Inhoudsopgave

haar hand en ze liepen naar buiten. De weg naar school praatten ze over van alles en nog
wat. Ze draaiden allebei om het onderwerp heen waar ze het het liefst over zouden willen
hebben, maar het niet kunnen. Bij de fietsenstalling van school aangekomen stopte Joyce
met lopen. “Mick, ik kan er niet langer tegen.” Mick keek haar niet-begrijpend aan. “Wat
bedoel je?” “Ik bedoel dit. Tussen ons.” Het leek wel alsof Joyce al haar verlegenheid was
vergeten en ineens alle moed had om haar gevoel duidelijk te maken aan Mick. “Ik.. ik vind je
leuk. Meer dan leuk eigenlijk, maar ik weet niet of jij hetzelfde voelt.. en daar word ik
helemaal gek van.” Mick kon zijn oren niet geloven. Dit was het. Dit was wat hij al die tijd al
wilde horen. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht wat bij Joyce een kleine opluchting
veroorzaakte. “Ik.. ik euh..” stamelde Mick. Hij sprak zichzelf ondertussen moed in. “Ik voel
hetzelfde voor jou. Ik ben verliefd op je..” Er verscheen nu ook een glimlach op Joyce haar
gezicht. Mick boog zich wat meer naar Joyce toe. Ze voelden steeds meer vlinders in hun
buik hoe dichter ze bij elkaar kwamen. Dit was waar ze allebei lang op gewacht hebben..
“Sorry..” zei Fabian na een lange stilte. Hij zat nog steeds op de stoeprand naast een huilende
Patricia. Hij wist ook wel dat ze gechanteerd werd. Patricia deed dit heus allemaal niet voor
niets. “Waarom?” Dit wilde Fabian eindelijk wel eens weten..
Hoofdstuk 12 – Waarheid?
Patricia keek hem schuldig aan. Zij wist ook wel dat hij recht had op alles wat zij wist, maar of
dat nou zo verstandig was? “Ik wil dat je me nu alles vertelt!” zei Fabian serieus. Patricia
zuchtte. Ze had geen keuze. Ze moest het nu wel vertellen.. “Oké.. Ik vertel je alles. Maar niet
hier. We gaan naar het park..” Zwijgend fietsten ze even later naar het park en gingen op een
bankje zitten. Fabian zag Patricia een aantal keer diep ademhalen. “Vanaf het begin Patries.
Waar is dit allemaal mee begonnen?” vroeg Fabian rustig. Patricia beet op haar lip. Ze had er
moeite mee dit te vertellen en was bang dat Robert erachter zou komen, maar Fabian
kennende gaf hij toch niet op. “Je moet beloven dat je hier met niemand over praat. Het is te
gevaarlijk. Robert.. hij is toe alles is staat.” Fabian knikte serieus. “Het begon allemaal toen
Nienke verdwenen was tijdens schoolreisje.. Jij, Amber en Appie gingen haar zoeken, maar
toen ik van Swieten en de rest bezig hield kon ik op een gegeven moment ook ontsnappen.
Ik ben ook bij het kasteel geweest. Maar ik kwam bij de achterdeur uit..” Ze zuchtte even en
keek naar Fabian’s vragend gezicht. Natuurlijk vraagt hij zich af waarom ze dit nooit verteld
heeft. “Ik wilde eigenlijk weer teruglopen, maar toen ging de deur open. Robert kwam naar
buiten..” Ze slikte even. “.. met Nienke in zijn armen.” Fabian stopte even met ademhalen en
keek haar verstijfd aan. “Wat?” Patricia vertelde verder: “Ze was al bewusteloos. Hij wilde haar
blijkbaar meenemen.. Ik was in paniek en wilde haar van hem afpakken, maar hij duwde me
weg. En ik heb gedreigd de politie te bellen, maar.. hij ..” Ze kreeg een brok in haar keel. “Hij
heeft me toen met een mes bedreigd.” Fabian sloeg zijn hand voor zijn mond. “Ik moest