LEVITICUS – Thorastudie van Ariel Berkowitz - Messiaans het ...

25 Parasjah Tsav wc
Thora: Wajikra 6:1- 8:36;
Haftarah: Jirmejahoe 7:21-8:31; 9:22-23.
LEVITICUS – Thorastudie van Ariel Berkowitz
Hoe was het om priester van Israël te zijn? Stel je eens voor dat je iedere morgen ontwaakt en tegen de dag
opkijkt, de dag waarop je bij altaren bloed moet gieten, galblazen moet wassen en dan iedere avond
thuiskomen terwijl je naar rook ruikt. We doen hier een poging om het werk van de priester van dichtbij te
bekijken! Hij was door G'd geroepen om dat te doen!
Indeling:
• Het dagelijkse karwei.
• Een voortdurende stroom bloed.
• Tijden van verfrissingen.
• Oproeping voor versterkingen.
• De installatiedienst.
Het dagelijkse karwei
Van as tot as
Parasjah Tsav wijst erop dat de as van het altaar, mizbeach, iedere morgen moest worden verwijderd (6:1-3).
De traditie vertelt ons dat zij iedere morgen ten oosten van de opklimhelling van het altaar werden
gedeponeerd. "Als de hoop as te hoog werd, werd deze buiten het kamp gebracht (6:4)." De priester deed
daarvoor andere, eenvoudige werkkleren aan. Professor Nechama Leibowitz geeft ons een interessant
perspectief over het onderwerp van de kleding. Zij wijst erop dat de voorgeschreven kleding bij het leeghalen
van de mizbeach gedragen werd. De les die we hieruit moeten leren is dat elk ritueel of religieuze opdracht op
een waardige en gepaste wijze zou uitgevoerd worden en dat we onszelf voor de heerlijkheid van G'd,
gezegend is Hij, zouden vernederen om taken precies uit te voeren. Zij zegt dat de priester andere kleren
moest aandoen om zichzelf te vernederen en de hooghartigheid van zijn hart te verwijderen. Het is in het
binnenste Heiligdom dat de Hogepriester zijn Meester in de weelderigste kledij aankijkt. Wanneer hij zich
echter aan de menigte vertoont, kleedt hij zich eenvoudig en verricht een slaafse taak om zo alle trots uit zijn
hart weg te wissen.
Houdt het vuur eeuwig aan
Het eeuwige vuur is in deze passage vier maal genoemd (6:2,5,6,9). De reden ervoor wordt niet aangegeven.
Maar de veiligste uitleg is wel dat het eeuwige vuur de Israëlieten steeds herinnerde aan de voortdurende
behoefte voor verzoening.
Een voortdurende stroom bloed
Er wordt in deze parasjah minstens 11 keer over bloed gesproken. Men krijgt de indruk dat de doorsnee
priester eigenlijk een voortdurende bloedstroom van diep rood bloed ziet.
Bloed mocht niet worden gedronken (7:27).
Deed iemand dat toch, dan werd hij uitgeroeid. De reden ervoor is dat in het bloed de zetel van het leven is
(zie Dewariem 12:23).
Bloed was voor reiniging en verzoening.
Deze parasjah hielp de kinderen van Israël om te begrijpen dat bloed voor verzoening gebruikt werd en dat
daardoor reiniging tot stand kwam. Bloed drinken, zoals afgodendienaars dat deden, was niet geoorloofd. Per
ongeluk gebruik van bloed of misbruik van bloed maakte iemand tamei (= ritueel onrein) in plaats dat de
verzoening met bloed hem tahor (ritueel rein) maakte. Zonde was afschuwlijk. Om zonde te verzoenen
kostte het een onschuldig slachtoffer zijn leven, vertegenwoordigd door het bloed. Daarom was de dagelijkse
voortdurende stroom van bloed een constant herinneringsteken voor de priester dat zonde vermeden moest
worden, want het kostte levens en verwijderde mensen van G'd. Maar het zou hem ook hebben geleerd dat de
genadige voorziening van verzoening en reiniging van zonde het levensbloed kostte van een onschuldig
- 4 -

LEVITICUS – Thorastudie van Ariel Berkowitz
slachtoffer. Is het dan nog een wonder dat Jesjoea aan zijn volgelingen in Lucas 24 vertelde, dat Mosje van
Hem sprak?
