Inhoudsopgave

persoon zijn? Fabian werd al helemaal benauwd bij het idee dat hij uit is op Nienke’s
geheugen. Dat wist hij bijna zeker. “Is er iets?” klonk Nienke’s stem ver weg. Hij schrok op en
keek Nienke aan die bezorgd naar hem keek. “Euh, nee. Beetje saaie les.” Nienke trok haar
wenkbrauwen op. Normaal gesproken vindt Fabian geschiedenis altijd heel interessant,
maakt niet uit welk onderwerp het is. Fabian kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Nu gedroeg
hij zich weer vreemd, wat Nienke natuurlijk wel door had. Maar hij moest er alles aan doen
om haar te beschermen. Hij legde zijn hand op de hare en wreef er overheen. Nienke keek
hem even kort aan en richtte haar aandacht vervolgens weer op de les. Ze vond dat Jochem
goed kon uitleggen. Hij had overal een voorbeeld bij, zodat ze zich precies kon inbeelden
waar het over ging. Hij maakte ook aantekeningen op het bord, wat Nienke overschreef. Na
een tijdje zei Jochem: “Nu mogen jullie de opdrachten maken die bij dit hoofdstuk horen.”
Jochem keek naar Bram die rechts voor in de klas zat. “Heb jij je boek nu weer niet bij je?”
vroeg Jochem geïrriteerd. “Dit is nou al de derde keer. Je leert het echt nooit hè?” Jochem
werd nu een beetje boos. Nienke hoorde al niet meer wat hij zei, want zonder dat ze zelf wist
waarom verstijfde ze. Haar ogen werden groot en het koste haar moeite om goed adem te
halen. Ineens zag ze een kasteel.. In een flits zag ze een man.. Een man zonder gezicht.
Daarnaast zag ze vaag nog een man, die dreigend op haar af kwam. Ze was nu bang. Bang
dat er weer hetzelfde zou gebeuren. Fabian zag dit gebeuren en meteen raakte hij in paniek.
Wat moest hij nou doen? “Nienke!” zei Fabian. Hij pakte haar hoofd vast en dwong haar hem
aan te kijken. “Nienke? Kijk me aan. Rustig!” Het verbaasde hem dat het zo rustig uit zijn
mond kwam. “Diep in en uit ademen.” Hij zag de paniek in haar ogen en hij deed er alles aan
om haar gerust te stellen. Hij schrok toen er tranen in Nienke’s ogen kwamen. Fabian stond
op en wilde Nienke overeind helpen, maar voelde dat ze best slap was. Appie had zich nu
omgedraaid en zag de paniek in Nienke’s ogen. “Faab, wat is er?” Fabian probeerde Nienke
overeind te helpen. Appie bedacht zich geen seconde en hielp hem mee. Amber zag nu ook
wat er gebeurde. “Nienke!” Ze omhelsde Nienke en gaf een kus op haar wang. Nienke bleef
strak voor zich uitkijken en concentreerde zich op haar ademhaling. “Het gaat wel weer,” zei
Nienke schor. Fabian zag dat Jochem nu opkeek. “Amber, houd Jochem bezig, alsjeblieft.
Overtuig hem dat ik de rest van de les met Nienke weg mag blijven.” Amber keek Fabian
niet-begrijpend aan wat Fabian al wel verwacht had. “Wat is hier aan de hand?” vroeg Jochem
toen hij het viertal zag staan. “Nienke voelt zich niet zo lekker. Ze moet even uit het lokaal.”
Jochem zag nu Nienke’s gezicht en wilde naar haar toelopen, maar Fabian liet dat absoluut
niet toe. “Zo snel mogelijk,” flapte hij eruit. Hij nam Nienke mee de gang op en riep “Appie,
wil jij de spullen even brengen?” Jochem keek Fabian wantrouwend na. Amber deed maar
wat haar gevraagd werd. “Laat Fabian maar even. Hij is bezorgd om Nienke. Is het goed dat
zij weg blijven deze les?” vroeg ze flirterig. Jochem keek in de ogen van Amber en er kwam
een glimlach op zijn gezicht. Daarna liep hij naar zijn bureau terwijl Amber verliefd weer terug
op haar stoel ging zitten.
“Het gaat nog niet helemaal goed met haar hè?” vroeg Joyce aan Mick. “Nee. Fabian wilde
nog niet dat ze de lessen weer ging volgen. Ik vond wel dat hij te overbezorgd was, maar