Januari 2013 - Vrijzinnig Vilvoorde

leegloop van de kerken, behalve wanneer
er overgangsrituelen gevierd worden, dan
stromen ze toch deels vol.
Zoals gesteld, de hiërarchie in de
openbare diensten en organisaties kijkt op
een bepaalde wijze naar de gemeenschap,
waaraan ze dienstig moet zijn. Ze hebben
net niet die drang om iedereen (in een
vorm van ‘naastenliefde’) inzake levensbeschouwing
op gelijke voet te behandelen.
Ze hebben dat immers zo niet
geleerd en dus zijn ze blind voor afwijkend
gedrag van de mensen waarvoor ze
verantwoordelijkheid dragen en die het
niet zo nauw nemen met de verplichte
neutraliteit van de overheid. Dat werd
onlangs nog overduidelijk geïllustreerd
wanneer het voorstel tot inbreng van een
vrijzinnig geïnspireerde organisatie in de
campagne van Music For Life gepareerd
werd met de opmerking dat die
organisatie ‘gekleurd’ en niet ‘neutraal’
was, terwijl de overwegende organisaties,
die die opmerking maakten, parochiaal
gestructureerd of in een welbepaalde zuil
ingebed zijn.
Politiek verdeelt en heerst
En ik wil hier ook even een parenthesis
openen over het effect van politieke
benoemingen. Vanuit een compleet
verkeerde interpretatie van de cultuurpactwetgeving
is het gebruikelijk om
rigoureus, wanneer er in openbare instellingen
en besturen kaders dienen opgevuld,
in de aanstellingen een proportionele
verdeling te respecteren over de
politieke partijen die op dat ogenblik iets
te zeggen hebben over de betrokken
overheidsinstantie.
Dat zou allerlei evenwicht ten dienste
staan. Misschien wel op het puur politieke
niveau, maar zeker niet op het
levensbeschouwelijke. Immers, een niet
onaardig aantal van diegenen die via een
politieke benoeming hiërarchische verantwoordelijkheid
dragen, zijn via de filter
van het vrij (katholiek) onderwijs
gepasseerd. En dus… Inderdaad blind voor
de noodzaak om een strikte neutraliteit te
(doen) respecteren. We kunnen immers
niet anders dan vaststellen dat het
lidmaatschap van een politieke partij zeker
geen vereiste op een bepaalde aanhang
van levensbeschouwing in rekening
brengt. En de programma’s van de
traditionele partijen waarop de vrijzinnigen
destijds een beroep konden doen,
bieden al lang geen houvast meer om die
levensbeschouwing te ondersteunen. Het
levensbeschouwelijke is bij hen grotendeels
verdampt. Misschien terecht, maar
helaas is er nog steeds een politieke partij
die niet alleen de C van christelijk
prominent in het vaandel voert, maar er
ook via hun studiedienst en aanverwante
organisaties een invulling aan geeft.
Iedereen manipuleert
En als de hiërarchie net niet uit dat vrij
(katholiek) onderwijs komt kan ze moeilijk
de neiging onderdrukken om apert een
tegengewicht te gaan vormen voor al de
collega’s die een vervormende bril op
hebben. Ze zijn dan in hetzelfde bedje
ziek, met name in het laten doordringen
van hun levensbeschouwing in datgene
27