Valeria Reutava, Minsk - DOEN

Nieuwsbrief 2011 (1)
gevochten. Het recente voorbeeld is het
Frans met quota’s voor het gebr uik in de
massamedia van buitenlandse producten
(boeken, films, muziek, reclame etc.).
Een vr uchtbaar idee trouwens!
De hamvraag van het hele gesprek
– gaat het Nederlands verdwijnen? Ik
vraag dan – welk Nederlands? Dat van
het noorden of dat van het zuiden?
Eerder dat van het noorden. Waarom?
Het Belgisch Zuidnederlands is veel
standvastiger als strijder, het is verhard
in zijn constant historisch vechten tegen
het Frans. Mensen die in Belgiё vreemde
talen leren doen dat zonder kapsones. Zij
leren Engels, moet ik toegeven, veel beter
en eff iciёnter dan hun leeftijdgenoten in
het noorden .
Onder het Nederlands moeten wij de
taal van het noorden verstaan. De meeste
leerboeken zijn daarop georiёnteerd, de
uitspraak die de leraren proberen bij te
brengen is Noordnederlands... Maat niet
alles trouwens werkt in de hand van
“taalpatriotten”. In 1984 is een ANSgrammatica
verschenen – schande voor
een academisch werk!!! De eenheid van
de Nederlandse taal werd daar op een
cynische manier omzeild.
Er is de zooooveelste spellingwijziging
tot stand gekomen in 1995. Ruim tien jaar
daar voor duurde er een discussie over !!!
Als reactie op die wijziging verscheen
gauw een meedogenloos boekje, een
16
lezersreactie met veel
k ritiek daarop.
Het Engels wordt
globaal superieur.
Het eigenaardige
is dat de meeste
Engelssprekenden geen
andere talen willen leren.
Een interessant sociopsychologisch
fenomeen.
Ze ver tik ken het vreemde
talen te leren. “Iedereen
moet onze taal kennen”.
Er is in de wereld een
nieuwe geo-centrische
verschuiving gaande.
In Amsterdam k rijg je
een directe reactie in het
Engels als men een beetje
hoor t dat je Nederlands
niet accentloos is.
Men zegt direct – het
Engels zal het Nederlands
doen zin ken. Maar een
taal gaat toch NIET
teloor zolang die wordt
gesproken. Dat is evident.
Elotsjka-ludojedka sprak ook haar taaltje.
Maar dit is waarschijnlijk een te extreem
voorbeeld. Hierbij vergeet men practisch
altijd dat er in bijna alle gevallen sprake
moet zijn van werderzijdse (lexicale
e.a.) beïnvloeding van de meeste talen.
Je kunt een heleboel ontdekkingen doen
in je kennis van het Engels, van het
Nederlands, van het Frans noem maar
op. Ik zou zeggen – zolang er literat uur
bestaat, bestaat ook de taal. Tot mijn grote
spijt is de kwaliteit van de hedendaagse
Nederlandstalige literatuur in vergelijking
met 40 - 80 jaar geleden drastisch
achter uitgegaan, vooral qua beeldende
kracht en beperkte uitdukkingsvermogen
van het woord.
Tot de belangrijkste omstandigheden
die een taal tot opslor ping door een
andere kan leiden behoort de sociaaleconomische
stand van taal. Rust roest.
Mijn veronderstelling is gebaseerd
op devaluatie van het geschreven en
het gesproken woord. Vooral de jonge
generatie bedoelde hier mee haar taal
niet meer voldoende k rachtig was, men
vond buitenlandse woorden frisser en
scher per. Alles uit het westen was cool,
terwijl je moedertaal “een boerentaal”
was. Amerika samen met Canada hebben
ons bevrijd, in Amerika worden de beste
f ilms gemaakt, in Amerika zingen ze