JG 20 nr 2 - Reynaertgenootschap

leidraad bij de ontraadseling van een moord. Ook over de mysterieuze rol van broeder
Eberwinn en het schedelloze skelet in Fiens gangenstelsel is nauwelijks met
een woord gerept. Toegevoegde redenen, geloof ik, om deze roman in huis te
halen, er zich in onder te dompelen, liefst met de glimlach om de mond en een stevig
bier binnen handbereik, bij voorkeur in het uitstekende polderrestaurant ‘Sies de
Ries’. Wie met het laatste niet bekend is, vindt alle nadere gegevens in Het leugenverhaal
…
Naar aanleiding van: Kisling & Verhuyck, Het leugenverhaal. Roman. Amsterdam/Antwerpen,
Uitgeverij De Arbeiderspers, 2007. ISBN 978 90 295 6490 8.
Aantekeningen
182
1. Zie Lukas de Vos, Schrillers. De stille, de stoere en de schoft. Aanzet tot een beknopte
geschiedenis van het Vlaamse misdaadverhaal (1898-2003), Academia Press, Gent, 2003,
p. 21 (De Vos neemt 1979 als begindatum van de recente opbloei, jaar waarin Jef Geeraerts
zijn eerste misdaadroman, Kodiak. 58, publiceerde.)
2. In het programma Ramblas, uitgezonden op 20 maart 2007 en gepresenteerd door Herman
de Winné.
3. Woorden van Paul Verhuyck in Ramblas (zie noot 2).
4. Paul Verhuyck, gedurende 27 jaar docent middeleeuwse Franse letterkunde, heeft het in het
Ramblas-interview een paar keer over een ‘thuiswedstrijd’.
5. Lukas de Vos, p. 54.
6. Maarten ’t Hart, ‘Darwins vinken en de detectiveroman’, in: Het eeuwige moment. Essays,
De Arbeiderspers, 1983, p. 183-184.
7. Lukas de Vos stelt herhaaldelijk dat een goede misdaadroman elke genre-indeling overstijgt
(p. 8, 15, 45). In feite komt Maarten ’t Hart tot dezelfde conclusie: ‘De meeste zaken die in
gewone romans voorkomen, zijn ook in misdaadromans terug te vinden’ (Het eeuwige
moment, p. 176). Toch beproeft hij een soort typologie van de detectiveroman, waarvan hij
de subsoorten vergelijkt met de talloze ‘kerkscheuringen’ in het Noorden (p. 164 e.v.).
8. Rik van Daele, De robotfoto van de Reynaertdichter, in: Tiecelijn, 18 (2005) 3, p. 179-205.
9. Rik van Daele, p. 189-190.
10. Rudi Malfliet, Het conflict om Zeeland-bewester-Schelde en Rijks-Vlaanderen tussen
Holland en Vlaanderen. De rol van de cisterciërzerkloosters Boudelo, Cambron, Ten Duinen,
Ter Doest 1167-1256, Gent, 2004 (ongepubliceerde licentiaatsverhandeling), p. 91-92.
11. Rik van Daele, p. 190 en Rudi Malfliet, p. 102.
12. Rik van Daele, p. 186
13. Rudi Malfliet, p. 101-102 (citaat op p. 102).
14. Rik van Daele, p. 191. Rudi Malfliet interpreteert Van den vos Reynaerde als een politieke
sleutelroman, waarin hij Reynaert ziet als Willem II van Holland en Nobel als de belichaming
van Margareta van Constantinopel. In Malfliets interpretatie staat de ‘schat van Ermenrike’
voor ‘de vereffening van de achterstallige inkomsten uit Zeeland-bewester-Schelde door
Willem II aan Margareta’ (zie R. Malfliet, p. 122-125).
15. Hubert Lampo schreef over de graal, behalve in zijn romans, in onder meer: De zwanen van
Stonehenge. Een leesboek over magisch-realisme en fantastische literatuur, 1972; Joachim
Stiller en ik. Een autobiografie, 1979; Vier Graalessays (opgenomen in Het Graalboek,
1985); Terug naar Stonehenge. Een magisch-realistisch droomboek, 1988. Alle essays verschenen
bij uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam.
16. Johan de Roey, ‘Paul Verhuyck, romancier: de actuele geschiedenis’, in: Ons Erfdeel, 39
(1996) 1, p. 47.
17. Zie daarover o.a. Guy Delforge, ‘Op zoek naar de Waaslandwolf’, in: Het Nieuwsblad van
12 december 2002.
Tiecelijn, 20, 2007