dichtbij - Kliek Publishing

de zoektocht naar zijn roots komt in de muziek van Jean Bosco safari duidelijk aan bod.
kreupele: ‘gooi uw krukken weg, sta
op en wandel’. En toen gebeurde
het meest wonderbaarlijke. Ik ging
de stad in en kwam een Rwandese
jongen tegen die ik goed kende en die
gewerkt had bij een leerling van Willy
Vandersteen. Hij was door Vandersteen
zelf gevraagd, dus zijn plek
kwam vrij. Toen ik zijn ex-baas belde
gaf hij mij meteen werk. Wonderlijk.
Dat heb ik een jaar gedaan. Het leuke
was dat ik dan zelf een kans kreeg
om bij Willy Vandersteen te gaan werken.
Dat heb ik 7 jaar gedaan.”
dichtbij: Wat heeft je daar dan doen
stoppen? de muziek?
“De muziek, ja. Want dat was natuurlijk
een gedroomde situatie: ik
had een inkomentje waarmee ik kon
rondkomen én waarmee ik ondertussen
een project kon voorbereiden.
In 1980 kwam dat uit. Het was een
internationale release van een album,
toen nog vinyl, met de groep Heartbreak.
Maar toen we uiteindelijk
onze elpee af hadden en die gingen
voorstellen in Parijs, merkten we dat
onze manager geen Frans kende. Dat
heeft ons de das omgedaan. Tegen
dat we een nieuwe manager hadden
was de groep gesplit. Dus ben ik 2
jaar gaan werken in een nachtcentrale,
bij een telesecretariaat.
»Toen ik mijn
moeder ging
zoeken is er
iets veranderd
in mij.»
Toen ik daar in ’86 wegging dacht
ik ‘nu ga ik van muziek mijn beroep
maken’. Ik ben covers beginnen
spelen. In ’87 begon dat echt goed
te marcheren en in ’90 heb ik een
cd kunnen met de gitarist van Tina
Turner als producer. Dat was een
schot in de roos. Ik werd ook meteen
een BV. Niet dat ik daar zo gelukkig
mee was: ik ben liever een GV,
een gewone Vlaming. Maar ik was
vertrokken: eerst als Kid Safari en
daarna als Jean Bosco Safari.”
dichtbij: Waarom heb je je naam eigenlijk
veranderd?
“Op een bepaald moment kreeg ik
van mijn ouders de adoptiedocumenten
te lezen. En daar stond in dat
Jean Bosco Safari de naam Jean Vijdt
zou krijgen. Toen dacht ik: ‘ik kan
beter een authentieke naam nemen.
Ik ben geboren als Jean Bosco Safari,
dus kan ik ook best sterven als
Jean Bosco Safari’. Dat leek mij een
mooi eenheidsprincipe. Dan ben ik
geswitcht, puur op basis van authenticiteit.
Allemaal één
dichtbij: Authenticiteit is erg belangrijk
in je werk.
“Dat voelt het beste. Als ik iets maak
en ik moet dat live brengen… je kunt
niet liegen tegen een publiek. Alle
stappen die ik tot hiertoe heb gezet
waren authentiek. Soms ben ik misschien
wel te ver gaan graven of te
oppervlakkig geweest, maar de teksten
zijn altijd vertolkingen geweest
van wat er in mij leefde. Ik wilde niet
zomaar vrijblijvend wat verhaaltjes
vertellen. Soms was de muzikale benadering
minder authentiek, omdat
we rekening hielden met trends. Dat
doe ik nu minder.”
dichtbij: ook de zoektocht naar jezelf
en naar je roots is belangrijk?
“In 1996 ben ik voor het eerst naar
Rwanda geweest. Ik voelde dat ik mij
al die tijd had ingekapseld. Ik wou
eigenlijk niet herinnerd worden aan
mijn roots. Ik was gelukkig met mijn
pleegouders en als mensen mij vroegen
of ik een Belg was zei ik meestal
‘neen, ik ben een Antwerpenaar’.
Later ben ik voor een tweede keer
naar Rwanda gegaan, met het televisieprogramma
Spoorloos. Toen ben
ik mijn moeder gaan zoeken en is er
wel iets veranderd in mij. Ik merkte
dat ik een aantal mechanismen aan
het creëren was die niet klopten,
typische mechanismen voor een kind
dat ter adoptie is afgestaan en een
beetje zijn weg kwijt was. Uiteindelijk
ben ik nog een derde keer naar
Rwanda gegaan, om verschillende
dichtbij April 2010 > 23