MAGAZINE

M A G A Z I N E

INHOUD
2 Voorwoord
3 Ontmoet VluchtelingenWerk
4 Ontmoet de vrijwilligers
8 Ontmoet Kati
10 Ontmoet Mohammed
12 Ontmoet Rebecca en Ritah
14 Ontmoet Manhal
16 Ontmoet Dalsooz
18 Ontmoet Zobeide
20 Ontmoet Abdi Fatah
22 Ontmoet Thevy
24 Ontmoet Reza
26 Ontmoet Dilshat
28 Vestigingen
COLOFON
Oktober 2012
Oplage: 1.000
Foto’s: Alexander Polak , Debby Visser, VluchtelingenWerk Nederland,
Fotopedia, Wikimedia, Wikipedia (Creative Commons)
Tekst en redactie: Bertus Barendrecht, Nanny Spanjer, Debby Visser,
Tila Frih-Passman, Louis Druijve en VluchtelingenWerk Nederland
Lay-out: www.versontwerp.nl
VluchtelingenWerk Regiokantoor Maasdelta
Grote Kerkplein 24
3011 GD Rotterdam
Telefoon: 010-2827878
E-mail: vwmaasdelta@xs4all.nl
Tila Frih-Passmann
Voorwoord
Ontmoeting begint met een eerste glimlach, een groet of een kort
gesprek. Erkenning dat die persoon er is als buur, wijkgenoot,
plaatsgenoot, ouder op school of als collega op het werk.
Vluchtelingen hebben een specifieke achtergrond. Er zijn veel
persoonlijke en maatschappelijke breuken in het bestaan van
een vluchteling tussen het leven in het land van herkomst en de
vlucht, tussen vlucht soms eerst naar een vluchtelingenkamp
in de regio en daarna naar het land van opvang, tussen vlucht
en asielprocedure, tussen toelating en integratie, tussen het
inburgeringsexamen en een plaats op de arbeidsmarkt.
De vluchteling kan zich pas thuis gaan voelen als er mensen
zijn die deze specifieke achtergrond willen erkennen en naast
de begeleiding door VluchtelingenWerk de ruimte geven voor
ontmoeting.
“De kwaliteit van een samenleving laat zich afmeten
naar de mate waarop die samenleving met haar zwakste
leden omgaat”(uitspraak: Ien Dales, voormalig Minister
Binnenlandse zaken)
Voor de vluchteling en de buur, de wijkgenoot, de instellingen
in de gemeente, de ouder op school, de werkgever en collega
betekent het, dat je elkaar de ruimte geeft om samen iets te doen.
Ruimte die je maakt in je eigen leven om de vluchteling of migrant
te leren kennen en een plaats te geven in de samenleving. Zodat
hij of zij kan participeren in de buurt of een plek krijgt bij een
werkgever om werkervaring in Nederland op te doen.
Mede hierdoor kan de vluchteling weer gaan geloven in eigen
kracht en de mogelijkheid om een bijdrage te leveren op het werk
en in de maatschappij.
U kunt als vrijwilliger maar ook als buur, wijkgenoot, werkgever of
collega het verschil maken om die moeilijke fases in het leven van
de vluchteling te overbruggen.
Dat kan door vrijwilligerswerk bij VluchtelingenWerk als
Maatschappelijke begeleider, door coaching bij vestiging en
integratie in de gemeente, door inzet als taalcoach en jobcoach,
maar vooral ook door ruimte te bieden voor ontmoeting in uw
eigen leefomgeving.
De vluchteling kan door uw inzet en waar nodig met hulp door
proffesionals bij scholing en beroepsvoorbereiding, weer
zelfstandig aan de maatschappij gaan deelnemen en de regie
nemen over het eigen leven.
Tila Frih-Passmann
directeur VluchtelingenWerk Maasdelta
Ontmoet
VluchtelingenWerk
Wereldwijd zijn er meer dan 11 miljoen mensen op de vlucht.
Mensen die vervolgd worden om hun geloof, ras, politieke
over tuiging, nationaliteit of omdat zij tot een bepaalde
groep behoren. Mensen vluchten omdat ze worden bedreigd,
gemarteld of gediscrimineerd. Omdat ze bang zijn gevangen
genomen te worden of om andere redenen hun leven niet
zeker zijn.
Leven in veiligheid
Slechts een fractie van de mensen op de vlucht vraagt in het
westen asiel aan. Een nog veel kleiner deel daarvan doet dat in ons
land. VluchtelingenWerk Nederland vindt dat in een beschaafd land
als Nederland altijd ruimte moet zijn voor mensen op zoek naar
veiligheid.
Missie
− VluchtelingenWerk Nederland komt op voor de rechten van
vluchtelingen en helpt hen een succes te maken van hun nieuwe
bestaan in Nederland.
− VluchtelingenWerk Nederland komt op voor de belangen
van vluchtelingen in Nederland, vanaf het moment van
binnenkomst tot en met de integratie in de Nederlandse
samenleving.
Wat doet VluchtelingenWerk ?
Vluchtelingen die in ons land terechtkomen staan er meestal alleen
voor. De ondersteuning die VluchtelingenWerk hen biedt is dan
ook hard nodig. VluchtelingenWerk begeleidt vluchtelingen zowel
tijdens de asielprocedure als tijdens de integratie. Landelijk maken
bijna 7.000 vrijwilligers daar werk van. Daarnaast zetten we ons in
voor de lobby voor vluchtelingen, het vergroten van het draagvlak
voor vluchtelingen en een goed asiel- en integratiebeleid.
Asielprocedure
Een vluchteling die in Nederland bescherming zoekt, vraagt asiel
aan. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) beoordeelt
of hij bescherming nodig heeft. Tijdens de asielprocedure
bieden vrijwilligers van VluchtelingenWerk hen zoveel mogelijk
persoonlijke en juridische begeleiding.
Integratie
Een eigen bestaan opbouwen in een nieuw land valt niet mee.
Zeker voor een vluchteling, die vaak al een zware periode achter
de rug heeft. Veel vluchtelingen willen graag integreren, maar
het blijkt voor hen niet eenvoudig om hun weg te vinden in de
maatschappij. Als vluchtelingen het asielzoekerscentrum verlaten,
bieden vrijwilligers van VluchtelingenWerk ondersteuning bij de
inburgering. Zij begeleiden hen bij het zoeken naar opleiding en
werk en wijzen hen de weg naar instanties zoals de gemeente en de
dokter.
2 3

