Inhoudsopgave

heb leren kennen,” loog ze. “Toen lag jij hier al.” Nienke keek haar een beetje verward aan.
“En je hebt zo snel al een date? En Jochem dan? Daar was je toch helemaal vol van?” Amber
deed zo goed mogelijk haar best dat Nienke haar niet doorkreeg. “Zoals jij en Fabian al
zeiden: het is mijn leraar.” Nienke was blij dat Amber dat zelf eindelijk ook inzag. Ze kon
namelijk zo een teleurstelling verwachten zoals dat bij Jason ook was gebeurd. Toch vond
Nienke het raar. “En hij nodigt je gelijk bij hem thuis uit? Alleen?” Amber zuchtte: “Nou je
kunt ook blij voor me zijn hoor.” “Oh ja maar dat ben ik ook hoor. Heel blij zelfs, maar ik weet
niet. Laat maar.” Amber glimlachte: “Oké, het is al goed. Maar alleen omdat je hier in de
gaten gehouden wordt. Anders had je allang de kieteldood gehad.” Nienke en Amber lachten
allebei. “Maar nu even iets anders,” zei Amber. “Hoe gaat het nu tussen jou en Fabian?” Ze
keek Nienke aan met een brede grijns op haar gezicht. Nienke begon te lachen en te blozen
tegelijk. “Nog steeds staaaaaapel verliefd?” lachte Amber. Nienke knikte en haar glimlach
werd steeds groter. “Oeeeh, leuk hoor! En hij ook op jou dat ontgaat echt niemand.” Nienke
kreeg daar kriebels in haar buik van. Ook al wist ze dit al weg, toch vond ze het leuk om te
horen. Amber en Nienke bleven de hele middag nog doorkletsen, maar op het moment dat
er eten werd gebracht kon Nienke haar ogen eigenlijk niet meer openhouden. Amber nam
het eten aan en zette het naast Nienke neer. “Ik ga me klaarmaken voor vanavond, wel goed
eten hè?” Ze nam afscheid en liep weg terwijl Nienke gelijk in slaap viel.
Amber rende thuis snel naar boven om zich klaar te maken. Fabian mocht van Trudie eerder
eten en zat dus als enige aan tafel snel zijn bord leeg te eten. Hij moest nog even meehelpen
de tafel te dekken voor de andere bewoners en ging toen snel naar het ziekenhuis. De rest
kwamen stuk voor stuk aan tafel zitten om te wachten op het eten. Na heel vaak Amber te
hebben geroepen was Trudie het zat en zei dat iedereen mocht eten. Ze snapte niet waar
Amber bleef. Opeens hoorden ze voetstappen op de trap en daarna de voordeur die hard
dichtgeslagen werd. “Was dat Amber?” vroeg Trudie aan niemand in het bijzonder. “Ja,
volgens mij wel,” zei Noa die bedenkelijk keek. “Maar wat gaat ze dan doen?” “Het zal wel
koopavond zijn Truud en je kent Amber: die heeft af en toe van die rare buien.” Het kon
niemand verder wat schelen, blijkbaar hadden ze erge honger en daarom genoten ze van de
lekkere zuurkool van Trudie.
Fabian kwam de kamer van Nienke binnen en keek geschokt naar het bord vol met eten dat
nog naast haar stond. Nienke lag met haar ogen dicht op bed. “Nienke!” zei Fabian en
schudde haar heen en weer. Nienke werd langzaam wakker en zag een bezorgde Fabian die
haar meteen omhelsde. “Waarom heb je je eten niet opgegeten?” vroeg hij bezorgd. Nienke
keek naar haar volle bord en herinnerde zich als laatste dat Amber wegging toen haar eten
werd gebracht. “Ik ben ik slaap gevallen, ik was heel moe,” zei ze zacht. “Heeft Amber je de
hele tijd aan de praat gehouden?” Nienke lachte: “Ja, best wel. Ze heeft een date dus was
helemaal enthousiast.” Fabian keek verbaasd. “Een date? Met wie?” Nienke haalde haar
schouders op. “Geen idee, ze zei dat ik hem niet kende. Ze heeft hem ontmoet toen ik hier al
lag.” Fabian trok nu zijn wenkbrauwen op. “Oh? Daar weet ik niks van.” Nu vond Nienke het al
helemaal vreemd. “Nou ja, ik zie haar de laatste tijd ook niet zoveel,” zei Fabian die er