Inhoudsopgave

Appie hard toen hij thuiskwam. Hij rende snel naar de keuken waar hij een zak chips vond en
begon als een beest te eten. Een tijd later kwamen Amber, Fabian, Patricia, Joyce en Mick ook
thuis. Toen de rest uit de hal verdwenen waren ging Patricia alvast de kelder in. “Ik kom zo,”
fluisterde Fabian. Hij rende de trap op naar de kamer van Amber en Nienke. Toen hij
binnenkwam zag hij alleen Amber in de kamer achter haar make-up tafel zitten. “Waar is
Nienke?” Amber zuchtte. “Naar haar oma.” Ze vond het moeilijk om niks zeggen tegen Fabian
over dat Nienke wist dat hij had gelogen, maar ze bleef haar vriendin trouw. “Maar ze voelde
zich toch niet lekker?” “Nou, blijkbaar nu wel,” antwoordde Amber bot. “Is er wat?” vroeg
Fabian. “Nee, helemaal niks. Maar je kunt nu weer gaan, Nienke is hier niet. En ze blijft eten
bij haar oma.” Fabian snapte niet zo goed waarom Amber zo bot deed. “Heb je haar nog
gesproken?” “Ja, aan de telefoon toen ik op school was.” “Waarom heb je dat dan niet
gezegd?” Amber zuchtte: “Waarom wel? Jij vertelt toch ook niet waar je allemaal heen gaat?”
Het was eruit voordat ze erover na kon denken. “Hoe bedoel je?” vroeg Fabian. “Niks. Wil je
nu weggaan? Ik moet me zo klaarmaken.” Fabian had al een idee waarom ze zich ging
klaarmaken, maar hij vroeg het toch. “Waar ga je heen?” Nu had Amber er helemaal genoeg
van. “Zeg ben jij van de bewakingsdienst ofzo? Dat je perse moet weten waar iedereen is en
heen gaat?” Ze stond op en sloot de deur voor Fabian’s neus. “Dag Fabian!” Verbijsterd bleef
Fabian voor de deur staan. Hij had er alleen geen tijd meer om over na te denken, want
Patricia wachtte op hem in de kelder. Toen hij naar beneden liep kwam hij Appie tegen op de
trap. “Hee Faab, wist je dat Nienke naar haar oma is?” “Ja dat hoorde ik net, maar hoe weet jij
dat?” vroeg Fabian. “Ik kwam thuis en toen wilde zij net weggaan hè en ik vroeg waar ze heen
ging en toen werd ze helemaal hysterisch.” Fabian fronste zijn wenkbrauwen. “Hoezo?” Appie
vertelde verder: “Nou dat ze naar haar oma ging en dat ik tegen jou moest zeggen dat ze
heel laat thuiskwam.. Heb je nog steeds ruzie ofzo?” Fabian schudde zijn hoofd en keek
Appie verbaasd aan. Appie zuchtte: “Nou ja, laat het maar over je heen komen. Vrouwen zijn
ingewikkelde wezens, niks aan te snappen.. Maar ik ga even het skelet aankleden.. Is Amber
op haar kamer?” Fabian knikte en liep toen naar beneden..
“Vijf, zes, zeven, acht!” Maria stond aan de kant van de zaal te kijken naar de dansparen die
allemaal dezelfde ingestudeerde dans deden. Noa en Jeroen probeerden mee te komen,
maar doordat ze een paar trainingen hebben gemist, liep het niet zo lekker. “Kom op Noa en
Jeroen, beter bij blijven,” riep Maria vanaf de kant. “Waarom let dat mens toch steeds op
ons?” vroeg Jeroen geïrriteerd. Noa reageerde niet. Ze was te druk met het bijhouden van de
dans. “Weet je wat mij nu pas opvalt? Dat alle meisjes die meedoen zwart haar hebben.” Noa
liet zich van Jeroen los en zei: “Ik dacht dat je nu serieus mee ging doen?” “Ja,” antwoordde
Jeroen. “Maar dan mag ik toch nog wel zeggen wat mij opvalt? Wat is daar nou niet serieus
aan?” Noa fronste haar wenkbrauwen. “Je kijkt ondertussen gewoon naar andere meisjes.”
Jeroen begon schaapachtig te lachen. “Nee, echt niet. Ik kijk alleen naar jou.” Hij tikte haar
even op haar neus. “Noa, Jeroen. Door dansen!” riep Maria naar het stilstaande stel. Jeroen
rolde met haar ogen terwijl Noa lachte. Jeroen hoopte dat de wedstrijd zo snel mogelijk was,
want hij was er eigenlijk nog steeds zat van. Na een tijdje moesten ze allemaal naar de kant