ONTMOET DE VRIJWILLIGERS
De vrijwilligers
van VluchtelingenWerk
Duizenden vrijwilligers van VluchtelingenWerk zetten zich dagelijks in voor vluchtelingen en asielzoekers. De een wil
andere culturen leren kennen, de ander wil werkervaring opdoen. De een werkt een halve dag in de week, de ander drie
dagen. Ieder met een eigen reden en achtergrond dus. Ook de leeftijd varieert. Maar één ding hebben alle vrijwilligers
gemeen: ze doen iets concreets voor vluchtelingen in Nederland.
Wat biedt VluchtelingenWerk?
Werken bij VluchtelingenWerk is dankbaar werk. Het vraagt veel
van je, maar je krijgt er ook veel voor terug: uniek contact en een
bijzondere ervaring. VluchtelingenWerk vindt het zeer belangrijk
dat onze vrijwilligers goed worden opgeleid. Daarom krijg je een
inwerkprogramma, scholing en training. Je werkt in een team en
krijgt professionele begeleiding. Vrijwilligers hebben recht op
een onkostenvergoeding en krijgen via de organisatie een WA-
en een ongevallenverzekering.
Waar?
In het hele land zijn lokale en regionale afdelingen van
Vluchtelingen Werk actief. Hier ondersteunen medewerkers en
vrijwilligers vele vluchtelingen bij de juridische procedure, geven
voorlichting en houden spreekuren. Ze onderhouden contacten
met advocaten en zoeken achtergrondinformatie.
Ook bij VluchtelingenWerk Maasdelta (Stadsregio Rotterdam en
de Zuid-Hollandse eilanden en een van de 13 landelijke regio’s
van VluchtelingenWerk Nederland) zijn diverse mogelijkheden om
als vrijwilliger aan de slag te gaan. Samen met 300 vrijwilligers/
stagiaires en 30 betaalde krachten kunt u het verschil maken voor
vluchtelingen in onze regio.
In deze magazine kunt u drie van onze vrijwilligers ontmoeten.
Ook zij hebben alle drie hun eigen verhaal. Raakt u hierdoor
geïnspireerd en wilt u meer weten over werken als vrijwilliger?
Neemt u dan contact op met een van onze locaties (zie
achterzijde).
Zo’n vijftien jaar geleden las Brimelda (65) een oproep om
vrijwilliger bij VluchtelingenWerk Vlaardingen te worden. Haar
jongste zoon stond op het punt de deur uit te gaan en ze besloot
te reageren op de vacature. Even later werkte ze twee dagen in
de week als begeleider. Dat was een mooie tijd. Er kwamen in de
jaren 90 veel vluchtelingen in Nederland wonen en de regels waren
minder scherp. Voordat de vluchtelingen in Vlaardingen kwamen
wonen, was Brimelda al druk in de weer met de inrichting van de
woning. Ze had zelf een busje en ze had dus geen problemen met
het vervoeren van de spullen. Haar betrokkenheid was enorm.
Vluchtelingen belden haar privé en kwamen ook bij haar thuis over
de vloer. De regels omtrent de begeleiding waren dan ook veel
soepeler. Brimelda kon doen wat ze nodig vond. Zo ging ze mee
naar ouderavonden en was ook heel actief in het weekend en in de
avonduren. Het was een hele andere tijd.
“Ik kan toch niet elke dag de
ramen zemen?”.
Brimelda van Vark
“Bij VluchtelingenWerk Vlaardingen was een ontmoetingsruimte
waar cliënten vaak samenkwamen om bij te kletsen en een spelletje
te doen. Ook hadden de cliënten vaak geen wasmachine en kwamen
ze de was doen op kantoor. Daar stonden speciaal voor de cliënten
wasmachines. De vrouwen kwamen de was doen en konden zo
gelijk met elkaar gezellig kletsen” aldus Brimelda.
Een ander systeem van werken, de tijdgeest en misschien toch ook
haar leeftijd, zorgen ervoor dat ze voorzichtiger is geworden in haar
begeleiding. Maar nog steeds ervaart zij een enorme betrokkenheid
en werkt zij met veel plezier. Het zijn soms de kleine dingen die aan
dit plezier bijdragen: een cliënt die ze tegenkomt in de stad en het
leuk vindt haar te zien, een cliënt die komt vertellen dat hij werk
heeft gevonden en haar bedankt voor haar hulp. Ook op kantoor heeft
ze het naar haar zin. Ze heeft leuke collega’s en het werken met jonge
stagiaires houdt haar jong. Ze is dan ook geen type om alleen maar
thuis te zitten, “Ik kan toch niet elke dag de ramen zemen?”.
Ze hoopt nog vele jaren bij VluchtelingenWerk te kunnen werken.
Maar als ze te oud wordt, dan hoopt ze dat haar collega’s hier
eerlijk in zijn. “Ik wil niet dat mijn collega’s straks moeten gaan
vergaderen over wat ze met me moeten. Dan bellen ze mijn man
maar om te zeggen dat hij me thuis moet houden”.
Mark loopt sinds februari 2012 stage bij het kantoor van
Vluchtelingen Werk Maasdelta in Vlaardingen. Hij is 20 jaar en volgt
de MBO opleiding tot Sociaal Maatschappelijk Dienstverlener aan
het Albeda College in Rotterdam. Hij zit nu in het tweede leerjaar
en loopt op woensdag, donderdag en vrijdag stage. Hoe is hij bij
VluchtelingenWerk terecht gekomen? Mark: “In het eerste leerjaar
werd aangeraden veel sollicitatiebrieven te versturen. Ik werd als
eerste bij VluchtelingenWerk uitgenodigd voor een gesprek. Dat
was een heel leuk gesprek. En toen ik werd aangenomen, heb ik
ook niet verder gesolliciteerd. Ook omdat mijn mentor had gezegd
dat VluchtelingenWerk een heel goed stageadres is”.
Mark draait inmiddels zelfstandig spreekuren. Dit is af en toe
best lastig. Bijvoorbeeld door de taalbarrière of door complexe
problematiek. Laatst was er een meisje op het spreekuur die niet
bekend was bij VluchtelingenWerk Vlaardingen. Zij was minderjarig
en had complexe problemen. Meerdere organisaties bleken naar
haar op zoek te zijn. Dat was best lastig voor Mark om dat goed aan
te pakken. Gelukkig heeft hij daarbij hulp gekregen van Mirjam, de
werkbegeleider in Vlaardingen.
“Ik draai zelfstandig spreekuren,
dit is af en toe best lastig”.
Mark zal voorlopig nog bij VluchtelingenWerk blijven rondlopen.
Want ook in het derde leerjaar zal hij hier zijn stage doen. Hij heeft
het erg naar zijn zin: “Het is een leuk team. Al ben ik wel blij dat
er onlangs een mannelijke vrijwilliger is komen werken. Daarvoor
werkten er alleen maar vrouwen. Dit vond ik niet vervelend hoor,
maar ik vind het wel leuk dat er een man bij is gekomen”.
Als hij naar de toekomst kijkt, weet hij een ding zeker: hij
wil een HBO opleiding gaan doen. Welke opleiding dat gaat
worden, weet hij nog niet. Voorlopig kan hij nog genoeg leren bij
VluchtelingenWerk.
Mark Zomervrucht
4 5

