Inhoudsopgave

van krijgen,” zei Jeroen met een gemene blik. Noa zag dat hij klaar stond om haar de
kieteldood te geven, maar toen zei ze meteen: “Oké, oké, sorry. Je bent geen watje, je bent
super super lief!” Ze keek hem smekend aan. “Doe je nu dan weer mee? Voor mij?” Ze gaf
haar allerliefste glimlach, terwijl ze de muziek weer aanzette. Daar kon Jeroen niet tegenop en
deed zijn best weer de dans in te studeren. Net toen ze helemaal in de dans zaten hoorden
ze voetstappen op de trap en de kamerdeur werd opengegooid door Appie. Jeroen kon nog
net voorkomen dat hij ze zo samen zag, maar Appie keek toch wantrouwend naar Jeroen.
“Wat waren jullie nou aan het doen?” Noa kon haar lachen niet goed inhouden waardoor
Appie helemaal het idee kreeg dat ze wat raars deden. “Wat is dit voor belachelijke muziek?”
zei Appie lachend. “Euh, ik liet Jeroen even naar deze muziek luisteren,” loog Noa. Appie
fronste zijn wenkbrauwen. “Ja, hij vond het ook niet mooi en lachte me uit.” “En terecht,” zei
Jeroen erachteraan. “Oké,” zei Appie die hun vreemd aankeek. “Wat kwam je doen?” vroeg
Jeroen. “Oh ja, ik vroeg of je mee een horrorfilm komt kijken.” Jeroen keek Noa aan die hem
met een beetje een strenge blik aankeek. Hij wilde dat heel graag, maar kon het niet maken
vond hij. “Nee sorry, andere keer. Ik blijf bij Noa vanavond.” Appie snapte er niks van: “Wil je
echt liever de hele avond naar deze saaie muziek blijven luisteren dan met mij een vette
horrorfilm komt kijken?” Jeroen gaf geen antwoord. “Soms snap ik echt niks van jou,” zei
Appie terwijl hij wegliep. Toen ze geen voetstappen meer hoorden konden ze weer verder
gaan. Jeroen deed zijn uiterste best zodat hij er die avond sneller vanaf was en kon hij na de
avondklok van Victor toch nog stiekem een film kijken met Appie.
De volgende ochtend zaten de bewoners aan het heerlijke ontbijt van Trudie. Fabian kon zijn
frustratie op Amber niet uitten omdat de rest erbij was, maar toen Amber klaar was en naar
de gang liep greep hij zijn kans. Ze was helemaal aan het huppelen, maar schrok ineens van
Fabian. “Hoe haal jij het in je hoofd om Nienke zo ongerust te maken!” zei Fabian die haar bij
haar arm pakte. “Pardon?”, was Amber’s reactie. “Alsof ik dat expres zou doen!” “Dankzij jou
heeft ze bijna weer een terugval gehad.” Amber kon haar oren niet geloven. “Doe even
normaal! Ik wist toch niet dat Nienke zich zorgen maakte?” Maar Fabian bleef bij zijn punt: “Ik
had nog zo tegen je gezegd: je moet haar niet de hele middag aan de praat houden. Je hebt
natuurlijk de hele middag over je date zitten te praten en haar helemaal in de war gebracht.”
Amber keek hem met een kwade blik aan. “Ja hoor, het is allemaal mijn schuld, het is
duidelijk Fabian!” Amber rende stampvoetend de trap op naar haar kamer. “Ruzie?” zei Appie
die met een glimlach in de deuropening stond. Fabian zuchtte: “Nienke was gister helemaal
overstuur. Ze rende de hele afdeling af op zoek naar een telefoon om Amber te bellen.”
Appie keek hem verbaasd aan. “Waarom moest ze Amber bellen dan?” “Amber had een date
met Jochem en waarschijnlijk maakte Nienke zich daar zorgen om.” Ineens leek Appie niet
meer te zitten met Nienke, maar met Amber. “Een date met Jochem? De leraar Engels?” Hij
keek Fabian met open mond aan. “Dat is toch niet normaal. Als leraar mag je helemaal niet
afspreken met je leerlingen. Wie denkt die vent wel niet wie hij is? En weet je hoeveel ouder
hij is.” Appie ratelde maar door over Jochem waar Fabian zich nogal aan ergerde. Appie had
dit door en vroeg toen: “Maar hoe is het nu met Nienke?” “Volgens mij wel weer wat beter,”