Brabers, J., Markx, S. en Reinders, W. Uitvaartbegeleiding op ...

• ·
•
..
nistische uitvaartbegeleiders werden gevraagd. Bij de Beknopte handleiding
was een formulier gevoegd dat de uitvaartbegeleider na iedere begeleiding
moest invullen en opsturen naar de gewestelijke secretaris. Naast gegevens
van de overledene en de familie wilde het Humanistisch Verbond ook weten
ofhet kaartje met het gironummer van het Steunfonds Prakisch Humanisme
was uitgereikt, of er door de familie was gevraagd naar (betaling van) de
kosten en hoe de betrekking was tot het Verbond: 'lid, belangstellend,
onverschillig'.
Harmelen 1962
Niet lang na verschijning van de Beknopte handleiding werd het
Humanistisch Verbond op de proef gesteld. Op maandag 8 januari 1962
kwamen bij Harmelen 's ochtends in dichte mist twee reizigerstreinen bijna
frontaal met elkaar in botsing.
Beide treinen waren druk bezet: naar schatting 180 passagiers in de ene
trein en 900 in de andere trein. In totaal 91 passagiers (onder wie beide
machinisten) werden gedood en 54 gewond van wie 32 ernstig. Van de
ernstig gewonden overleden er later nog twee in het ziekenhuis.
De gewonden werden naar verscheidene ziekenhuizen gebracht; de
overledenen werden in de Buurkerk te Utrecht in een 'chapelle ardente' ter
identificatie opgebaard. Radio en televisie onderbraken hun programma's
en koningin Juliana keerde terug van haar wintersportvakantie in lech.
Vrijdag 12 januari werd tot dag van nationale rouw uitgeroepen.
Op de dag van het ongeluk stuurde het Humanistisch Verbond op verzoek
van de directie van de Nederlandse Spoorwegen en de gemeente Utrecht
raadslieden ter ondersteuning van slachtoffers en nabestaanden. Ondanks
het gebrek aan ervaring en het ontbreken van een draaiboek of training
voor dit soort werkzaamheden, hadden de humanistisch raadslieden
voortreffelijk werk verricht waarvoor de Nederlandse Spoorwegen en de
gemeente Utrecht hen zeer dankbaar waren. Ook de herdenkingsbijeenkomst
te Utrecht die op 12 januari door het Humanistisch Verbond was
georganiseerd, oogstte alom veel lof. Dit alles betekende voor het Verbond
en de humanistisch raadslieden in het bijzonder een flinke morele opsteker.
Pols' conclusie luidde: 'Wij zijn beslist niet de mindere van dominee en
aalmoezenier.' Het was weer een impuls om ernst te maken met de organisatie
van de uitvaartbegeleiding .