Brabers, J., Markx, S. en Reinders, W. Uitvaartbegeleiding op ...

•
48
plaats: het dragen van de overledene naar het
graf op (soms: één of driemaal rond) de begraafplaats;
leiding bij eventuële samenkomst na
begrafenis dit is geen voorzittersfunctie) bestaat
meestal uit zitten naast en praten met naastverwante
familieleden en soms in het uitspreken
van een dankwoord namens de familie (dit geschiedt
ook aan het graf: meestal doet een familielid
dit). Hier wordt de dode nog herdacht en troost
tot de nabestaanden uitgesproken, vaak meer persoonlijk
van mens tot mens. Dit samenzijn vormt
met een (soms overdadige) maaltijd een (soms luidruchtige)
overgang naar het gewone leven.
Al deze handelingen zijn te beslissen door (in
overleg met) de familie, meestal in overeenstemming
met de plaatselijke tradities. Deze gebruiken
zullen wij natuurlijk te eerbiedigen hebben. Het
is noodzakelijk, dat men verschijnt in donkere
kleding.
Een jacquet of i.d. zal in het algemeen onnodig of
niet gewenst zijn. Er is geen bezwaar blootshoofds
te gaan.
Gang. a. vooraf, wanneer men de mensen niet kent,
inlichtingen inwinnen over overledene en
gezin.
b. korte toespraak in sterfhuis (na teken
van leider der begrafenisonderneming)
over het speciale geval, over de levenswijze
en omstandigheden van de overledene.
Als iemand kleurloos geleefd heeft, lijkt
de vergelijking van het eerste voorbeeld
(zie D,I) wel goed. Dan is er weinig persoonlijkste
zeggen. Bij een persoonlijkheid
zou men bijv. beter kunnen zeggen,
dat de betekenis van ons leven erin gelegen
is, dat we er zelf de zin in moeten
leggen en dat de overledene daar o.i. in
geslaagd is. (het beste wat hij als mens
in zich had, is door zijn leven, zijn
daden verwezenlijkt; bij een moeder is
dit de liefde die zij gaf.)