de Djinn beveelt wat ALLAH
en zijn Boodschapper hebben bevolen in het aanbidden van Zijn Eenheid
en het gehoorzamen van zijn Profeet dat dit toegestaan is en dat iemand die
dit doet behoort tot de Awliyaa van ALLAH en in opvolging is van de
Profeet(vrede zij met hem)(in het doen van dawah).
En dit is logisch omdat hier de dawah opzich bedoelt wordt, er wordt iets
bevolen aan de Djinn wat ALLAH aan ons allen bevolen heeft, namelijk
Tawheed.
2: Hierin zegt ibn Taymiyyah dat als iemand de Djinn gebruikt in zaken
die toegestaan zijn voor hem het is netalsof men een mens gebruikt om
dingen te doen die toegestaan zijn voor hem, en dit is dat men ze beveelt
met wat verplicht voor ze is en het verbied wat haram voor hen is en hen
gebruikt in zaken die toegestaan zijn voor hem.