Brabers, J., Markx, S. en Reinders, W. Uitvaartbegeleiding op ...

50
D. Voorbeelden
1. Uit een mij toegezonden brief:
Het mensenleven wordt gewoonlijk door mij
vergeleken met dat in de natuur. Moeder
Natuur met haar wonderbare scheppingskracht
schudt in het najaar de bladeren van de
bomen af en geeft ze aan de vernietiging
prijs om in het voorjaar alles weer te herscheppen
tot nieuw leven met al haar pracht
en praal. Zo is het ook in het leven van de
mens: het is een komen en gaan. Ook daar
vallen de vruchten der natuur voor altijd af
en ook daar worden zij aan de vernietiging
prijs gegeven, terwijl steeds nieuwe mensen
kinderen het le-venslicht aanschouwen. Zo
heerst er dan grote vreugde in het ene
gezin, terwijl er droefheid heerst daar
waar de dood het kostbaarste bezit van ons
wegneemt.
(Deze vergelijking kan natuurlijk niet altijd
gebruikt worden. Dan verdwijnt alle gevoel
er uit: wordt ze versleten, een cliché)
Voorts wijs ik er met nadruk op, dat het
leven zo wonderschoon is, als wij het naar
juiste waarde weten te waarderen.
(Bij ernstige gevallen biedt dit niet veel
troost! )
Ons leven mag nimmer ingesteld zlJn op
egoïsme, doch uitsluitend op de liefde voor
onze medemensen. Wij hebben steeds te zorgen
dat wij, als wij het geluk deelachtig zijn
oud te worden, aan het einde van ons leven
met een gerust geweten van onszelf kunnen
getuigen " mijn leven is niet voor niets geweest".
En als wij zo ons levensweg weten te
bewandelen, dan zal onze naam nog lang in
dankbare herinnering voortleven bij hen die
eens onze vrienden waren.
(Het is te betwijfelen, dat dit steeds een
goede indruk maakt: een graf is niet een
geschikte plaats om te moraliseren!)