ONTMOET DE VRIJWILLIGERS
‘Ik ben zo blij, dat ik nu zelf in
het nederlands kan spreken...’
Mevrouw Cissoko is geboren en
opgegroeid in Guinee en is daarom, naast
de inheemse taal Maningo, vertrouwd met
Frans. In 2008 is zij, vanuit Frankrijk, naar
Nederland gekomen en zij woont hier nu
met haar, eveneens Guineese, man (die al
twaalf jaar in Nederland woonachtig is en
een administratieve functie heeft) en hun
zoontje en dochtertje.
Omdat zij de lees- en schrijfkunst niet
machtig was, werd de inburgeringscursus
in Rotterdam geen succes. Meer
persoonlijke begeleiding bleek wel de
sleutel tot succes te vormen. Via Taal op
Maat werd door Eva Gelting voor haar een
begeleidster gevonden in de persoon van
mevrouw Anca Waqué-Claus en dat werd
een prima koppel en koppeling. Door haar
persoonlijke aandacht en de wederzijdse
klik, groeiden de vaardigheden met de dag.
Er werd ook niet alleen op taal ingezet maar
ook geoefend in schijnbaar eenvoudige
zaken als rekenen en klokkijken, dingen,
die voor mevrouw Cissoko echter totaal
nieuwe fenomenen waren. Succes leidt
tot meer succes zodat mevrouw Cissoko
nu in Schiedam weer doende is met de
inburgeringscursus en wel op drie dagen
in de week. Van de vorderingen worden we
zelf direct overtuigd als er een stuk tekst
verdienstelijk wordt voorgelezen en onze
vragen begrepen en beantwoord worden.
Dat mevrouw ook zelf van de nieuwe
mogelijkheden overtuigd raakt, blijkt
uit het feit, dat zij al enkele sollicitaties
verzonden heeft want zij wil, na het
behalen van haar diploma, zo snel mogelijk
gaan werken.
Mevrouw Waqué ziet dat het goed gaat en
heeft de contacten terug kunnen brengen
naar eenmaal per maand; “even langsgaan
om nog wat kleine dingen bij te sturen”. De
voordelen van het Nederlands kunnen lezen
en, vooral, spreken, zijn heel groot, zegt
mevrouw Cissoko. Alle contacten met de
huis- en tandarts, de school van de kinderen
en in winkels heeft zij nu zelf en dat is een
enorme stap voorwaarts want met haar Frans
kon zij hier geen kant op. Ze omschrijft het
nu als “gewoon lekker praten”.
We verschuiven de aandacht naar mevrouw
Waqué want, waar hulp nodig is, moet die
ook geboden kunnen worden. Dat doet zij
inmiddels zo’n vier jaar met veel liefde. Zij
is er volledig van overtuigd, dat het hier om
pure noodzaak gaat, vaak bepalend voor
succes of geen succes. De kennismaking
met andere culturen vindt zij ook een
verrijking voor zichzelf, zodat het geven
van bijlessen (in blokken van anderhalf
uur) haar geen enkele moeite kost. Zij zou
het dan ook zeer betreuren als activiteiten
zoals van Taal op Maat in de gevarenzone
van de bezuinigingen zouden komen. Een
blik op de klok zegt dat de kinderen nu
echt opgehaald moeten worden, maar, voor
ons vertrek, krijgen we (voor de portfoliomap
van de inburgeringscursus) nog het
verzoek een formulier in te vullen hoe het
gesprek qua taalgebruik verlopen is. Naar
eer en geweten vullen we dat positief in en
nemen vriendelijk afscheid.
“Het werken met
vluchtelingen is iets
wat goed bij mij
past”
taalkoppel In 2006 kwam Nanny (61) bij toeval in contact met Vluchtelingen-
Werk. Zij was al even op zoek naar leuk vrijwilligerswerk toen ze bij
de kaasboer in gesprek raakte met de toen malige secretaris van
het locale bestuur van Vluchtelingen Werk. En hoewel ze eigenlijk
graag vrijwilligerswerk wilde doen met kinderen (zij is van origine
kinderfysiotherapeut), sprak de doelgroep vluchtelingen haar ook
erg aan. Nanny: “Ik ben geen type om me met ouderen bezig te
houden. Ik vind het daarentegen wel heel leuk om mensen op weg
te kunnen helpen. Het werken met vluchtelingen is iets wat goed
bij mij past”.
Nanny begon als maatschappelijk begeleider. Als nieuwe
vluchtelingen in de gemeente kwamen wonen, ging Nanny regelmatig
bij hen op bezoek om te kijken hoe het ging. Dat beviel haar
goed. Spreekuren draaien past niet bij haar: “Ik vind het zelf ook
moeilijk om lastige formulieren te lezen en om ad hoc beslissingen
te moeten nemen. Ook zijn dit korte contacten, terwijl ik vooral
benieuwd ben naar de mens achter de mens”.
Wat begon met maatschappelijke begeleiding groeide al snel
uit naar meer. Ze werd ook gevraagd om diverse activiteiten
te organiseren. Dit vond ze erg leuk om te doen, al mislukten
Nanny Spanjer
ook wel eens wat dingen. Maar een groot succes waar Nanny
een belangrijke rol in heeft gespeeld is het opzetten van de
Zomerschool. “In de zomervakantie als de scholen gesloten zijn,
kunnen mensen toch bij ons terecht om de Nederlandse taal
te oefenen. Dit is altijd erg succesvol waar vele mensen met
enthousiasme aan meewerken”. Inmiddels heeft de Zomerschool al
voor de vijfde keer plaats gevonden. Ook de manifestatie Ontmoet
VluchtelingenWerk op 20 oktober 2012 is voor het grootste
gedeelte door Nanny bedacht en opgezet. Als vrijwilliger is zij
inmiddels een echt manusje- van- alles. Zo zorgt zij ervoor dat er
af en toe op kantoor wordt schoongemaakt, maakt ze onderdeel
uit van de redactie van De Horizon, begeleidt zwangerschappen en
geeft zij voorlichting bij diverse instellingen. En alles met evenveel
enthousiasme.
Haar man is gelukkig ook druk met vrijwilligers werk en geeft
Nanny alle ruimte. “Af en toe boeken we een vakantie om elkaar
weer wat langer te kunnen zien”, grapt Nanny. Hoe lang ze nog
bij VluchtelingenWerk actief blijft, weet ze niet. Ze merkt wel
dat het haar fysiek soms zwaar valt. Ook is haar eerste kleinkind
onderweg en daar verheugt ze zich zeer op. “Wat dat betreft krijgt
VluchtelingenWerk er een geduchte concurrent bij!”
6 7