Tijden van verfrissingen
Tot zover waren de taken van de priester in dit commentaar niet zo aangenaam. Parasjah Tsav leert dat er drie
soorten Sjlamiemofferanden zijn: De eerste is de todah Sjlamiemofferande (7:12, dank vredeoffer), dat
dezelfde dag gegeten moest worden. De tweede en de derde werden respectievelijk gelofte vredeoffer en
vrijwillige gave vredeoffer genoemd (7:16).
Een gelofte offerande wordt door een aanbidder gebracht vanwege een innerlijke wens om dichter bij G'd te
komen. Hij verklaart daarbij "Ik verplicht mijzelf om een vredeoffer te brengen" en kiest daarna het dier.
Een vrijwillige gave vredeoffer houdt een verklaring in dat een specifiek dier voor een vredeoffer gewijd is.
De tekst vertelt ons, dat deze vredeoffers binnen twee dagen gegeten moesten worden (7:16-17).
Oproep voor versterkingen
Er waren 24 afdelingen van Priesterfamilies beschikbaar.
De installatiedienst
Het is gemakkelijk in te zien dat het priesterschap in het oude Israël een erg speciale instelling was. Mosje, in
opdracht van de Eeuwige, wijdde zowel de priesters voor de eredienst als ook de Misjkan als plaats voor de
eredienst. Er waren zeven hoofdstappen in de volledige heiliging van de Misjkan en zijn priesters, te weten:
1. Onderdompeling (8:6),
2. Koninklijke aankleding (8:7-9),
3. Zalving met olie (8:10-12),
4. Het zondeoffer met de stier (8:14-17),
5. Priesterzalving met het bloed van de ram-voor-de-ambstaanvaarding en bloedbesprenkeling (8:22-24),
6. Beweegoffers (8 :27,29),
7. Zevendaags verblijf van de priesters bij de ingang der tent van samenkomsten (8:33, 35).
Onderdompeling (8:6)
'Mosje waste hen in water'. De meeste Joodse commentatoren nemen aan dat hier volledige onderdompeling
gebeurde, zoals ook de gewoonte was in de Tweede Tempelperiode. Men zou zich onderdompelen in G'ds
heiligheid om de tegenstrijdige invloeden van buitenaf te niet te doen. Deze handeling beeldt de wens uit zich
innerlijk (geestelijk) te reinigen voor de dienst aan de Eeuwige.
Koninklijke aankleding (8:7-9)
Mosje in een witte tuniek, kleedde Aharon en zijn zonen respectievelijk in de Hogepriesterkleding en in de
priesterkleding. De wolk van de G'ddelijke Majesteit verscheen pas boven de Misjkan nadat Aharon de
heiligingsofferanden gebracht had.
Zalving met olie (8:10-12)
Het volgende deel van Mosje's taak was het zalven van diverse delen van de Misjkan met olie, m.a.w. hij deed
een beetje olie op de objecten. Het Hebreeuwse stamwerkwoord voor "zalven" is masjach = xXm. Het betekent
eenvoudigweg "een vloeistof over iets uitspreiden" of "te smeren". Ook werd het midden van de rechter
oorschelp, de rechterduim en de rechter grote teen met bloed "gezalfd" (zie ook Wajikra 14:17). Gd droeg
Mosje ook op om Aharon en zijn zonen te "zalven" met zalfolie, sjèmèn misjcha = hxXm !mX. Ieder priester
werd een gezalfde of wel een masjiach = xyXm genoemd. Van dit woord komt ons woord Messias vandaan.
