Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
antwoordde Fabian. De andere bewoners kwamen de hal in om naar school te gaan. Snel<br />
pakten Fabian en Appie hun tassen en verlieten ook het huis.<br />
Patricia en Joyce zaten in de les tekenen toen Joyce vroeg: “Ik ga na school even bij Nienke<br />
langs, ga je mee?” Patricia keek haar strak aan. “Euh, nee sorry, ik moet nog veel voor school<br />
inhalen.” Joyce knikte en ging weer verder met haar tekening. Ze hadden de opdracht<br />
gekregen om een tekening te maken dat eruit zag alsof het uit een sprookjesboek komt.<br />
Joyce had het idee bedacht om een kikker te tekenen met een prinses die hem kuste. Ze had<br />
al lichtstralen eromheen getekend, zodat het leek alsof de kikker elk moment in een prins kon<br />
veranderen. En dan leven ze nog lang en gelukkig, dacht ze. Joyce zuchtte. Ging dat in het<br />
echt ook maar zo makkelijk. Zij heeft nu met Mick gezoend en nog zijn ze nog niet samen. Ze<br />
keek even naar Patricia’s tekening, maar die had net als vijf minuten geleden alleen nog maar<br />
een regenboog op haar papier staan. Ze keek Patricia aan en merkte op dat Patricia voor zich<br />
uit zat te staren. Ze stootte haar aan: “Hee, waar zit jij nou met je hoofd?” Patricia schrok op<br />
uit haar gedachten. “Oh, aan Robbie,” zei ze met een glimlach. Joyce zuchtte en ging verder<br />
met haar tekening.<br />
Amber liep al de hele ochtend met haar hoofd in de wolken waar Appie gek van werd. Toen<br />
hij samen met haar in de kantine zat zei hij: “En hoe zit hij eruit in je gedachten?” Amber keek<br />
hem aan en vroeg verbaasd: “Wie?” Appie zuchtte: “Jochem natuurlijk. Met wie je een date<br />
had?” Amber keek hem met open mond aan: “Hoe weet jij dat?” Ze had zelf door dat het een<br />
domme vraag was, want hij kon het maar van één iemand gehoord hebben. “Waar bemoei jij<br />
je mee?” vroeg ze streng. “Ambiebambie, het is je leraar. Het is niet goed wat hij doet, je<br />
moet bij hem uit de buurt blijven.” Amber zuchtte: “En dat bepaal jij? Houd je er gewoon<br />
buiten!” Toen Fabian de kantine binnen kwam gelopen had ze helemaal geen zin meer om<br />
daar te zitten en liep dus (met een boog om Fabian heen) de kantine uit. “Ook al ruzie met<br />
jou?” vroeg Fabian aan Appie. “Ja,” zuchtte Appie. “We mogen niks over haar zeggen.” Appie<br />
zag de glimlach op Fabian’s gezicht: hij leek er niet echt mee te zitten. “En toch ben jij nog<br />
vrolijk?” Fabian lachte: “Ja, ik heb Nienke net gebeld en het gaat weer goed met haar. En ik<br />
kreeg net te horen dat ik de proefwerken die ik moest inhalen allebei voldoende heb.” Appie<br />
glimlachte en gaf Fabian de highfive. “Goed gedaan Fabiano! Ook al had ik niks anders<br />
verwacht.” Fabian lachte. Hij was eigenlijk heel erg blij met die voldoendes. Deze cijfers tellen<br />
toch een beetje mee voor het eindexamen. Hij heeft het niet laten merken de laatste tijd,<br />
maar hij vond school nog steeds wel belangrijk. “Ik haal nog wat te drinken, wil jij ook?”<br />
vroeg Appie. Fabian schudde zijn hoofd. “Nee ik ga nog even naar mijn kluisje. Ik zie je straks<br />
bij gym.” Hij zei Appie gedag en liep de kantine uit. Hij kwam langs het lokaal van Engels<br />
waar aan de linkerkant van de deur twee ramen in zaten. Toen Fabian nog eens goed keek<br />
zag hij dat het bovenste raam eruit was. Hij zag Jochem ineens lopen in het lokaal. Arme<br />
leraar, dacht Fabian. Nou is het pauze en is hij nog aan het werk. Maar toen zag hij nog een<br />
andere man. Hij leek ook wel op een leraar vond Fabian. Ze leken niet zo vriendelijk naar<br />
elkaar. “Nienke weet nog niks!” Fabian schrok en keek met open mond voor zich uit. Nienke?<br />
Waarom hebben ze het over Nienke? Hij wilde hier meer van weten en ging onopvallend
Change language