Inhoudsopgave

vanaf dat moment alles doen wat hij zei en vooral mijn mond houden anders zou er iets ergs
met Nienke gebeuren, of met mij.. Toen hij de ambulance hoorde heeft hij Nienke weer naar
binnen gebracht en ben ik snel weggerend.” Fabian kon zijn oren niet geloven. “Maar.. je kon
mij dit toch wel in vertrouwen vertellen?” Patricia schudde haar hoofd. “Ik was bang.. Ik kan
het mezelf nooit vergeven als hij Nienke wat aan zou doen.. .. En ik hoorde niks meer van
hem. Een hele tijd niet. Totdat hij weer voor mijn neus stond..” “Wanneer?” vroeg Fabian
rustig. “Een tijdje nadat jullie de graal hebben teruggebracht naar Egypte.” Patricia hield zich
even stil. Ze wilde eigenlijk niet meer aan dit moment terugdenken, want ze was toen zo
geschrokken. “Wat wilde hij?” Fabian bleef doorvragen. “Hij zei dat ik hem moest helpen..
Toen ik vroeg waarmee, zei hij dat er een sleutel in het medaillon zat die ik aan hem moest
geven.” Fabian knikte even en dacht toen na. Jochem en Robert hadden het inderdaad over
de sleutel in het medaillon. “Weet je over welke sleutel hij het heeft?” Patricia keek hem met
een vragend hoofd aan. “Misschien,” Fabian wist niet of hij haar nu nog kon vertrouwen, dus
besloot om niet helemaal de waarheid te vertellen. “Waarvoor moet hij die sleutel hebben?”
vroeg Fabian verder. Patricia haalde haar schouders op. “Ik weet het niet. Hij wilde me dat
niet vertellen.. Maar ik weigerde om hem te helpen.. Maar toen kwam ik er al snel achter hoe
gevaarlijk hij ook alweer was.” Patricia kreeg tranen in haar ogen. “Hij heeft me een paar keer
hard geslagen en hij dreigde Nienke iets aan te doen als ik niet deed wat hij zei.” Ze keek
Fabian aan die verward voor zich uit zat te kijken. “Ik had geen keus.. Ik moest hem wel
helpen.” Fabian snapte het niet helemaal. Ze heeft de sleutel nooit gevonden.. die heeft hij
zelf nog steeds. “Maar ik snap het niet. Ben je nu nog steeds op zoek naar de sleutel?”
Patricia haalde haar schouders op. “Ik heb gekeken in het medaillon, maar daar zat geen
sleutel in.. Ik heb nog verder gezocht, maar ik kon niks vinden. Toen ik dat vertelde werd hij
helemaal gek. Ik wist echt niet wat voor sleutel hij bedoelde.. Maar ik moest blijven zoeken
totdat ik hem had gevonden.” Er viel even een stilte. “Ondertussen moest ik nog iets anders
voor hem doen.. Hij had het over opdrachten die nog gedaan moeten worden om het
mysterie helemaal af te ronden. Volgens hem moest er iets te vinden zijn in de kelder, iets
wat aanleiding gaf tot een nieuwe opdracht.” Patricia begon nu te huilen. “Maar ik vond niks.
En hij sloeg me elke keer als ik hem teleurstelde..” Ze haalde even diep adem. “Dit ging een
tijd lang zo door, totdat ik merkte dat jij in de kelder een wand had gevonden.. en een boek.”
Fabian knikte zacht zijn hoofd en keek toch een beetje teleurgesteld naar beneden. “Ik kon
niet anders Faab. Ik kon hem eindelijk iets geven wat hij nodig had. Hij stond echt op het
punt om naar Nienke te gaan.” Fabian keek naar Patricia’s betraande gezicht. Hij wist ook wel
dat ze haar best deed, maar aan de andere kant baalde hij. “Patries.. Nienke is mijn vriendin.
Jij wist dat ze in gevaar was en niet zo’n beetje ook. Je had dit mij moeten vertellen.” Patricia
wilde echt niemand erbij betrekken.. ze dacht dat dit het beste was, maar ze begreep Fabian
wel en knikte zacht. Fabian keek naar Patricia en had toch best wel medelijden met haar. Voor
haar is dit natuurlijk ook allemaal erg moeilijk. Hij omhelsde de, nog steeds, huilende Patricia
even. “Maar ik snap het nog steeds niet helemaal,” ging Fabian verder. “Wat niet?” “Nou, dat
boek dat je hem gaf, daar stond alle informatie in over de Egyptische partnerdans. Ik heb op
de wand gelezen dat dit met de eerste opdracht te maken heeft.. Het kan toeval zijn hoor,