Inhoudsopgave

Nienke en Appie heeft er iets mee te maken.” “Zo, goed opgevangen van je hoor” plaagde
Joyce hem. Mick lachte. “Ik zie Fabian namelijk nooit zo boos. Alleen als iemand Nienke iets
aandoet, al is het maar iets heel kleins. Ik ken hem gewoon goed” “Zo, goed van je hoor.” Zei
Joyce. Mick begon te glimlachen en tegelijkertijd te blozen. Hij durfde haar niet lang aan te
kijken en dat vond hij zo stom van zichzelf. Hij voelde dat Joyce naar hem keek en wist dat dit
het moment was om haar te vragen of ze mee uit eten wilde. Maar in plaats van dat te doen
begon hij op te ruimen en zei: “Nou, zonder Appie kunnen we niet meer verder spelen hè.”
Joyce keek teleurgesteld maar begon toch mee te helpen. Ondertussen kwamen Fabian,
Amber en Patricia binnenlopen. Ze gingen op de bank zitten. “Aan de andere kant is het ook
wel weer een opluchting dat het briefje niet van Wolf was” zei Patricia zacht. “Ja”, zei Amber.
“Volgens mij zijn we echt van hem af.” “Ik hoop het” zei Fabian zacht. Amber zette de tv aan.
“Is Trudie er nog niet? Ik heb nu al honger” zei Patricia hard. “Trudie is wat later, ze ging
aquajoggen vanmiddag, proefles ofzo.” Antwoordde Joyce. “Maar ze kwam zo snel mogelijk
en ze maakt iets makkelijks.” Patricia zuchtte. “Heee moet je kijken!” zei Amber enthousiast.
“The letters of love” komt morgenavond op Tv! Die film wil ik altijd al een keer zien!” “Jaa ik
ook!” antwoordde Joyce. “Die film moet echt geweldig zijn!” “Echt een film voor meiden”
zuchtte Mick terwijl hij wegliep om het monopoly spel naar zijn kamer te brengen. “Ik heb
een super idee!” zei Patricia enthousiast. “Wij maken er morgen gewoon een gezellige
meidenavond van!” “Jaa leuk! Het mag wel bij mij en Nienke op de kamer, maar dan regelen
jullie de hapjes en drankjes.” Zei Amber. “Hoo, wacht.” Zei Fabian. “Dat lijkt me geen goed
idee, Nienke blijft in bed.” Op dat moment zagen ze Nienke door het raam in de keuken
lopen. “Nou, volgens mij kan het gewoon op onze kamer hoor.” Fabian stond op en liep de
keuken binnen. “Wat doe jij hier?” vroeg hij. “Euhm, ik woon hier? En ik heb dorst”
antwoordde Nienke terwijl ze melk in een glas schonk. “Het lijkt me beter dat je in bed blijft
liggen.” “Fabian” zei ze, “Dat wil ik niet, ik voel me prima.” “Ja op dit moment misschien”
antwoordde hij bezorgd. Op dat moment kwam Amber binnen: “Nienke! Hoe gaat het?” “Het
gaat goehoed” zei Nienke een beetje geïrriteerd terwijl ze haar glas neerzette. “Mooi” zei
Amber. Dan kan je morgen mooi meedoen met de meidenavond!” “Meidenavond?” vroeg
Nienke. “Ja, Jij, Patricia, Joyce, Noa, maar die moeten we nog vragen, en ik! Er komt een hele
mooie film op: The letters of love, weet je nog?” “Ohjaa” zei Nienke. “Die hadden we lang
geleden gemist hè? Hij kwam een dag eerder op tv dan dat wij dachten”. Amber en Nienke
lachten erom. “Oh, was dat die film? Toen lachten jullie anders niet zo hard hoor.” Zei Fabian.
“Nee duhh” zei Amber. “Wij zaten er helemaal klaar voor met allemaal lekkere chips en toen
kwam er zo’n stomme vechtfilm.” Fabian moest heel hard lachen. “Ik zie het weer helemaal
voor me” zei hij schaterend. “Stop maar Fabian, zo grappig was het nou ook weer niet.” Zei
Amber en liep weer terug naar de woonkamer. “Nou, dan ga ik na het eten maar beginnen
met het huiswerk voor overmorgen. Anders heb ik geen tijd meer.” Zei Nienke. “Zal ik je
helpen?” vroeg Fabian. Nienke begon te glimlachen. “Graag” zei ze terwijl ze haar armen om
zijn nek sloeg. Fabian sloeg zijn armen om haar heen en begon haar te zoenen. Zonder dat
Fabian en Nienke het door hadden kwam Mick de keuken binnenlopen. Hij zag Fabian en
Nienke en was jaloers. Waarom lukte het Fabian wel een meisje te krijgen en hem niet?