ONTMOET KATI
“Als de lente komt
dan stuur ik jou…”
Kati komt oorspronkelijk uit Congo DRC. Toen
haar eerder gevraagd werd om wat te vertellen
over zichzelf, haar tijd in Congo en daarna in
Nederland vond zij dat een goed idee. Met de
vraag van nu hoe oud zij is, heeft zij wat moeite
en het lukte ook niet toen het langs een omweg
geprobeerd werd (“hoeveel lentes tel je nu ?”).
In 2005 is zij naar Nederland gevlucht door de
aanhoudende politieke problemen in Congo
die met veel geweld gepaard gingen maar
ook de thuissituatie was “verre van ideaal”:
de relatie met haar stiefmoeder was zo slecht
dat zij daardoor vaak op straat moest slapen.
Nadat ook haar vader bij de onlusten was
gedood (haar moeder was al bij haar geboorte
overleden), heeft zij, hoe moeilijk ook, het
besluit genomen haar heil in een ander land te
zoeken. Zij is vanuit Congo rechtstreeks naar
Nederland gereisd omdat dat haar eerste keus
was voor het land waar zij een beter bestaan op
wilde bouwen. Haar toelating tot Nederland ging
niet zonder slag of stoot; zij kan wel zeggen,
dat zij Nederland heeft leren kennen vanuit
de AZC’s want zij heeft er – door steeds weer
overplaatsingen – heel wat van binnen (en
erbuiten) gezien, o.a. Ter Apel, Hendrik-Ido-
Ambacht en Arnhem. Het was een zeer moeilijke
tijd vooral door het gebrek aan privacy.
Met haar woning in Maassluis was zij dan ook erg
blij; eindelijk een rustpunt voor haar zelf en haar
twee zoons.
Verder is zij helemaal gewend in Maassluis,
de kinderen gaan hier naar school en zitten
op zwemles en voetbal. De contacten met
anderen beperken zich nog wel hoofdzakelijk
tot personen van Congolese afkomst in
Maassluis en Rotterdam. Maar natuurlijk mag
zij in dat verband haar steunpilaren, mijnheer
Piet en mevrouw Nanny van VluchtelingenWerk
in Maassluis, niet vergeten voor hun
doorlopende hulp bij de “papierwinkel” en
alle verdere adviezen. De foto van haar bij het
draaiorgel vindt zij heel leuk: oer-hollands
van oorsprong en bedoeld voor het brengen
van vrolijkheid en vrolijkheid is immers winst
voor iedereen! Van de toekomst verwacht
zij veel: haar inburgerings cursus met succes
afronden (het leren van Nederlands is voor
haar heel belangrijk want dat is immers
isolementdoorbrekend), aan de slag gaan met
haar opleiding voor het maken van kleding
en gordijnen (wat zij nu al soms doet voor
VluchtelingenWerk) en als overblijfmoeder en
misschien wel als adviseuse voor het maken van
eten uit de Congolese keuken. En dan ligt er ook
nog de uitdaging van fiets- en zwemles!
CONGO DRC
Sinds 1960 zelfstandig na overheersing
door België.
1ste republiek van 1960 tot 1965.
Al snel brak muiterij uit in het leger dat
nog steeds door Belgen werd geleid.
Uiteindelijk hielpen de VS Mobutu aan de
macht om invloeden van de Sovjet Unie te
voorkomen.
2e republiek van 1965 tot 1997. Mobutu
relatieve vrede en stabiliteit. Maar zijn
regering bracht corruptie, onderdrukking
en schending van de mensenrechten.
3e Republiek van 1997 tot heden. In
1997 viel Kabila het land binnen met zijn
Democratische Alliantie. Hij verdreef
Mobuto en nam de macht over. Sinds
1997 wordt het land geteisterd door
diverse rebellengroepen die plunderen,
In Oost-DRC, vooral in de provincies
Noord- en Zuid-Kivu, vinden sinds
langere tijd frequente gevechten plaats
tussen lokale milities, buitenlandse
gewapende groepen en het Congolese
leger (FARDC). Sinds begin juli 2012
is de geweldsintensiteit in Noord-Kivu
toegenomen. Milities hebben het reguliere
leger teruggedrongen. Een verdere
8 stelde een 1 partij staat in en bracht verkrachten en vermoorden.
escalatie valt niet uit te sluiten. 9

ONTMOET MOHAMMED
“Hup,
holland,
hup…!”
Of het de tegenvallende resultaten van het
Nederlands Elftal bij het afgelopen E.K. waren
of iets anders, is niet duidelijk geworden. Maar
liever zag Mohammed zijn foto in het Oranjeshirt
veranderd in een foto van de kaart van
Guinee waar hij 42 jaar geleden geboren is. Om
aan het oorlogsgeweld te ontkomen, vluchtte hij
naar Nederland; dat was in maart 1996. De kou in
Nederland op dat moment in het jaar zal hij zich
wel altijd herinneren. Na een verblijf in de AZC’s
van Sittard, Crailo, Ter Apel en Deventer werd
hem verteld, dat hem geen verblijfsvergunning
zou worden verleend en hij uitgeprocedeerd was.
Uit het AZC gezet, heeft hij een tijd bij vrienden
in moeten wonen, een wel heel onzekere tijd!
Toen was er plots het generaal pardon en kleurde
de hemel weer wat blauw. Sinds 2009 woont hij
nu, legaal, in Maassluis. Hij is iemand die van
aanpakken houdt: op vrijwilligersbasis is hij
bijrijder, schoonmaker en springt hij vrijdags
zelfs in bij de Voedselbank. Op die manier
probeert hij van waarde te zijn. Aan de hulp van
VluchtelingenWerk in zijn eigen begintijd, heeft
hij goede herinneringen. Zijn Nederlands is al
van een heel aardig niveau en dat zal – door
o.a. de inburgeringscursus die hij gaat volgen
– alleen nog maar beter worden. In zijn vrije
tijd speelt hij graag voetbal (een voortzetting
van het straatvoetbal in Afrika), hij fietst en
vooral in de zomermaanden hoort bezoek aan
vrienden en kennissen in heel Nederland tot
zijn favoriete bezigheden (“bijpraten”). Met
straks zijn grotere kennis van het Nederlands
en zijn actieve instelling ziet hij de toekomst in
Nederland met vertrouwen tegemoet; voor het
moment is hij een tevreden man.
GUINEE
Vanaf 1958 zelfstandig na Franse
overheersing. Eerste president Sekou
Toure. In 1984 vond er een staatsgreep
plaats. Vanaf 2006 braken stakingen en
onlusten uit en in 2008 nam het leger de
macht over. In 2009 werd de machthebber
gewond bij een aanslag. De nieuwe leider
beloofde opnieuw verkiezingen en
benoemde de oppositieleider tot premier.
Hoewel de situatie in Guinee relatief
rustig is ten opzichte van 2010, blijft er
sprake van een instabiele situatie. Op 19
juli 2012 werd de residentie van president
Condé aangevallen door enkele militaire
tegenstanders. Op 27 september vielen er
enkele doden bij demonstraties van de
oppositie tegen de regering. In de aanloop
naar parlementaire verkiezingen, waarvan
de datum momenteel onbekend is, moet
rekening worden gehouden met ernstige
ongeregeldheden.
10 11

