JG 20 nr 2 - Reynaertgenootschap

134
om vergiffenis. Van Rome wil ik de zee over*; daarvandaan keer ik in geen geval
terug voordat ik zo veel heb gedaan, koning, dat ik met u kan omgaan tot eer en
voordeel van u, als ik in dit land terugkom. Het zou niet fraai zijn, heer koning, als
u in gezelschap van een geëxcommuniceerde verkeerde, zoals ik thans ben, moge
God me bijstaan!’
(2730) De koning sprak: ‘Reynaert, bent u al lang getroffen door een ban?’ Toen
sprak Reynaert: ‘Jazeker, het is drie jaar geleden dat ik voor deken Herman en de
voltallige synode in de ban gedaan werd.’ De koning sprak: ‘Omdat u in de ban
gedaan bent, Reynaert, zou men het mij verwijten wanneer ik u met mij liet omgaan.
Ik zal Cuaert of een ander met mij naar de schat laten gaan, en ik raad u aan,
Reynaert, dat u niet nalaat te vertrekken om uzelf van de ban te verlossen.’ – ‘Dat
zal ik niet nalaten,’ sprak Reynaert. ‘Ik ga morgen naar Rome, als ik mijn zin krijg.’
De koning sprak: ‘U lijkt me vervuld te zijn van zeer goede voornemens. God gunne
het u dat u dit mag volbrengen, Reynaert, tot nut van u en mij en ons allen.’
(2751) Toen dit gesprek beëindigd was, ging koning Nobel op een stenen verhoging
staan, waar hij alleen op placht te staan als hij aan zijn hof een rechtszitting
hield. De dieren zaten in een kring, rondom in het gras, in overeenstemming met
ieders afkomst. Reynaert stond bij de koningin, die hij met recht heel dankbaar
mocht zijn. ‘Bid voor mij, edele vrouwe, dat ik u in gezondheid terugzie.’ Zij sprak:
‘De Heer, die almachtig is, geve u volledige vergeving van zonden.’ De koning en
de koningin begaven zich opgewekt vóór al hun dieren, arm en rijk.
(2767) De koning sprak minzaam: ‘Reynaert is hier naar het hof gekomen, en wil,
waarvoor ik God loof, van ganser harte zijn leven beteren, en mevrouw de koningin
heeft het dermate voor hem opgenomen dat ik zijn vriend geworden ben en hij verzoend
is met mij, en ik hem de vrije beschikking over lichaam en ledematen gegeven
heb*. Ik gebied voor Reynaert volledige vrede. Voor de tweede maal gebied ik
vrede voor hem en tevens voor de derde maal, en gebied u allen, op straffe des
doods, dat u Reynaert en zijn echtgenote en zijn kinderen eert, waar u hen ook ontmoet,
of het nu ’s nachts is of overdag. Ik wil voortaan geen klachten over kwesties
met Reynaert horen. Al was hij voordien gewetenloos, ik zeg u hoe hij zich wil beteren:
Reynaert wil morgen vroeg pelgrimsstaf en -tas ontvangen en wil naar Rome
gaan en van Rome uit wil hij de zee over* en dan in geen geval terugkeren voordat
hij volledige kwijtschelding heeft van alle zonden.’
Wraak en vlucht
(2796) Deze woorden heeft Tiecelin gehoord en hij vloog naar waar hij vandaan
was gekomen en hij vond de drie gezellen. Nu hoort wat hij hun zal vertellen. Hij
sprak: ‘Stommelingen, wat doet u hier? Reynaert is opperschenker aan het hof en
buitengewoon machtig. De koning heeft hem al zijn misdaden kwijtgescholden en u
bent alle drie belasterd.’ Ysingrijn antwoordde Tiecelin kortaf: ‘Ik denk dat u liegt,
heer raaf.’ Met die woorden ging hij er vandoor, en Bruun volgde ook. Zij gingen in
galop terwijl ze naar het hof van de koning renden.
(2813) Tybeert was uitermate angstig en hij bleef zitten op de galg. Hij maakte
zich zulke zorgen over zijn ruige pels* dat hij zijn oog graag ongewroken wilde laten,
dat hij in de schuur van de pastoor kwijtraakte, als hij met Reynaert verzoend was.
Van angst wist hij niets beters te doen dan op de paal van de galg te zitten. Hij
betreurde aan één stuk door dat hij Reynaert ooit had leren kennen.
Tiecelijn, 20, 2007