Inhoudsopgave

Net als Fabian eigenlijk.” Nienke fronste haar wenkbrauwen en Amber vertelde verder. “Maar
ze kwam kort nadat wij thuis waren ook al thuis en zei dat ze naar een Cultureel Centrum was
geweest voor de schoolkrant. Daar had ze ineens een heel leuk idee voor en aangezien ze
geen zin in school had..” “Wat raar,” was Nienke’s reactie. “Net als Fabian..” “Hoezo?” vroeg
Amber. “Hij ging toch naar huis om jou te verzorgen?” Nienke keek bedenkelijk. “Jawel, maar
ik hoorde dus dat iemand thuiskwam en ging toen beneden kijken. Ik hoorde gerommel uit
zijn kamer dus toen zag ik hem bezig met wat spullen.” Amber begreep niet wat Nienke
hiermee wilde zeggen en dat zag Nienke. “Ik vroeg me af of hij wel echt voor mij thuiskwam.”
“Natuurlijk wel,” reageerde Amber. “Misschien dacht hij dat je sliep en wilde hij je niet wakker
maken? Hij heeft toch verder de hele tijd bij je in bed gelegen?” Daar had Amber ook wel
gelijk in. Nienke hield op met zeuren en knikte glimlachend haar hoofd.
Een tijdje later werd de rust die er in het huis was al gauw verstoord door een heel hard
geluid. Veel bewoners kwamen op het geluid af en zagen Victor in de hal staan die een
megafoon in zijn hand had. Aan de andere hand had hij Patricia bij haar arm vast. “Allemaal
hier komen!” riep Victor hard. Alle bewoners (behalve Nienke) kwamen naar Victor toe lopen.
Amber kwam als laatste de trap af. Victor keek haar aan en zei: “Haal je Nienke ook even?”
Fabian fronste zijn wenkbrauwen. “Victor, Nienke moet in bed blijven!” “Ik zei: Iedereen hier
komen, dus ook Nienke!” Victor keek streng van Fabian naar Amber. “Nou, waar wacht je nog
op!” Amber rende zo snel mogelijk naar boven en kwam even later met Nienke aan haar arm
naar beneden. Fabian sloeg een arm om Nienke heen. Hij keek naar Patricia die het blijkbaar
helemaal niet erg vond dat Victor haar zo stevig vasthield. Ze maakte gebaren naar Joyce,
alleen kon niemand eruit begrijpen wat voor gebaren het waren. Noa keek de groep rond.
“Waar is Trudie?” Victor reageerde niet en begon zijn verhaal: “Aangezien jullie geen respect
meer hebben voor de regels hier in huis. Ben ik.” “Welke regels?” vroeg Amber dom. Victor’s
stem klonk nu nog strenger. “Ben ik genoodzaakt om de regels aan te passen voor jullie
eigen bestwil.” “Wat?” klonken er een paar stemmen door elkaar. “Waar slaat dat op?” “Het
gaat toch goed zo?” was Joyce’s reactie. “Het gaat helemaal niet goed zo! Er staat duidelijk in
de huisregels dat hier GEEN alcohol gedronken mag worden. Of dachten jullie dat ik dat
gedoe van laatst ben vergeten?” Hij keek vooral Nienke en Amber aan. “En overdag tolereer
ik al helemaal niet!” Hij hield nu Patricia’s arm omhoog waardoor iedereen begreep wat hij
bedoelde. “Patricia?” vroeg Joyce verbaasd. “Worden wij nu de dupe van de stomme acties
van de meiden?” vroeg Jeroen geïrriteerd. Maar Victor was nog lang niet uitgepraat. “Dit is
nog lang niet alles! En dat weten jullie dondersgoed! Daarom gaan jullie je vanaf NU aan de
nieuwe huisregels houden! En zo niet? Dan volgen er zware maatregelen!” Victor liep naar de
woonkamer en pakte een groot papier die hij op de deur hing. De bewoners gingen er
nieuwsgierig omheen staan. Er stonden zoveel regels op, dat ze allemaal bijna niet op het
papier pasten. “Altijd gezamenlijk eten om half acht ’s ochtends?” las Mick voor. “Wat is dit
voor een onzin?” Amber was het hier mee eens. “En wat nou als je eerste uur of twee uur vrij
bent?” “Dan eet je ook mee om half acht. Het is hier geen hotel.” Victor trok zich niks aan van
alle reacties en liep de kamer uit. “Alleen in het weekend mag er op de kamers tv worden