OEGANDA
De koloniale grenzen, gecreëerd door
Groot-Brittannië om Oeganda af te
bakenen, groepeerden een grote
verscheidenheid aan etnische groepen
met verschillende politieke systemen en
culturen. Deze verschillen verhinderden
het tot stand komen van een werkende
politieke gemeenschap nadat in 1962
Het dictatoriale regime van Idi Amin
(1971-1979) was verantwoordelijk voor
de dood van ca. 300.000 tegenstanders;
guerrillaoorlog en schendingen van de
mensenrechten onder Milton Obote (1980-
1985) kostten nog eens minstens 100.000
levens. Het bewind van Yoweri Museveni
sinds 1986 heeft relatieve stabiliteit en
Sinds 2006 is de rebellengroep Lord’s
Resistance Army van Joseph Kony (LRA)
niet meer actief op Ugandees grondgebied.
De groep is nu actief in het grensgebied
tussen de Centraal Afrikaanse Republiek,
de Democratische Republiek Congo en
Sudan. Sindsdien is de veiligheidssituatie
in Noord-Oeganda sterk verbeterd.
ONTMOET REBECCA EN RITAH
“Daar bij die
molen, die
mooie molen...”
Ze zijn niet onafscheidelijk maar trekken wel
veel met elkaar op: Rebecca en Rita. Dat is ook
niet zo vreemd want ze hebben veel gemeen: 22
en 24 jaar jong, beiden uit Oeganda afkomstig
en in Nederland aangekomen in september en
december 2011. Als je dan ook nog allebei een
peuter hebt en je komt elkaar in Maassluis tegen,
dan heb je direct een band. Gedwongen door de
zeer problematische situatie in Oeganda zochten
zij beiden, los van elkaar, een betere toekomst.
Dat ging met behulp van bemiddeling en ze waren
niet op de hoogte waarheen ze zouden reizen.
Rita kreeg het idee, dat het Nederland zou kunnen
worden omdat zij in een KLM-toestel terecht
kwam; voor Rebecca bleef het tot de aankomst
in Nederland volledig onduidelijk. Wat niet
onduidelijk bleef, was het temperatuurverschil
tussen vertrekpunt en Nederland; zeker als je
garderobe nog niet is aangepast aan de nieuwe
situatie. Het was klappertanden op Schiphol en in
Ter Apel. Ze zijn allebei gelukkig daarna niet lang
in het AZC geweest.
En daar staan ze dan, op de foto met brood en
korenaren, vóór de stadsmolen. Of ze dat elke
dag al gaan eten, is nog maar de vraag want
de eetgewoonten verschillen wel met die in
Oeganda.
Kortelings hebben ze de test gedaan voor
het beginniveau van de inburgeringscursus
maar dat zal vast geen groot probleem worden
met als bagage opleidingen in de financieeladministratieve
richting en lerares middelbaar
onderwijs. Nu nog gehandicapt door het gemis
aan kennis van de Nederlandse taal, bestaat
het dagprogramma vooral uit de zorg voor de
kinderen, winkelen en het op bezoek gaan bij
kennissen. Beiden zouden niets liever willen dan,
zo snel mogelijk, hier hun draai echt vinden.
12 PAGINA 12 / VluchtelingenWerk Maasdelta onafhankelijkheid was verkregen. economische groei gebracht.
VluchtelingenWerk Maasdelta / PAGINA 12
13

ONTMOET MANHAL
“Een haringliefhebber
erbij”
Manhal is 47 jaar oud, is afkomstig uit Irak
en hij woont sinds juni 2009, en zijn familie
sinds november van dat jaar, in Maassluis. In
Irak werd zijn christelijke geloofsovertuiging
er de reden van, dat hij zijn leven niet meer
zeker was; hij vluchtte en kwam in maart 2008
in het AZC te Middelburg aan. Relatief snel kon,
nadat hij zelf naar Maassluis gekomen was, de
gezinshereniging tot stand gebracht worden,
zodat zijn vrouw en drie kinderen (twee jongens
en een meisje, 16, 12 en 9 jaar oud) nu tot volle
tevredenheid in Maassluis wonen. Vooral de
kinderen hebben inmiddels vele contacten en
doen volledig mee op school en daarbuiten. Een
bijkomende, prettige bijzonderheid is, dat sinds
kort ook zijn broer in Maassluis woonachtig is.
Het is erg fijn om elkaar van dienst te kunnen zijn.
Hij is ook erg enthousiast over de steun van
VluchtelingenWerk; naast de administratieve hulp
bestond die ook uit het aanleveren van allerhande
tweedehands zaken voor de eerste inrichting.
Hij is verder zeer content als vrijwilliger bij
de stichting STOED (Stichting Onder Een Dak)
waar hij een opleiding tot timmerman volgt.
Dat beroep is hem zeker niet vreemd want zijn
vader oefende dat al uit in Irak. Er waren wel wat
bedenkingen of de foto van hem met de haring
enig waarheidsgehalte had, maar hij verzekerde
plechtig een echte liefhebber te zijn die van tijd
tot tijd “er eentje weg hapt” Omdat fietsen ook
geen probleem is, is zodoende “een flinke stap
richting volledige integratie gezet”. Waar het de
toekomst betreft, hoopt hij vooral op geluk voor
zijn kinderen en verder straks zelf in staat te zijn
het beroep van timmerman uit te oefenen om zo
voor zijn gezin te kunnen zorgen.
IRAK
Irak maakte tot 1917 deel uit van het
Ottomaanse Rijk en werd daarna een Brits
mandaatgebied. De Britten verklaarden
het zelfstandig in 1932 maar veroverden
het weer in 1941. In 1958 maakte een
staatsgreep een eind aan het verplicht
opgelegde koningschap en werd Irak een
republiek. In 1979 kwam Saddam Hussein
als leider van de Baath partij aan de
macht en hij
voerde een waar schrikbewind in. Er werd
een 8 jarige bloedige oorlog uitgevochten
met Iran. Koerden moesten verplicht
verhuizen om plaats te maken voor
Arabieren. In 2003 viel een internationale
leger macht binnen en in 2004 werd de
macht overgedragen aan een burgerregering.
Sinds de regering Maliki is
aangetreden eind december 2010, is de
veiligheids situatie licht verbeterd, met
name in het noorden en zuiden van Irak.
In Irak zijn terroristische en extremistische
organisaties actief. Zij richten zich
tegenwoordig voornamelijk op de Iraakse
veiligheidstroepen en over heid, Iraakse
politici en vooraanstaande zakenlieden.
Bomaanslagen vinden nog steeds plaats.
Sektarisch geweld uit zich in toenemende
mate tussen de soenni’s en shiëten.
14 15

