Inhoudsopgave

Waarom stond hij daar niet met Joyce? Dat waren vragen die allemaal in zijn hoofd
afspeelden. Hij werd er gefrustreerd van en liep naar de fruitmand. “Stoor jullie niet aan mij
hoor” zei Mick op een gefrustreerde toon. Fabian en Nienke schrokken en keken hem aan.
Mick pakte een mandarijn uit de fruitmand, liep terug naar zijn kamer en gooide zijn deur
dicht. Nienke keek verbaasd naar Fabian: “Wat is er met hem aan de hand?” “Ik denk dat hij
wat problemen heeft” antwoordde Fabian. Op het moment dat Nienke wilde vragen wat voor
problemen, zei Fabian: “Ik ga wel even naar hem toe”. Hij gaf haar een kus en liep de keuken
uit naar de kamer van hem en Mick.
Mick zat op zijn bed met de mandarijn te worstelen. “Alles goed Mick?” zei Fabian toen hij
binnenkwam. “Ja hoor prima, met jou? Oh ja heel goed, dat was wel te zien” antwoordde
Mick met een boze blik op zijn gezicht. “Waarom doe je nou zo? Zei Fabian geïrriteerd. “Dat
jij je liefde nou laat lopen betekent niet dat ik dat ook moet doen” Mick keek teleurgesteld
naar beneden. Fabian realiseerde dat het erg onaardig was wat hij zei en ging naast hem op
Mick zijn bed zitten. “Euh sorry” zei Fabian. “Dat was erg gemeen van me.” “Het geeft niet” zei
Mick. “En weet je? Je hebt ook nog gelijk ook. Ik heb het verpest bij Joyce.” “Hoezo heb je het
verpest?” vroeg Fabian verbaasd. Mick vertelde over dat hij bijna Joyce mee uit wilde vragen
maar het hem gewoon niet lukte. “Wat ben ik toch voor een loser!” zei Mick gefrustreerd en
gooide de mandarijn tegen de deur. “Nee dat ben je niet” zei Fabian. “Fabian, als ik haar al
niet eens durf mee te vragen, hoe moet het dan als ik daar straks met haar alleen ben?” “Dat
komt wel goed” zei Fabian. “Je moet gewoon vertellen wat je voor haar voelt!” “Maar dat
weet ik juist niet precies.” “Je bent overduidelijk verliefd, zeg dat gewoon tegen haar” zei
Fabian die het even simpel probeerde te maken. “Ja en wat nou als ze niks voor mij voelt?”
“Tja, dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent” antwoordde Fabian. “Nee dat is een
complete afgang!” zei Mick met een somber gezicht. “Nou, dan moet je uitzoeken wat ze
voor jou voelt.” Zei Fabian slim. “En hoe doe ik dat?” zei Mick. “Je kan zelf toch ook wel iets
bedenken?” antwoordde Fabian. “Nee, want ik gedraag me stom als ik bij haar ben. Kun jij
het niet voor me doen?” smeekte Mick. “Ik? Dat heeft ze toch gelijk door? Wil je dat soms?”
“Nee, maar als je het heel subtiel doet.” Zei Mick. “Of nee wacht, Nienke! Kan Nienke het niet
doen?” Fabian aarzelde. “Meiden die praten toch over dat soort dingen?” veronderstelde
Mick. “Ik weet het niet Mick, als Joyce dat hoort zou ze het niet echt leuk vinden.” “Maar
Joyce krijgt het niet te horen, niet van mij, niet van jou en ook niet van Nienke, oke? Kan ik op
je rekenen?” “Oke,” zei Fabian met een zucht. “Ik zal het vragen aan Nienke, maar ik beloof
niet dat ze het echt gaat doen!”
“Waar gaan we heen?” vroeg Noa die bij Jeroen achterop de fiets zat. Het was nog te vroeg
om te gaan eten. “Dat zie je vanzelf wel” lachte Jeroen die de spanning er nog even inhield.
“Zeg nou!” smeekte Noa. Jeroen hield zich stil, maar op een gegeven moment zag Noa het.
“Oeeh het strand!” riep Noa. “Leuk!” “Ik wist wel dat je het leuk zou vinden.” Zei Jeroen. Hij
zette zijn fiets in een rek, pakte Noa’s hand en samen liepen ze over de dijk richting het
strand.