Inhoudsopgave

nog geen woord gezegd of ze liep alweer boos weg.” Appie volgde met een grijns deze hele
discussie, terwijl Mick en Joyce ondertussen gewoon dooraten. “Ben je ineens dom geworden
ofzo?” “Ooooh,” juigte Appie tussendoor die de opmerking van Amber wel heel grappig en
hard vond. Fabian kon er niet om lachen: “Waar slaat dat nou weer op?” “Ja wat denk je nou,
dat Nienke niet door heeft dat je je vreemd gedraagt, of dat je geen tijd meer voor haar
hebt?” “Dat slaat echt nergens op,” reageerde Mick ineens. “oh, ga jij je er ook even lekker
mee bemoeien?” vroeg Amber. “Ja, want dit is niet eerlijk. Fabian besteedt al zijn tijd aan
Nienke.” “Oh ja? Nou vraag het Nienke zelf dan maar!” Nu stond Amber ook op en liep boos
weg. Appie kon hier alleen maar hard om lachen. “Bravo, Fabian!” Fabian dacht na over de
woorden van Amber. Zou Nienke echt vinden dat hij geen tijd meer voor haar heeft? Nu
stond hij ook op en liep de woonkamer uit waar hij Patricia tegenkwam. Patricia negeerde
hem en liep snel door naar het eten. “Nou, lege tafel vandaag!” was haar opmerking. “Ja,”
zuchtte Joyce. “Nienke en Amber zijn boos op Fabian, die het vast nu probeert goed te
maken en Noa is blijkbaar boos op Jeroen. Geen idee waarom.” Patricia keek naar Jeroen die
met een nors gezicht zijn boterham opat. Patricia schudde haar hoofd en pakte snel wat eten.
“Echt ongelooflijk dat vriendje van jou!” riep Amber toen ze de kamer van haar en Nienke
binnenkwam. Nienke was net voor de spiegel haar haar aan het borstelen en gokte dat
Amber ruzie had gehad met Fabian. Ze vroeg niks, omdat ze wist dat Amber uit zichzelf al wel
alles zou vertellen. “Hij gedraagt zich al super veel dagen vreemd, Hij heeft bijna geen tijd
meer voor jou. En ondertussen verwacht hij gewoon dat jij in je bed blijft liggen, terwijl het al
een stuk beter met je gaat. Maar hij ziet dat gewoon niet omdat hij geen aandacht meer voor
je heeft.” Nienke kreeg een beetje een brok in haar keel door die laatste zin. “Amber, ik vind
het heel lief dat je het zo voor me opneemt, maar laat het gewoon.” Maar Amber schudde
haar hoofd. “Nee.. Echt hij denkt dat hij zo slim is hè, maar ondertussen is hij gewoon een
domme koe.” “Huhum..” Amber en Nienke schrokken van iemand die zijn keel schraapte: Het
was Fabian in de deuropening. “Kan ik Nienke even spreken?” vroeg hij vriendelijk. “Alleen..”
zei hij fel toen hij Amber aankeek. Amber zuchtte en leek geen spijt te hebben van wat ze net
gezegd had. Ze pakte haar tas en liep zonder Fabian aan te kijken de kamer uit. Nienke
borstelde gewoon verder terwijl Fabian een stoel pakte en die naast haar zette. “Sorry, ik wil
niet dat je boos op me bent.” Nienke zuchtte: “Daar heb ik ook niet om gevraagd hoor.”
“Nien, kijk me eens aan.” Na enig aarzelen draaide Nienke haar hoofd naar hem toe. “Vind je
echt dat ik te weinig tijd voor je heb?” Nienke’s ogen sloegen al snel weer neer. Wat moest ze
nou zeggen? Ze vond inderdaad dat hij te weinig tijd voor haar had de laatste tijd, maar of ze
dat eerlijk moest zeggen? “Nou?” Ze keek weer op en zag Fabian’s vragende gezicht. Nienke
schudde nu haar hoofd. Fabian pakte met zijn handen haar hoofd vast. “En nu eerlijk
alsjeblieft?” “Oké,” was Nienke’s antwoord. “De laatste tijd wel.. Maar dat geeft niet want..”
“Dat geeft blijkbaar wel,” zei Fabian door haar heen. “En dat moet je gewoon eerlijk zeggen.”
Nienke keek hem nu diep in zijn ogen. Ze voelde weer kriebels in haar buik. Wat is hij toch
lief, dacht ze. “Het spijt me, ik was echt druk met school en dat levert nogal wat stress bij mij
op. Ik kan er niet tegen om achter te liggen.” Fabian wilde niet liegen, maar hij kon niet