DE KOERDEN
De Koerden wonen onder andere in Turkije,
Syrië, Irak (Iraaks-Koerdistan), Iran en in
de vroegere Sovjet-Unie. Het is een van
de volkeren die een eigen taal en cultuur
hebben, maar geen eigen staat. In Irak
hebben de Koerden, na de val van het
regime van Saddam Hoessein, verregaande
autonomie verworven. Aan het begin van
Rijk werd opgedeeld, was in het Verdrag
van Sèvres (1920) autonomie voor de
Koerden voorzien, met de mogelijkheid tot
onafhankelijkheid na enkele jaren. Hiervan
is niets terechtgekomen. Door de opstand
van Turkse patriotten onder leiding van
Atatürk is het verdrag nooit rechtsgeldig
geworden. De Vrede van Lausanne in 1923,
vastlegde, repte met geen woord over de
Koerden. De herkomst van de Koerden is
niet geheel duidelijk, vermoedelijk zijn
zij verwant aan de Meden uit de Oudheid.
Hun taal, het Koerdisch, waarvan meerdere
varianten en dialecten bestaan, is net als
het Perzisch een Indo-Iraanse taal.
ONTMOET DALSOOZ
“Op de fiets, op
de fiets, het gaat
zo heerlijk en
kost bijna niets..”
De fiets komt nog al eens langs tijdens de
interviews. Niet zo vreemd want het is een,
bij uitstek, goedkoop, schoon en populair
vervoermiddel. Als je het eenmaal kunt, ben je
lekker mobiel en alleen het Hollandse weer kan
dan spelbreker zijn. Dalsooz, afkomstig uit Irak
en van Koerdische origine, maakt op de van haar
gemaakte foto dan ook echt reclame voor het
rijwiel. Ze vertelt er eerlijk bij dat zij momenteel
op fietsles zit, omdat zij in Irak nooit de kans om
te fietsen gehad heeft. Zij is niet gevlucht maar
hier in oktober 2010 gekomen voor hereniging
met haar man die wel uit Irak moest wijken. Nog
steeds ervaart zij het thuis zijn met haar man na
diens werk als iets heel bijzonders. Tijdens het
gesprek werd zij bijgestaan door een tolk, maar
dat was maar op een paar momenten nodig. Dat
geeft al aan, dat het met het Nederlands prima
gaat. Dat zij het belang daarvan inziet, is niet zo
vreemd met als achtergrond haar vroegere functie
van docente aan een middelbare school.
Momenteel is zij bezig met de inburgeringscursus
en volgt zij daarnaast nog aparte taallessen. Nu
is zij nog vaak thuis en de contacten beperken
zich veelal nog tot die met Koerdische vrienden
en kennissen, maar ook met de buren kan zij
het goed vinden. De bredere contacten zullen
straks alleen maar meer worden want, zo snel
als de kennis van de taal het toelaat, wil zij een
boekhoudopleiding gaan volgen en / of terug
naar het lesgeven. Toen VluchtelingenWerk
haar vroeg iets over zichzelf te komen vertellen,
stemde ze daarmee direct in. Ze komt daar dan
ook regelmatig langs voor wat ondersteuning
bij administratieve problemen en de gegeven
taalcursus en kent alle mensen prima. Ze heeft,
zo blijkt, omlijnde plannen voor de toekomst en
ziet die dan ook zonnig in.
16 PAGINA 16 / VluchtelingenWerk Maasdelta de 20e eeuw, toen het Ottomaanse die de grenzen van het moderne Turkije VluchtelingenWerk Maasdelta / PAGINA 16
17

ONTMOET ZOBEIDE
“Sinterklaas,
wie kent
hem niet…”
Zobeide is sinds 2011 in Nederland dus, dat
de tolk van Dalsoos nog aanwezig was bij het
gesprek was wel fijn. Toch werd al wel duidelijk,
dat Zobeide de meeste vragen al heel aardig
begreep. Goedlachs vertelde zij, dat zij 25 jaar
is, van Koerdische afkomst is en gewoond heeft
in Iran. De doorlopende problematische situatie
van de Koerden, en zeker die in Iran, deden haar
besluiten te vluchten en zo kwam zij met haar
dochtertje van intussen zes in Nederland. Zij is
inmiddels herenigd met haar man dus de blik is
nu helemaal op de toekomst gericht! Intussen
is zij begonnen met Nederlands, vult daarnaast
haar dagen met de dagdagelijkse dingen zoals
het huishouden, het naar school
brengen en van school halen van haar dochtertje
en stelt met nadruk erg tevreden te zijn in
Nederland. Ze is nog steeds ontzettend blij
met het leven zonder angst, vindt Nederland
altijd groen en ziet niet op tegen een mogelijk
koude winter. VluchtelingenWerk (van wie zij
ook de “nazorg” roemt) heeft haar op de foto
gezet met Sinterklaas-attributen. De sessie, op
het verkeerde tijdstip in het jaar en met haar
als vrouw in de hoofdrol, stond garant voor de
nodige hilariteit. Ze vond het erg leuk om te
doen en kent ook de betekenis van het feest
van de Sint. Als uitdaging voor de toekomst ziet
zij, zodra zij en haar man de taal onder de knie
hebben, het starten van een eigen bedrijfje.
IRAN
Iran heeft een lange geschiedenis en kan
de bakermat van de beschaving worden
genoemd. In de 20ste eeuw kwam via een
staatsgreep de Pahlavi dynastie aan de
macht en zij voerden een schrikbewind
ondersteund door het westen. In 1979 brak
er een opstand uit door geestelijken,
studenten en intellectuelen die eindigde
in de Islamitische Republiek Iran
onder leiding van Khomeiny. Voor de
bevolking veranderde weinig. Er wordt
een streng conservatief Islamitische
beleid gevoerd. In de nasleep van de
presidentsverkiezingen van juni 2009 is
veel binnenlandse onrust geweest waarbij
door de Iraanse autoriteiten veel geweld is
gebruikt. Thans is het op dat vlak relatief
rustig maar op gezette tijden kunnen
demonstraties plaatsvinden die ook tot
uitingen van geweld kunnen leiden. De
Iraanse overheid treedt onverminderd hard
op tegen elke vorm van oppositie.
18 19

