JG 20 nr 2 - Reynaertgenootschap

113
wicht, en bracht mij een gezegelde brief ter lezing, heer koning, waaraan uw zegel
hing. Toen ik de letters begon te lezen, meende ik dat er stond dat u uit kracht van
uw koninklijke macht in heel uw rijk aan alle dieren en ook aan alle vogels vrede had
geboden. Ook bracht hij mij ander nieuws en zei dat hij was ingetreden bij een kluizenaarsorde
en dat hij talrijke zeer zware boetedoeningen had verricht vanwege
zijn zonden. Hij toonde mij pelgrimsstaf en -mantel, die hij uit het klooster Elmare
had meegebracht, eronder een ruwharen boetekleed. Toen sprak hij: ‘Heer
Canticleer, nu kunt u voortaan leven zonder voor mij op uw hoede te zijn. Ik heb met
een eed op de stola afstand gedaan van alle vlees en vet. Ik ben al zo oud dat ik
voor mijn zielenheil moet zorgen. Ik beveel u in Gods hoede aan. Ik ga waar de
plicht mij roept. Ik moet de gebeden van de sext, de noon en de priem nog opzeggen.’
Langs een heg vertrok hij toen; bij dat afscheid begon hij het credo te bidden.
Ik was blij en onbevreesd en ging naar mijn kinderen en was zozeer zonder argwaan
dat ik met mijn voltallige broedsel onbezorgd buiten de muur ging. Daar overkwam
mij onheil, want Reynaert, die boosaardige ellendeling, was door de heg
gekropen en had ons de weg naar de poort afgesneden. Toen werd een van mijn
kinderen snel uit het totaal weggenomen. Die bracht Reynaert in zijn maag.
(401) Onheil stond mij daarna te wachten, want nadat hij haar met zijn gulzige
muil had geproefd, konden wachters noch onze honden ons bewaken of beschermen.
Heer, moge dit uw medelijden opwekken: Reynaert legde zijn hinderlagen dag
en nacht en roofde telkens mijn kinderen. Zozeer is hun aantal nu minder dan het
placht te zijn dat mijn vijftien kinderen zijn geslonken tot vier; zo grondig heeft die
misdadige Reynaert ze in zijn muil verslonden. Gisteren nog pakten de honden hem
de vermaarde Coppe af, die hier op deze lijkbaar ligt. Met grote smart breng ik deze
klacht voor u. Ontferm u over mij, weledele heer!’
(421) De koning sprak: ‘Grimbeert de das, wat heeft uw oom, die kluizenaar was,
streng gevast! Heb ik tijd van leven, dan zal hij het merken! Nu luister hier,
Canticleer, wat baten woorden verder? Uw dochter ligt hier dood. God ontferme zich
over haar ziel; wij kunnen die niet langer bij ons houden – moge God er geheel over
beschikken – en wij zullen een lijkdienst houden. Daarna zullen we het lichaam eervol
ter aarde bestellen. Vervolgens zullen we met deze heren ons beraden en overleggen
hoe we Reynaert het beste straffen voor deze moord.’ Toen hij deze woorden
gesproken had, beval hij jong en oud om de vigilie te zingen.
(441) Hetgeen hij gebood, werd direct uitgevoerd. Toen kon men het placebo
domino zeer luid horen aanheffen en de teksten die erop volgden. Als het niet te
lang duurde, zou ik ook zeker verteld hebben wie daar de antifonen zong en wie de
schriftlezing verzorgde. Toen de dodenwake afgelopen was, legde men Coppe in
een graf, dat kunstig gemaakt was, onder de linde in een grasveld. Van gepolijst
marmer was de zerk die erop lag. De inscriptie op de grafsteen maakte duidelijk wie
er in het graf begraven lag. Aldus luidden de letters op de grafzerk: ‘Hier ligt Coppe
begraven, die zo goed kon scharrelen, doodgebeten door Reynaert de vos, die haar
familie veel leed berokkende’.
(465) Nu ligt Coppe onder de grond. De koning sprak tot zijn raadslieden dat ze
met elkaar moesten overleggen hoe ze deze grote misdaad het beste konden wreken.
Toen adviseerden ze de koning daar unaniem dat hij Reynaert moest gelasten
naar het hof te komen, zonder dat voor- of tegenspoed zou verhinderen dat hij naar
de rechtszitting kwam, en dat men Bruun ten aanzien van deze zaak met de boodschap
moest belasten. Hierover kwam de koning snel tot een besluit, zodat hij aldus
sprak tot Bruun de beer: ‘Heer Bruun, dit zeg ik ten overstaan van het hier verza-
Tiecelijn, 20, 2007