Priesters, profeten en koningen werden in Israël met zalfolie gezalfd en werden zo messiassen. Tegelijk met
de oliezalving kregen zij G'ds Geest over zich. Jesja'jahoe noemt in hoofdstuk 45:1 zelfs de Perzische
heidense koning Cyrus een "messias". Blijkbaar had de Roeach HaKodesj deze koning bewogen om Israël's
ballingschap op te heffen. Ook Jesjoea werd door Jochanan ondergedompeld en ontving de zalving met de
Roeach HaKodesj als een duif die op hem neerdaalde (Mattitjahoe 3:16). Hij werd daardoor Masjiach voor
Israël. In het Grieks werd Masjiach = Christus = Gezalfde. Alle 120 mensen met de Elf talmiediem van
- 5 -

LEVITICUS – Thorastudie van Ariel Berkowitz
Jesjoea werden in de bovenzaal op Sjavoe'ot gezalfd met de Roeach HaKodesj. Zij dompelden ongeveer 3000
gelovigen onder in de Mikveh's onderaan de Tempeltrap (Hand.2:1-41)
Het zondeoffer met de stier (8:14-17)
Een kritiek deel van de installatieplechtigheid van de priesters was de chatat offerande van een stier. Dit was
van betekenis vanwege twee redenen. Het liet ten eerste het feit zien dat priesters mensen waren zoals
iedereen. Om G'd te kunnen naderen, speciaal voor het werk waartoe de Eeuwige hun had geroepen, moest
hun zonde verzoend worden. Anders konden zij niet helpen bij het verkrijgen van de verzoening voor
anderen! Ten tweede toonde de offerande van een stier, de duurste van de offerdieren, de waardigheid en het
belang van het werk van het priesterschap aan.
Priesterzalving met het bloed van de ram-voor-de-ambstaanvaarding en bloedbesprenkeling (8:22-24)
Het midden van de rechter oorschelp, de rechterduim en de rechter grote teen van Aharon werd met bloed
'gezalfd' (zie ook Wajikra 14:17). De volgende stap in de ceremonie was het besprenkelen met bloed van het
meubilair in de Misjkan en van Aharon met zijn zonen. Dit betekende heiliging van de klederen. Mosje
besprenkelde tweemaal om de taak van de priester aan te geven: om het licht van de godsvrucht te verspreiden
en de waarheid te verkondigen dat G'd verzoening schenkt voor menselijke verkeerde daden.
Beweegoffers (8:27,29)
De Eeuwige Zelf instrueerde Mosje om verscheidene offeranden in de handen van de zonen van Aharon te
leggen en ze te laten wuiven als een wuif-offer met horizontale en verticale bewegingen - G'd keek dit niet af
van de huidige gelijktijdige golven van sportfans op de tribunes! Deze bewegingen drukken de gedachte uit
dat iedere offerande voor de Heer bedoeld is om in omgekeerde richting gevolgd te worden door een zegening
van Hem, precies zoals iedere opstijging naar Hem resulteert in een dichterbij komen bij ons.
Zevendaags verblijf van de priesters bij de ingang der tent van samenkomsten (8:33, 35)
Want jullie zullen geïnstalleerd worden in een zevendaagse periode. Vers 34 geeft aan dat dezelfde
wijdingsdienst gedurende zeven dagen iedere dag herhaald werd. De nieuwe priesters bleven op hun post.
Studievragen:
1. Waarom denk je dat het onderwijs over de offeranden hier in Parasjah Tsav herhaald wordt?
2. Welke lessen kunnen we leren uit het feit dat de priester de as moest verwijderen en elke dag het altaar
opnieuw moest reinigen?
3. Waarom legt de Heer zoveel nadruk op bloed?
4. Waarom denk je dat er een verbod was tegen het eten van vet van bepaalde dieren?
5. Wat was het doel van de beweegofferanden?
6. Wat hield de todahofferande in voor zover als het de priesters betrof?
7. Waarom heiligde Mosje de Misjkan voordat hij de kohaniem heiligde?
8. Wat betekenden in de dienst voor heiliging van de priesters de zalving met olie en het bestrijken met
bloed?
9. Waarom werden Aharon en zijn zonen bevolen om zeven dagen in de Tent der Samenkomst te blijven?
Waarom zeven? Waarom de Tent der Samenkomst?
10. Waarom werd Mosje niet als priester geheiligd?
J. H. ten Kate, 19-3-2002 (naar Ariel Berkowitz)
- 6 -