• Het belang van het stomatognatisch systeem in het topvoetbal ...

De invloed van de osteopatische behandeling op
de immunologische reactie op het influenzavaccin
bij verzorgingstehuisbewoners: een pilotstudie
Auteur | Donald R. Noll, DO, FACOI, Brian F. Degenhardt, DO, Melissa K. Stuart, PhD,
Scott Werden, DO, Rene J. McGovern, PhD, Jane C. Johnson, MA
Correspondentie | Secretariaat NVO
E-mail | redactie@osteopathie.nl
Bron | alternative Therapies. July/Aug 2004. Vol. 10. No. 4
Een gerandomiseerde gecontroleerde
pilotstudie werd opgezet om de hypothese
te toetsen of osteopatische
behandelingen de immunologische
reactie op het influenzavaccin kunnen
verbeteren bij bewoners in het verzorgingstehuis.
Dit werd gemeten aan de
hand van de evaluatie van titers 1 van
antilichamen en onderzoeksresultaten
gedurende het griepseizoen 1999-
2000. Een totaal van 22 willekeurig
gekozen proefpersonen werden gerekruteerd
uit twee verpleegtehuizen in
Kirksville. Elf proefpersonen werden
willekeurig ingedeeld in elk van de
twee groepen. Een groep onderging de
osteopatische behandeling en de twee
groep kreeg een placebobehandeling
waarbij alleen gebruik gemaakt werd
van lichte aanrakingen. De gemiddelde
leeftijd [± standaard deviatie (SD)] in
de behandelgroep en de placebogroep
was respectievelijk 84,8 (+5,3) jaar en
85,2 (+6,6) jaar. Alle deelnemers, uitgezonderd
één onbekend geval in elk van
de groepen, werden het voorgaande
jaar gevaccineerd met een driewaardig
geïnactiveerd influenzavaccin.
Er waren geen statistische verschillen
tussen de groepen op het gebied van
leeftijd, geslacht, ras, voorgeschiedenis
van dementie of COPD, hypertensie,
coronaire hartziekten en compensatio
cordis. Echter, vijf proefpersonen in de
behandelgroep en geen enkel persoon
in de controlegroep had een voorgeschiedenis
van beroerte, een verschil
dat aanzienlijk is (P=0,04).
De studie werd goedgekeurd door de
Kirksville College of Osteopathic Medicine
IRB. Er werd gebruik gemaakt van
een ‘informed consent’ en deelnemers
aan het onderzoek werden gevaccineerd
met het griepvaccin tijdens de
eerste week van oktober in 1999. De
protocolleerde onderzoeksbehandelingen
werden later op dezelfde dag
gestart. Gedurende de eerste en tweede
week ondergingen de proefpersonen
de behandeling op een maandag,
woensdag en een vrijdag. In de derde
en vierde week was dat op een dinsdag
en een donderdag. Het protocol
van de behandelgroep bestond uit een
gestructureerd onderzoek. Dit om de
somatische dysfunctie per individu
vast te leggen. Hierna werd een gespecificeerde
behandeling opgesteld
waar de behandelaar gedurende vijf
minuten gebruikt maakte van MET’s
(muscle energy techniques), counterstrain,
myofasciale, directe of articulaire
technieken. De tweede fase van het
protocol duurde gemiddeld tien minuten
en bestond uit zes opeenvolgende
gestandaardiseerde manipulatietechnieken:
inhibitie paraspinale musculatuur,
costale mobilisatie, myofasciale
releasetechnieken op het thoracic inlet
en op het abdominaal diafragma,
thoracale lymfatische pomptechnieken
en splenische pomptechnieken.1
Alle proefpersonen werden op bed
behandeld terwijl ze op hun rug lagen.
Het protocol van de controlegroep bestond
eveneens uit twee fasen. Tijdens
een vijf minuten durende gestructu-
reerd onderzoek werd daarnaast ook
het hart en de longen geausculteerd
waarna gedurende tien minuten opeenvolgend
een lichte druk toegepast
werd op de anatomische regio’s gelijk
aan de behandelgroep.
Voorafgaand aan de vaccinatie werd
bij ieder proefpersoon een bloedmonster
verzameld. Hetzelfde gebeurde
1, 2, 3 en 4 weken na de vaccinatie.
Het immunoglobuline M (IgM) en immunoglobuline
G (IgG), antilichamen
van het influenza-A-stamvirus werden
gekwantificeerd met behulp van
ELISA (enzyme-linked immunosorbent
assay). Dit is een laboratoriumtest
waarbij de specifieke binding tussen
antigen en antistof in het bloed wordt
aangetoond. Wanneer de standaardwaardes
van de titers (hoeveelheid
antistoffen in een serum) vergeleken
werden met tussen de behandelgroep
en de controlegroep waren er geen
significante verschillen voor zowel de
IgM als de IgG (P>0,89) (tabel 1). Na de
vaccinatie toonden de titers een significante
toename in het concentraat
IgM en IgG (P0,25, non-parametrische analyse
van de covariantie [ANCOVA]).
De onderzoeksresultaten werden
in de periode van oktober 1999 tot
1 De titer van een bepaalde stof in het bloed is de verdunning waarbij deze nog aantoonbaar is. De term wordt meestal gebruikt voor
antistoffen die worden gemeten met een agglutinatiereactie. De titer is de grootste verdunning van het serum waarbij de reactie nog
kan worden aangetoond, en wordt vaak opgegeven in machten van 2, zoals 1:32 of 1:256; maar ook wel als macht van 10: 1:10, 1:100,
1:1000.
24
Vakinhoudelijk