De handleiding tegen sihr bezetenheid en het boze oog

staat, zonder enig recht om hier uit te kiezen van wat hij wel wil geloven
en praktiseren en wat niet.
Allah zegt in de Koraan surah al-Baqarah vers 85:
ﻢﹸﻜﻨﻣ ﻚﻟﹶﺫ ﹸﻞﻌﹾﻔﻳ ﻦﻣ ﺀﺍﺰﺟ ﺎﻤﹶﻓ ﹴﺾﻌﺒﹺﺑ ﹶﻥﻭﺮﹸﻔﹾﻜﺗﻭ ﹺﺏﺎﺘﻜﹾﻟﺍ ﹺﺾﻌﺒﹺﺑ ﹶﻥﻮﻨﻣﺆﺘﹶﻓﹶﺃ
ﻪﹼﻠﻟﺍ ﺎﻣﻭ ﹺﺏﺍﹶﺬﻌﹾﻟﺍ ﺪﺷﹶﺃ ﻰﹶﻟﹺﺇ ﹶﻥﻭﺩﺮﻳ ﺔﻣﺎﻴﻘﹾﻟﺍ ﻡﻮﻳﻭ ﺎﻴﻧﺪﻟﺍ ﺓﺎﻴﺤﹾﻟﺍ ﻲﻓ ﻱﺰﺧ ﱠﻻﹺﺇ
ﹶﻥﻮ ﹸﻠﻤﻌﺗ ﺎﻤﻋ ﹴﻞﻓﺎﻐﹺﺑ
“Gelooft gij dan slechts in een gedeelte van het Boek en verwerpt gij een ander gedeelte?
Er is geen beloning voor degenen uwer, die zulks doen, behalve schande in dit leven; en op
de Dag van Opstanding zullen zij de strengste kastijding moeten ondergaan, want Allah is
niet onachtzaam betreffende hetgeen gij doet.”
En helaas gebeurd dit vaak onder de mensen, er zijn zij die bijvoorbeeld
een vers van de Koraan expres anders interpreteren omdat zij de waarheid
niet leuk vinden en zij wenden zich af van de uitleg van de Sahaba van
deze vers, er zijn zij die een hadith lezen die ze niet leuk vinden en dus
deze zwak verklaren terwijl zij geen hadith geleerden zijn enz.
De vierde voorwaarde van de Shahaada is onderwerping oftwel alinqiyad.
Hier gaat het over het fysieke deel van de Shahaada, namelijkde daden van
aanbidding, dit is eigenlijk de betekenis van Islam, want islam betekent
zich onderwerpen aan de wil en bevelen van Allah de Verhevene.
Maar helaas zijn er vele die zeggen dat er geen verband is tussen en geloof
en daden van aanbidding, je kan een moslim horen roepen dat is de beste
moslim die ik ooit ontmoet heb, terwijl die persoon nauwelijks daden van
aanbidding doet.
Onze Shahaada moet in onze harten, tongen en daden zitten, want dit is
ook de definitie van imaan(geloof). In ons hart moeten we liefde, vrees en
hoop voor Allah hebben, met onze tongen moeten we de Shahaada
uitspreken en met onze acties moeten we uitvoeren wat de Shahaada van
ons vraagt, iedereen die de Shahaada dus zegt maar geen daden van
aanbidding doet zijn Shahaada is niet correct.