Inhoudsopgave

kwamen ze allebei niet meer bij van het lachen. “Dat die in haar mond past!” lachte Patricia.
“En hoe moet ze dan wel niet zoenen!” was Joyce’s reactie. Nu kwamen ze al helemaal niet
meer bij. Even later keek Joyce naar een, nog steeds, lachende Patricia. Ze was blij dat Patricia
weer wat vrolijker was. De laatste tijd vond Joyce haar meer chagrijnig dan vrolijk. Dit had ze
niet gezegd omdat ze weer bang was voor een woede aanval van Patricia. Maar dit voelde
net als een paar maand geleden. Toen konden ze ook helemaal dubbel liggen om zoiets
kleins. De stemming veranderde alleen weer toen Patricia een smsje kreeg en tegen Joyce zei
dat ze even ‘iets’ moest doen.
Ondertussen was Fabian nog steeds bezig in de kelder met de kostbare wand. Hij had
ontdekt dat ook hier weer opdrachten opstaan. Maar dit keer is het er maar één. Fabian
snapte het niet zo goed. Zou dit dan een hele grote opdracht zijn? Er stond iets over een
dans. Partnerdans, kon Fabian er uit vertalen. Daaronder leek wel een tekentje van een boek
te staan. Maar wat voor boek? Hij bekeek de afbeelding nog eens goed. Ineens zag hij een
paar letters en cijfers onder de afbeelding staan. Ineens viel zijn oog op de boekenkast.
“Natuurlijk!” zei Fabian tegen zichzelf. Hij keek bij de letter van de auteur en het serienummer
dat op de boeken stond. “Bingo!” zei Fabian toen hij een boek uit de boekenkast pakte. Het
serienummer op het boek kwam overeen met het serienummer op de wand en ook de letter
van de auteur klopte. “Egyptische partnerdans,” las Fabian de tekst op de voorkant van het
boek. Hij sloeg het boek open en begon te lezen. Na een tijdje besloot hij dit op zijn kamer
verder te gaan lezen. Dit was toch niet bepaald de fijnste plek om een boek te lezen.
Helemaal niet omdat het daar zo donker is. Hij liep de geheime kamer uit en vervolgens liep
hij de trap op. Hij wilde de kelderdeur opendoen maar opeens werd die al open gedaan. Hij
schrok toen hij zag wie daar stond: het was Patricia. Hij zag dat Patricia nog erger schrok.
“Fabian? Wat doe jij hier?” Fabian deed snel het boek achter zijn rug en keek haar vervolgens
wantrouwend aan. “Wat doe jij hier kan ik beter vragen? Jij wilde de kelder toch in?” Ze lachte
schaapachtig. “Jij komt er net vandaan toch? Dus wat deed jij daar?” Fabian moest snel iets
verzinnen. “Egyptisch boek van meneer Winsbrugge Hennegouwen lenen.” Hij liet even snel
de achterkant zien en hoopte dat Patricia daar niet verder naar keek. Ze zuchtte en wilde
weglopen maar Fabian pakte haar bij haar arm. “Wat ging jij nou doen?” Hij zag aan Patricia
dat ze probeerde na te denken. “Ik hoorde iets, daarom ging ik kijken.” Nu was Fabian het
helemaal zat met dat geheimzinnige gedoe van haar. “Je liegt. Heeft het soms iets met
Robert te maken?” Het floepte eruit zonder dat hij erover na kon denken. Hij zag hoe erg
Patricia schrok. Ze kon bijna geen woorden meer uitbrengen. “Hoe.. hoe kom je daar nou
weer bij?” hakkelde ze. “Wat moet hij van je?” Nu hij erover begonnen was kon hij maar beter
doorvragen. “Ik weet niet waar je het over hebt,” zei Patricia en liep weer weg. Maar Fabian
liet het hier niet bij zitten en pakte haar weer bij haar arm. “Laat me los!” schreeuwde Patricia.
Fabian schrok van Patricia’s reactie. “Is Nienke in gevaar?” vroeg hij serieus. Patricia gaf geen
antwoord maar keek alleen maar angstig om zich heen. “Patricia, geef antwoord!” zei Fabian
fel. “Nee,” zei Patricia. “Ik heb een hoop huiswerk te doen.” Fabian schudde zijn hoofd. “Jij
gaat mij eerst vertellen wat er aan de hand is.” Patricia zuchtte. “Er is niks aan de hand!” riep