ONTMOET ABDI FATAH
“Laat de
winter maar
komen… “
Het gesprek met Abdi Fatah verliep extra
gemakkelijk. Heel ontspannen deed hij zijn
verhaal. Hij is nu 28 jaar, gehuwd en in het rijke
bezit van twee dochtertjes van resp. anderhalf
jaar en twee maanden. Oorspronkelijk komt
hij uit Somalië maar door de levensgevaarlijke
oorlogssituatie (welke zich nu al 21 jaar
voortsleept), was hij gedwongen te vluchten.
Die vlucht deed hem in 2008 in Nederland
komen waar hij eerst anderhalf jaar in het AZC te
Middelburg verbleven heeft. Sinds het behalen
van het inburgeringsdiploma is hij bezig met
het zoeken naar werk, waarbij het gemis aan
diploma’s en de huidige economische situatie,
het vinden daarvan zeker niet gemakkelijker
maken. Bij de pakken neerzitten doet hij echter
niet: hij steekt de handen uit de mouwen
voor hulp aan zijn vrouw en de kinderen, doet
de boodschappen en aan hardlopen, leest
veel (voornamelijk kranten en op internet),
volgt op maandag lessen Nederlands bij
VluchtelingenWerk en onderhoudt vele
contacten met – dat nog wel – voornamelijk
andere Somalische landgenoten. Bij zijn komst
naar Nederland in 2008 maakte hij kennis met
het fenomeen ijs (anders dan als ijsblokjes);
hij vindt ijs in de sloten en vaarten prachtig en
alle activiteiten erop erg leuk maar weet nog
niet of hij, zoals op de foto, klaar is voor zijn
eerste lange afstandtocht. Van de toekomst
hoopt hij de kans te krijgen een opleiding
tot beveiliger te kunnen gaan volgen en zijn
kinderen voorspoedig te zien opgroeien. Dat
hij bezig is kleine stappen te maken wat betreft
de integratie, blijkt voor hem (zegt hij met een
knipoog!) uit het feit, dat hij nu ’s ochtends
brood met kaas eet terwijl er in Somalië ook dan
warm gegeten wordt.
SOMALIË
Somalië is in 1920 veroverd door de
Britten, Italianen en Fransen die het land
verdeelden. Vanaf 1960 is Somalië weer
een zelfstandig land. In 1969 bracht een
staatsgreep Said Barre aan de macht die
het land omvormde tot een marxistisch/
Leninische Islamitische staat. In 1986 brak
er een burgeroorlog uit en diverse delen
van Somalië verklaarden zich zelfstandig.
Vanaf 1992 tot 2005 was er geen wettige
regering en diverse krijgsheren maakten
de dienst uit. Sinds 2007 bewaken
Ethiopische troepen de rust in het land.
In Zuid-Centraal Somalië zijn dagelijks
gevechten tussen de overgangsregering,
gesteund door Afrikaanse vredestroepen,
en de gewapende oppositiegroeperingen
van moslimfundamentalistische
aard zoals Al-Shabaab, waarbij veel
burgerslachtoffers vallen. Hoewel
Mogadishu geheel in handen is van de
Afrikaanse vredesmacht AMISOM, is de
veiligheidssituatie in Mogadishu nog
steeds slecht.
20 21

SRI LANKA
Een zelfstandige staat onder de naam
Ceylon sinds 1948 na overheersing door
Portugezen, Nederlanders en Engelsen.
In 1984 is de naam veranderd in Sri Lanka.
De bevolking is hoofdzakelijk Singhalees.
In het noorden vestigden zich van oudsher
Tamils vanuit het zuiden van India.
Strubbelingen tussen de Tamils en de
Singhalezen leiden in de jaren 80 tot een
burgeroorlog waarbij tienduizenden doden
vielen. Sinds 2002 is er een vredesverdrag
waarbij Noorwegen bemiddelde.
“Alles
gaat hier
op tijd”
Thevy is 45 jaar, geboren op Sri Lanka,
getrouwd en in het bezit van twee kinderen,
van elke mogelijkheid één. Door een tocht
welke haar door diverse landen zou voeren,
kon zij uiteindelijk de oorlogshandelingen in
Sri Lanka ontvluchten. Haar eindpunt werd
Nederland (met een tijdelijk verblijf in de
AZC’s van Assen en Zevenaar) en daarvan
heeft zij nooit spijt gekregen. Met gepaste
trots meldt zij, dat zij de inburgeringscursus
op 6 september j.l. met succes heeft
afgerond. Gevraagd naar verschillen met haar
geboorteland noemt zij vooral “afspraak
ONTMOET THEVY
is hier ook echt afspraak”en “alles gaat hier
op tijd”. Ook een deel van de eetgewoonten
is inmiddels aangepast naar de Nederlandse
situatie: niet meer drie warme maaltijden
per dag maar alleen nog ’s avonds. Van
VluchtelingenWerk heeft zij veel hulp
gekregen en, op haar beurt, heeft zij ook
een periode vrijwilligerswerk gedaan. Nu
is dat door lichamelijke ongemakken even
doorkruist maar straks wil zij die activiteit
graag weer oppakken. Wat betreft de
toekomst hoopt zij straks weer actief deel te
kunnen hebben aan allerhande activiteiten.
22 PAGINA 22 / VluchtelingenWerk Maasdelta
VluchtelingenWerk Maasdelta / PAGINA 22
23

ONTMOET REZA
De koe bij
de horens
vatten
De koe op de foto met Reza liet zich
gemakkelijk vangen en fotograferen; het
is dan ook een nieuwe, erg rustige soort.
Net zo gemakkelijk verliep het gesprek
met Reza zelf. Afgezien van misschien zijn
naam onderscheidt hij zich in niets van zijn
leeftijdgenoten in Nederland. Hij heeft
hier vanaf zijn tweede jaar gewoond, de
basisschool gevolgd en zit nu, 16 jaar oud,
in 5 VWO; “Nederlandser” kan het eigenlijk
niet. Dan maar kort naar het verhaal van
zijn ouders. Die zijn de zeer bedenkelijke
situatie in Afghanistan (Taliban) rond 1999
ontvlucht en via een lange, moeilijke weg
door o.a. Rusland naar Nederland gekomen.
Het gezin (vader, moeder, Reza, zijn broer en
zus) is hier na al die tijd volledig geworteld
en hoeft geen beroep te doen op anderen
voor hulp bij bijvoorbeeld het invullen van
formulieren. Aan alles merk je dat Reza
hier zichzelf is: hij gaat met iedereen om,
gaat naar school en heeft zijn plannen
voor de toekomst. Nu al weet hij, dat hij
Economie aan de Erasmus-universiteit in
Rotterdam wil gaan studeren en de rest aan
toekomstverwachtingen vat hij kort samen
met “een goed leven leiden”.
AFGHANISTAN
Zelfstandig sinds 1919 na door diverse
landen bezet te zijn geweest. In 1979 viel
de Sovjet Unie binnen waarna de oorlog
met de Mudjahedien uitbrak die eindigde
met de terugtocht van de Sovjet Unie in
1989. Hierop volgde een burgeroorlog
die eindigde met de overname van de
macht door de Taliban. In 2001 viel de
VS Afghanistan binnen op zoek naar Bin
Laden. Zij verdreven de Taliban en in
2004 werd de macht overgedragen aan
president Karzai.
Op diverse plaatsen in het land, ook in
de provincies direct rond Kabul en in
Kabul zelf vinden nog altijd incidenten en
aanslagen plaats.
24 25

