Inhoudsopgave

zei hij zacht. Zou dat echt waar zijn? Hij pakte zijn mobiel uit zijn tas en belde Amber. Na een
tijdje werd er opgenomen. “Met Amber,” klonk haar stem. “Ja, met Fabian. Klopt het dat je nu
een date hebt met Jochem?” Fabian wilde gelijk maar met zijn punt komen en dat kwam over
want het was even stil aan de andere kant van de lijn. “Ja, hoezo?” zei Amber zacht. Fabian
vertelde wat er net gebeurd was en dat Nienke zich dus zorgen maakte. “Dat is helemaal
nergens voor nodig,” was Amber’s reactie. Zonder enige vraag naar hoe het nu met Nienke
ging zei ze: “Maar ik hang nu op. Je mond houden tegen de rest hè, daag!” Fabian hoorde
niks meer aan de andere kant van de lijn en legde gefrustreerd zijn mobiel weg. Hij vond het
ook wel raar dat Amber bij hun Engels leraar was, maar de reactie van Nienke vond hij echt
vreemd. Nienke is namelijk nooit zo hysterisch, dacht hij.
“Dat was een raar telefoon gesprek,” zei Jochem toen Amber haar telefoon neerlegde. Amber
glimlachte even. “Ze moeten me ook altijd storen.” Ze hadden net een heel uitgebreid diner
op dat Jochem had gemaakt. Amber vond het tot nu toe echt heel gezellig en ze voelde zich
helemaal gelukkig bij hem. Ze stond op en wilde afruimen. “Nee gek, dat hoef jij toch niet te
doen.” “Maar..” Jochem stond nu ook op en legde zijn vinger op haar lippen. “Dit hoef jij niet
te doen, oké?” Hij keek haar diep in haar ogen aan en legde zijn hand op haar wang. Amber
smolt helemaal weg toen hij dichterbij kwam. Zijn hoofd kwam steeds dichter bij het hare en
Amber sloot haar ogen. Ze voelde hoe zijn lippen de hare raakten en kreeg helemaal vlinders
in haar buik van zijn zoen..
Die avond waren Noa en Jeroen op Noa haar kamer wat aan het oefenen voor hun volgende
dansles. Ze moesten voor de volgende keer een stukje van de Tango doen. Ze hadden
muziek mee gekregen en hadden die muziek opgezet. Noa haar rechterhand had de
linkerhand van Jeroen vast. Jeroen zijn rechterhand lag op de onderrug van Noa, terwijl Noa’s
linkerhand op de bovenarm van Jeroen lag. Samen deden ze een aantal passen. “Hoofd
opzij!” zei Noa die zag dat Jeroen haar aankeek. Jeroen zuchtte zachtjes. “Op je tenen blijven
lopen!” riep Noa terwijl ze dansend de kamer rond gingen. Jeroen liet zuchtend zijn lichaam
wat zakken. “En je rug rechthouden!” Jeroen probeerde het vol te houden, hij wist namelijk
dat Noa dit graag wilde. Hij keek naar haar serieuze blik. “Hoofd opzij,” zei ze nu wat
geïrriteerd. Jeroen kon er nu niet meer tegen. “Jeetje, ik lijk ook gek ook. Nu laat ik me zelfs
commanderen door jou. Noa dit is echt niks voor mij.” Noa zette de muziek stop en keek
hem verbijsterd aan. “Jij bent echt zo’n watje. Je geeft altijd veel te snel op!” Jeroen keek
verbaasd naar Noa. “Wat zeg je nou? Ik ga elke keer mee naar de lessen, ik trek van die
belachelijke kleren aan, ik laat me commanderen door dat mens Maria, ik laat me zelfs
commanderen door jou. En dan zeg jij dat ik te snel opgeef? Kom op zeg dit doe ik allemaal
voor jou!” Jeroen zag hoe Noa’s gezicht nu veranderde. Ze lachte. “Dat vind je grappig?”
vroeg Jeroen. Noa liep naar hem toe en sloeg haar armen om zijn nek. “Ja,” antwoordde ze
eerlijk. “Zo ver is een jongen nog nooit voor me gegaan.” Jeroen glimlachte nu ook en gaf
haar een kus. Zijn gezicht betrok toen hij dacht aan wat Noa net zei. “Wat zei je nou net
tegen mij dat ik was?” Noa wist wat hij bedoelde. “Een watje,” zei ze lachend. “Daar ga je spijt