Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
heeft ze een zuurstofmasker op?” Hij keek erg verward. “Rustig,” begon de dokter. “Ze is<br />
ontwaakt uit haar coma en ze kwam even bij. Maar ze is heel moe en slaapt nu. En we<br />
hebben haar een zuurstofmasker omgedaan omdat ze erg benauwd is.” Fabian was weer<br />
gerustgesteld. Hij dacht dat van Swieten het misschien verkeerd begrepen had, wat wel heel<br />
stom zou zijn. “Weet jij of ze ooit ademhalingsproblemen heeft gehad, vroeger<br />
bijvoorbeeld?” vroeg de dokter serieus. Fabian dacht na en schudde daarna zijn hoofd. Hij<br />
heeft Nienke er nog nooit over gehoord in ieder geval. De arts keek bedenkelijk. “Hoe is het<br />
verder met haar? Ik bedoel, over de schade waar u het een keer over had?” Fabian wist dat er<br />
een kans zou zijn dat ze een nog groter deel van haar geheugen kwijt zou zijn of dat ze zelfs<br />
haar vrienden niet meer zou herkennen. “Daar kunnen we nu nog niet heel veel over zeggen.<br />
We denken dat ze geen ernstige schade heeft opgelopen, ook omdat ze nog naar jou vroeg.”<br />
Fabian smolt toen hij dat hoorde. De dokter zei Fabian gedag omdat hij snel door moest.<br />
Fabian sloot de deur achter zich en ging aan de rand van Nienke’s bed zitten. Het zag er<br />
precies hetzelfde uit als alle andere dagen, maar het voelde nu wel anders. ‘Ze slaapt nu<br />
alleen,’ dacht Fabian. Hij kon haar gewoon wakker maken, maar dat wilde hij niet. Ze had<br />
haar rust hard nodig. Na een paar uur zag hij haar ogen knipperen en hij keek hoopvol naar<br />
Nienke. Haar ogen openden langzaam en draaide haar hoofd naar Fabian toen ze hem zag.<br />
“Hee,” zei Fabian lief terwijl hij over haar arm aaide. Nienke wilde wat zeggen maar het kwam<br />
er niet uit. Ze reikte haar hand naar haar zuurstofmasker en haalde het van haar mond af.<br />
“Fabian,” zei ze zacht. Er rolde een traan over haar wang die Fabian vervolgens wegveegde.<br />
Hij pakte een glas met water dat op het kastje naast haar stond en gaf haar wat water.<br />
“Rustig,” zei hij zacht toen Nienke begon te snikken. Ze legde haar armen om Fabian’s nek<br />
waarna ze hem naar zich toe trok om hem vervolgens te knuffelen. Toen Fabian hoorde hoe<br />
benauwd ze was, pakte hij snel het zuurstofmasker. Hij gaf een kus op haar mond en deed<br />
vervolgens het zuurstofmasker weer bij haar om. Maar Nienke haalde het weer weg en vroeg:<br />
“Hoe kan het dat ik hier weer ben?” “Je hebt een terugval gehad op één of andere manier,”<br />
vertelde Fabian rustig. Hij wilde eigenlijk vragen of ze nog iets wist maar was doodsbang dat<br />
het weer mis zou gaan. Toen zag hij dat ze een beetje in paniek raakte. “In de les,” begon ze.<br />
“Ik werd ineens niet goed.” Ze slikte even: “Zomaar..” Ze ademde moeilijk. Fabian pakte haar<br />
handen: “Rustig Nienke..” Hij zette weer het zuurstofmasker op haar mond en aaide over haar<br />
hoofd. “Het komt allemaal weer goed, ga nu maar weer slapen.” Nienke was erg moe en had<br />
niet de kracht meer om met Fabian te praten. Fabian was allang blij dat hij Nienke even<br />
gesproken had, maar zag tegelijkertijd dat ze goed in de gaten gehouden moest worden. Die<br />
middag na school waren Amber, Appie, Joyce, Patricia en Mick nog langsgekomen. Nienke<br />
was nog even bijgekomen, maar haar ogen vielen al snel weer dicht. Iedereen werd al snel<br />
weer weggestuurd omdat het te druk was volgens de dokter. In de avond zijn Noa, Jeroen en<br />
Trudie ook nog langs geweest waarna ze Fabian weer mee terug namen.<br />
De dagen erna ging het steeds iets beter met Nienke. Ze had geen zuurstofmasker meer<br />
nodig en ze heeft zelfs met Fabian een rondje door het ziekenhuis gelopen. Maar omdat ze<br />
nog wel erg moe was kon ze dit niet lang volhouden. Fabian was zo vaak in het ziekenhuis<br />
waardoor hij erg veel miste van school. Zijn ouders hebben hem weten te overtuigen