OOST TURKESTAN
Oost-Turkestan of Chinees Turkestan is
de benaming voor het autonome regio
Sinkiang in de Volksrepubliek China
die door onder andere Oeigoeren wordt
gebruikt. Het is een onderdeel van het
grotere Turkestan, een groot gebied in
Centraal Azië (gebied boven de Oxus rivier,
van de Kaspische Zee t/m het huidige
de semi-nomadische Turkse krijgers uit
het noorden en noord-oosten van dit
gebied (onder andere huidige Mongolië)
in deze regio deze naam heeft gekregen.
De Chinese regering onderdrukt de
oorspronkelijke bevolking van Oeigoeren
en verplaatst veel Han Chinezen naar de
provincie om zo een Chinese meerderheid
te krijgen.
ONTMOET DILSHAT
“Music is the
food of love,
so play on !”
Dilshat is van origine Oeigoer en afkomstig uit
het voormalig Oost-Turkestan, tegenwoordig
door China aangemerkt als deel van dat land
onder de naam Xinjiang. In augustus 2008 is hij
naar Nederland gevlucht, omdat zijn leven in het
thuisland gevaar liep. Via Turkije is hij alleen
naar Nederland gereisd en daar als asielzoeker
in het AZC van Middelburg terecht gekomen. Hij
heeft daar twee jaar verbleven. Nu, 30 jaar oud,
woont hij met zijn eveneens gevluchte vrouw
en hun dochtertje van bijna twee in Maassluis.
Zeer bescheiden van aard vermeldt hij eerst niet,
dat hij, naast zijn landstaal, geen moeite heeft
zich uit te drukken in het Engels, Chinees en
Turks. Nederlands zal daarop straks een mooie
aanvulling vormen. Daarnaast uit hij zich graag
door middel van de muziek. Hij heeft hierin
een zeer gedegen opleiding genoten welke
vergelijkbaar is met die van een conservatorium
hier te lande. De instrumenten waarmee hij een
speciale band heeft zijn de piano, klassieke gitaar
en de basgitaar maar ook de creatie van muziek
met behulp van computers spreekt hem aan. Hij
maakt deel uit van een muziekgezelschap van
voormalige landgenoten en speelt daarnaast ook
vaak met een Nederlandse man die de muziek
net zo’n warm hart toedraagt. Ook wordt er
overwogen uit te kijken naar een Nederlandse
zanger om zo de kant van een echte band op
te gaan. Op de foto staat hij afgebeeld met
een stroopwafel waarmee hij geen speciale
band heeft en die als zodanig ook niet in zijn
geboorteland bekend is. Hij vond hem wel
lekker en meldde verder wel verzot geraakt te
zijn op kaas. De keuken van vroeger wordt thuis
verder nog wel in ere gehouden; de ingrediënten
daarvan zijn niet eens zo heel verschillend van
de Nederlandse (o.a. aardappelen en peen
worden veel gebruikt) maar de bereiding is
anders, zeg maar flink pittiger. Naast een gave
voor muziek heeft hij ook twee rechterhanden
wat bij kluswerk altijd een fijne bijkomstigheid
is. Zijn streven naar perfectie doorkruist een
beetje het Nederlands spreken maar, wanneer
die schroom weg is (waarvoor hij o.a. altijd kan
aankloppen bij Nini, die tijdens het interview
enkele malen, zeer gewaardeerd, als tolk
fungeerde), moeten er zeker mogelijkheden
komen om zijn wens, in Nederland in de muziek
zijn brood te kunnen verdienen, waar te maken.
26 PAGINA 26 / VluchtelingenWerk Maasdelta Sinkiang in China) wat na de invasie van
27

REGIOKANTOOR MAASDELTA
Grote Kerkplein 24
3011 GD Rotterdam
telefoon 010-2827878
e-mail vwmaasdelta@xs4all.nl
Locatie Albrandswaard
Hofhoek 5, 3176 PD Poortugaal
telefoon 06- 44669076
e-mail vwalbrandswaard@gmail.com
Locatie Barendrecht
Binnenhof 1, 2991 AA Barendrecht
telefoon 06-10506947
e-mail fbirahijvwmaasdelta@
gmail.com
Locatie Capelle a/d IJssel
wijkwinkel “de Hoeken’’
Purmerhoek 184
2905 VH Capelle a/d IJssel
Postbus 5101
2900 EC Capelle a/d IJssel
telefoon 06-44669076
e-mail vwcady@xs4all.nl
Noord-Nederland
Overijssel
Goedereede
Midden-Gelderland
Midden-Nederland
Amstel tot Zaan
Locatie Maassluis
PC Hooftlaan 11b
3141 AB Maassluis
telefoon 010-5928700
e-mail vw.maassluis@hetnet.nl
Locatie Ridderkerk
Koningsplein 4
2981 EA Ridderkerk
telefoon 0180 - 433775
e-mail info@svwr.nl
Locatie Schiedam
‘s –Gravenlandseweg 557
3119 XT Schiedam
telefoon 010-4700330
e-mail vluchtelingenwerkschiedam@
hetnet.nl
Afdeling Vlaardingen
Floris de Vijfdelaan 150
3132 HN Vlaardingen
telefoon 010-4346728
e-mail vwmaasdelta-siv@xs4all.nl
Zuid-Holland Noord
MAASDELTA
Zeeland
West- en Oost-Brabant
en Bommelerwaard
Maassluis
Rozenburg
Brabant Centraal
Limburg
Zuidvleugel
Spijkenisse
Afdeling Zuid-Hollandse Eilanden
(ZHE) Hellevoetsluis
Sportlaan 1, 3223 EV Hellevoetsluis
telefoon 0181-323596
e-mail vluchtelingenwerk@sizhe.nl
Spreekuurlocatie gemeente Bernisse
Gemeenlandsedijk N. 6
3216 AG Abbenbroek
Spreekuurlocatie ZHE Brielle
Turfkade 16
3231 AR Brielle
Locatie ZHE Goedereede
Tramlijnweg 2
3252 BR Goedereede
0187-491500
vluchtelingenwerk@sizhe.nl
Spreekuurlocatie ZHE Middelharnis
Koningin Julianaweg 55
3241 XB Middelharnis
Noordwest-Holland
Spreekuurlocatie ZHE Rozenburg
Koninginnelaan 9
3181 GK Rozenburg
VESTIGINGEN
Spreekuurlocatie ZHE Westvoorne
Raadhuislaan 6
3235 AP Rockanje
Locatie ZHE Spijkenisse
Werk en Zorgplein
Uitstraat 8-18, 3201 EN Spijkenisse
telefoon 0181-695503
e-mail vluchtelingenwerk@sizhe.nl
Albrandswaard