Inhoudsopgave

Zou Patricia vandaag echt naar dat Cultureel Centrum zijn geweest? Waarom had ze dan
alcohol gedronken? Fabian probeerde er een verklaring voor te bedenken, maar het lukte
hem niet. Zou hij haar confronteren met wat ze allemaal weet? Fabian zuchtte: Ze liet nu ook
helemaal niets los. Ze had zojuist een heel mooi verhaal bedacht wat iedereen blijkbaar
geloofde. Toch bedacht Fabian om haar toch eens iets te vragen. Wie weet komt hij nog iets
te weten. Fabian keek nu naar Mick en Joyce, die weer naast elkaar zaten. “Zullen we rond
half 7 naar de pizzeria gaan?” vroeg Mick voorzichtig. Joyce knikte en lachte lief naar hem.
‘Tussen hen gaat het gelukkig weer een stuk beter’ dacht Fabian en liep naar zijn kamer waar
hij de sleutel weer even zou bekijken.
“Nou, wat zitten jullie hier toch allemaal lui!” zei Patricia die ongeveer stuiterend in de
woonkamer stond. Jeroen zuchtte: “Zeg wat heb jij. Moet je niet bezig met die suffe
schoolkrant van je?” Normaal verwachtte hij een hele boze reactie van Patrcia maar nu begon
ze juist heel hard te lachen. Amber keek haar verbaasd aan en vroeg: “Heb jij gedronken?”
Patricia stopte met lachen. “Nee natuurlijk niet” antwoordde ze. “Hee, ik ga even doen wat
Jeroenie zegt. Bezig met de suffe schoolkrant.” Lachend rende ze naar boven. Amber tikte
met haar vinger op haar voorhoofd en stond nu ook op. “Ik ga even naar Nienke.” Jeroen
keek naar Noa die met haar ogen dicht op de bank lag. Hij vond het jammer dat ze nog
moesten eten, anders hoopte hij dat ze in slaap viel en de hele avond daar zou blijven liggen.
Hoefde hij mooi niet te dansen. Hij keek naar Mick die zijn best deed om Joyce nog meer
voor zich te winnen en lachte. Opeens stond Joyce op. Mick keek haar achterna en zijn ogen
dwaalden nu af naar Jeroen, die tegenover hem met een brede grijns zat te kijken. “Trudie?”
zei Joyce die de keuken binnen kwam lopen. “Ja schatteke?” antwoordde Trudie. “Je weet dat
Mick en ik niet mee-eten straks?” Trudie begon te lachen. “Maar natuurlijk weet ik dat.” Ze
liep naar Joyce toe en kneep haar in de wangen. “Jij gaat heel veel plezier hebben vanavond.”
Joyce lachte en knuffelde Trudie.
Amber liep de kamer van haar en Nienke binnen en bleef stomverbaasd kijken toen ze
Nienke met kleding voor zich voor de spiegel zag staan. “Wat doe jij nou?” Nienke zuchtte:
“Ik wil morgen weer naar school. Dus kijk ik wat ik aan ga doen.” Amber keek haar met open
mond aan. “Morgen al? Je bent nog niet eens een dag thuis!” Amber pakte de kleren uit
Nienke’s handen en duwde haar terug op bed. “Amber.. Ik word gek van al dat gelig. Ik wil
weer wat doen. En dit is wel mijn examenjaar hè. Ik moet mijn diploma halen!” “Ja dat weet ik.
Maar je moet niet denken dat je gelijk al van alles kan. Je bent nog lang niet beter! En als je
veel te snel allemaal dingen weer gaat doen dan kan het weer veel slechter gaan straks.”
Nienke keek op van Amber’s wijsheid en zei: “Fabian heeft je goed geïnstrueerd hè?” Amber
keek Nienke niet-begrijpend aan. “Dat Fabian je dit allemaal heeft verteld,” zei Nienke. Amber
begon te lachen. “Maar het is wel waar.” Amber liet zich achterover op het bed vallen. Ze was
best moe door deze lange dag. Nienke dacht aan vanmiddag. “Amber? Waarom zochten
jullie Patricia vanmiddag?” Nienke had hun horen roepen en toen ze in haar kamer waren
hadden ze het ook al over Patricia. “Ooh. Vanochtend bij Muziek kwam de nieuwe leraar
binnen en vlak daarna stormde Patricia de klas uit en is de hele dag niet meer teruggekomen.